Ποιος θα το ‘λεγε ότι ο σχεδόν αποκλεισμένος πριν από δύο μήνες Παναθηναϊκός, θα έφτανε στο σημείο όχι μόνο να είναι «μισό» βήμα από την πρόκρισή του στα νοκ άουτ ματς της Ευρωλίγκας, αλλά και να… προβάλλει προτιμήσεις για τον αντίπαλό του…
Για να φτάσει το τριφύλλι σ’ αυτήν την -αδιανόητη πριν λίγο καιρό- θέση ισχύος, χρειάστηκε ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ, στην διάρκεια του οποίου ο Ρικ Πιτίνο και οι παίκτες του σχεδόν άγγιξαν το τέλειο, με εξαίρεση… μιάμιση ανορθογραφία.
Μία ήταν η εντός έδρας ήττα από την Ρεάλ Μαδρίτης και… μισή η απώλεια της ισοβαθμίας με την Μπασκόνια. Δύο παιχνίδια «καρμπόν» στο ΟΑΚΑ, όπου οι πράσινοι μπήκαν σαν δαιμονισμένοι, και πήραν πολύ μεγάλες διαφορές οι οποίες όμως δεν αποδείχθηκαν αρκετές για να του χαρίσουν το απόλυτο.
Ακόμη κι έτσι, με νίκη επί της Μπούντουτσονστ απόψε το τριφύλλι θα πιάσει το απόλυτο «ταβάνι» του με βάση τις συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει. Την έκτη θέση της τελικής κατάταξης. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να μην συμβεί κάποιο «μαγικό» το ίδιο βράδυ στην Μόσχα.
Στην ουσία η ΤΣΣΚΑ κρατά στα χέρια της όχι μόνο την δική της τύχη, αλλά -εν μέρει- κι εκείνη του Παναθηναϊκού. Με νίκη επί της Μπασκόνια στέλνει τον Εξάστερο οριστικά έκτο και μακριά από αυτήν στα χιαστί. Ο Παναθηναϊκός παίρνει την Ρεάλ Μαδρίτης, που θα είναι τρίτη ό,τι κι αν κάνει κόντρα στην Ζαλγκίρις και οι Μοσχοβίτες αποφεύγουν το ταξίδι στην Αθήνα.
Εκτός κι αν θεωρήσουν ότι το σύνολο του Πιτίνο είναι πιο βατός αντίπαλος και ηττηθούν από την Μπασκόνια, η οποία πλέον πάει σε ισπανικό εμφύλιο με τους «μερένχες» και οδηγεί τους Ρώσους στην Ελλάδα.
Προφανώς παίζουν και οι Βάσκοι στο παιχνίδι, άλλωστε αυτοί έχουν ισχυρό κίνητρο, οπότε ενδεχόμενη επικράτησή τους δεν μπορεί να αποδοθεί αναγκαστικά σε… μαϊμουδιά. Είναι σχεδόν σίγουρο πάντως ότι θα δημιουργήσει τέτοιου τύπου εντυπώσεις που θα πληγώσουν (για άλλη μία φορά) το γόητρο της Ευρωλίγκας, που πεισματικά αρνείται την διεξαγωγή των ματς της τελευταίας αγωνιστικής με κοινή ώρα έναρξης.
Τέτοιου είδους κενά οδηγούν σε τέτοιου είδους συμπεράσματα και προσφέρονται για θεωρίες συνωμοσίας. Εφόσον η πολυδιαφημισμένη διοργάνωση θεωρεί αυτήν την κατάσταση αποδεκτή, ας «λουστεί» την… λέζα και τα σενάρια. Και κάπου εδώ ας αναλογιστούμε πόσο θα είχε χαλάσει ο κόσμος εάν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε θεσμό της «αμαρτωλής» ΕΟΚ… Στην Ευρωλίγκα, όμως, κύριοι, μούγκα στην στρούγκα…
Αποτελεί απλά μια προσωπική σκέψη, την οποία πάντως ασπάζονται κι άλλοι πέρα του γράφοντος το ποια ομάδα τα ταίριαζε καλύτερα στους πράσινους ως τελευταίο εμπόδιο πριν το Final-4. Το όνομα αυτής ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Και δεν είναι θέμα γούστου, αλλά γεγονότων.
Ο Παναθηναϊκός απέναντι στους Μοσχοβίτες θα έχει την καλή ψυχολογία που έχει δημιουργήσει το φετινό 2-0, με νίκες μέσα-έξω. Άλλωστε εκείνη η επικράτηση με το απίθανο τρίποντο του Καλάθη ήταν που έφερε την πίστη στην απόλυτη μεταβολή των δεδομένων. Οι πράσινοι θα επιστρέψουν σε ένα γήπεδο στο οποίο οι αναμνήσεις τους δεν εξαντλούνται σε ήττες (συχνά με μεγάλη διαφορά) αλλά και σε ένα επικό μπρα ντε φερ από το οποίο βγήκαν νικητές. Αντίθετα, στις αναμετρήσεις με την Ρεάλ Μαδρίτης, το μυαλό είναι πιθανό να «δηλητηριαστεί» από την «υποχρέωση εκδίκησης», τόσο για την αναπάντεχη (όπως ήρθε) ήττα από τους Ισπανούς πριν λίγες μέρες, όσο και για τον περυσινό αποκλεισμό που συνοδεύτηκε από φρικτά παράπονα για την διαιτησία, ειδικά στο τελευταίο ματς.
Με την Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ να είναι και οι δύο «αγαπημένα παιδιά» του Ευρωλιγκάτου συστήματος, η αντιμετώπιση από τους ρέφερι πιθανότατα θα είναι η ίδια ανεξαρτήτως αντιπάλου. Εκείνο όμως που σαφώς θα είναι διαφορετικό είναι ο παράγοντας έδρας. Παραδοσιακά οι Μοσχοβίτες δεν διαθέτουν ένα πυρήνα οπαδών έτοιμων να μετατρέψουν σε κολαστήριο το γήπεδο. Κάτι που δεν ισχύει για τους φίλους της «βασίλισσας». Μπορεί το μπάσκετ να περνά μονίμως σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά ειδικά φέτος, είναι σίγουρο πως στα πλέι οφ θα συσπειρώσει τους ξενερωμένους από την πορεία της ομάδας στην μπάλα, φιλάθλους.
Όμως και το αγωνιστικό στυλ της ΤΣΣΚΑ μοιάζει να είναι πιο προσιτό για το τριφύλλι. Προσοχή! Κανείς δεν λέει ότι πρόκειται για ομάδα χειρότερη της Ρεάλ. Είναι απλά πιο ταιριαστή στα χαρακτηριστικά του Παναθηναϊκού, σε αντίθεση με τους Ισπανούς όπου είναι ακόμη πολύ νωπές οι μνήμες από το τελευταίο ματς όπου φάνηκε αυτό που ξέρει πολύ καλά ο Πιτίνο. Το ότι δεν έχει απαντήσεις και αντίβαρο, σε άμυνα και επίθεση» στην front line της Ρεάλ Μαδρίτης. Η εικόνα της άδειας από πράσινους ρακέτας, που φάνταζε με ναρκοπέδιο στο οποίο δεν πατά κανείς, ήταν εξόχως κατατοπιστική. Και φυσικά αυτό έφερε τις δικές του παρενέργειες και στην περιφέρεια, αφού εξαφανίστηκε ένα βασικό κομμάτι της δημιουργίας, βγάζοντας από το παιχνίδι τις συνεργασίες με τους ψηλούς.
Αντίστοιχα «μαύρα» ήταν τα πράγματα και στην άμυνα, αφού είναι δύσκολο να σταματήσεις ένα θηρίο σαν τον Ταβάρες με άλλον τρόπο πλην του φάουλ. Μιας συνθήκης που φθείρει τα δικά σου όπλα και χαρίζει εύκολους πόντους στον αντίπαλο. Κι όλα αυτά τα είδαμε σε μια Ρεάλ που έπαιζε χωρίς τον Ρέγες, που στα περυσινά ματς αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από κομβικός στο να γείρει η ζυγαριά υπέρ της ομάδας του.
Η ΤΣΣΚΑ έχει εξαιρετικούς και ποιοτικότατους ψηλούς, όχι όμως σκιάχτρο. Οι πιθανότητες λένε ότι θα έχει μεν το πάνω χέρι, αλλά δεν θα κυριαρχήσει απέναντι σε έναν σαφώς πιο ψυχωμένο και διεκδικητικό (σε ό,τι αφορά την διάθεση και την ικανότητα) στα ριμπάουντ Παναθηναϊκό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Παναθηναϊκός ενδεχομένως θα ήθελε -αν μπορούσε- να διαλέξει ΤΣΣΚΑ. Ακόμη και με το δεδομένο της τελαυταίας στιγμής, δηλαδή τον τραυματισμό του Γιουλ. Οι πράσινοι, όμως, δεν μπορούν να διαλέξουν αντίπαλο. Το δικαίωμα της επιλογής το έχουν οι Ρώσοι. Και καλά θα κάνουν να το χρησιμοποιήσουν σωστά…