Σήμερα μοιάζει αδιανόητο. Απίθανο ακόμα και να το σκεφτείς. Πιο ανέφικτο κι από ρεπορτάζ του Μίνου χωρίς τη λέξη «ΠΑΟΚ».
Κι όμως. Κάποτε (όχι πολύ παλιά) οι μεγάλες ελληνικές ομάδες έπαιζαν μεταξύ τους και… φιλικά!
Γιατί ναι, σήμερα που οι ποδοσφαιρικές αρχές και η Αστυνομία παρακαλάνε για όσο το δυνατόν λιγότερα ντέρμπι (και κάνουν τον σταυρό τους να μη φτάσουν στον τελικό Κυπέλλου δυο «μεγάλοι») ακούγεται ως ανέκδοτο.
Πίσω στις αρχές των 90s’ ωστόσο το να τίθενται αντιμέτωποι (τουλάχιστον ο Ολυμπιακός με την ΑΕΚ) δεν ήταν κάτι τόσο ασυνήθιστο.
Σε μια χρονική συγκυρία λοιπόν που τα… κόζια στο ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρείτο ότι ελέγχονταν από τον Βαρδινογιάννη και στο πρόσωπό του εμφανιζόταν ο κοινός «εχθρός», υπήρξαν τρεις περιπτώσεις που Πειραιώτες και «κιτρινόμαυροι» έδωσαν φιλικά παιχνίδια.
Μόνο που η μία αποδείχθηκε πραγματικά κακή ιδέα…
Λίγους μόλις μήνες μετά τον «τελικό» των δυο ομάδων για το πρωτάθλημα (που βρήκε την ΑΕΚ θριαμβεύτρια με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου) οι διοικήσεις Σαλιαρέλη και Γιδόπουλου συμφωνούν για ένα ματς προετοιμασίας στο ΟΑΚΑ.
Πού να φαντάζονταν (εκείνη την εποχή που υπήρχε μεν αντιπαλότητα, αλλά τα πνεύματα δεν ήταν τόσο οξυμένα) το τι θα επακολουθούσε…
Διότι εκείνο το περίεργο παιχνίδι ήταν απρόσμενα ποιοτικό για φιλικό. Σε κάτι περισσότερο από 66 λεπτά που διήρκεσε πριν την αναπόφευκτη διακοπή του είχε θέαμα, συγκινήσεις και τέσσερα γκολ (2-2).
Δεν επρόκειτο όμως να μείνει στη μνήμη για όσα έγιναν εντός του αγωνιστικού χώρου. Γιατί (όπως συμβαίνει συχνότατα πλέον και στη δική μας εποχή) την παράσταση έκλεψαν τα επεισόδια.
Χωρίς να διευκρινίζεται ακριβώς η σπίθα από την οποία άναψε η φωτιά (και με την Αστυνομία να έχει υποτιμήσει την κατάσταση και να μην έχει στείλει επαρκείς δυνάμεις) στο ημίχρονο άρχισαν συμπλοκές.
ΑΕΚτζήδες εναντίον Ολυμπιακών, Ολυμπιακοί εναντίον ΑΕΚτζήδων, μεμονωμένες… μάχες της κάθε πλευράς με τα ΜΑΤ, ένα μικρό χάος.
Ένα χάος που από τον περιβάλλοντα χώρο δεν άργησε να επεκταθεί και εντός του σταδίου.
Διότι αδυνατώντας αριθμητικά να αντιμετωπίσουν τα έκτροπα, οι αστυνομικοί έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων.
Η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, φωτιές άναψαν στις εξέδρες, εκατοντάδες καρεκλάκια έσπασαν.
Αυτές όμως ήταν οι λιγότερες συνέπειες του… πολέμου που προέκυψε από το πουθενά. Διότι από τις συμπλοκές των οπαδών με τα ΜΑΤ μάλλον από θαύμα δεν προέκυψαν (και) θύματα.
Περίπου 30 τραυματίες, εκ των οποίων οι 5 με σοβαρά τραύματα και ένας με κάταγμα κρανίου! Αρκετοί ακόμα που μεταφέρθηκαν σε περιφερειακά νοσοκομεία.
Αστυνομικοί να διακομίζονται με λιποθυμικές τάσεις, 5 μηχανές δυνάμεων της «ομάδας Ζ» καμένες, φθορές στο ΟΑΚΑ.
Ακόμα και πλιάτσικο σημειώθηκε στις εγκαταστάσεις του σταδίου και στα περίπου 50 αυτοκίνητα που κάηκαν ή υπέστησαν σοβαρές υλικές ζημιές περιμετρικά του γηπέδου.
Μια πραγματική καταστροφή!
Σκηνές που έμοιαζαν αδιανόητες για φιλικό παιχνίδι, αλλά θ’ αποτελούσαν απλώς τα… «προσεχώς» των όσων θα βλέπαμε στα ελληνικά γήπεδα από τα επόμενα χρόνια ως σήμερα.