Αν με ρωτούσες ποτέ την άποψη μου για τον Κώστα Σλούκα, θα σου έλεγα ότι είναι κάτι ανάμεσα σε ρολίστα και σε top class guard της Ευρώπης. Τα περισσότερα ματς της χρονιάς τα περνούσε μέχρι πέρσι κυρίως στο πρώτο και λιγότερο στο δεύτερο.
Και φέτος, παρόλο που πολλοί τον αποκαλούν MVP, δεν έκανε καμία χρονιά που την βλέπεις και τρίβεις τα μάτια σου. 11.7 πόντους είχε στην κανονική περίοδο, με πολύ καλά ποσοστά και 4.8 ασίστ. Αριθμοί που στον τρόπο που μετρά η στατιστική στο σύγχρονο μπάσκετ μπορούν να επιτευχθούν από το οποιοδήποτε γκαρντ. Και στα 4 ματς απέναντι στη Ζαλγκίρις πάνω κάτω τα ίδια έκανε με ελάχιστα αυξημένες ασίστ και ένα πόντο πιο κάτω στο μέσο όρο.
Στην περίπτωση του Σλούκα όμως εκείνο που μετράει είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Όχι το πόσες ασίστ, αλλά το πότε τις κάνει. Για παράδειγμα στο δεύτερο ματς, εκεί που έχασε η Φενέρ, οι ασίστ του ήρθαν κυρίως στο διάστημα που η Φενέρ ισοφάρισε σε 80-80. Και γενικώς έτσι παρεμβαίνει συνήθως στα παιχνίδια ο Σλούκας. Μπαίνει για να κάνει πιο ορθολογική και διευρυμένη την ανάπτυξη της ομάδας στην επίθεση.
Πώς γίνεται όμως ένας τύπος που μέχρι στιγμής δεν του έχουμε προσάψει τίποτα το υπερβατικό, να φτάνει στο έβδομο final-4 της καριέρας του μέσα σε 8 χρόνια; Πώς γίνεται να βρίσκεται κοντά στην 4η του κατάκτηση ξεπερνώντας Διαμαντίδη και Σπανούλη;
Ας πάμε το χρόνο στο καλοκαίρι του 2015. Ο Ολυμπιακός τότε χειριζόταν λάθος την περίπτωση του και έχανε αυτόν που όλοι σήμερα θεωρούν αντικαταστάτη του Σπανούλη (και θα του γίνει κιόλας επίσημη πρόταση το καλοκαίρι σύμφωνα με όσα λέγονται). Ας μην ξεχνάμε ότι το 2015 ήταν ο Σλούκας που επανέφερε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ για να αρχίσουν τα σπανουλικά.
Τι θα είχε γίνει αν ο Ολυμπιακός τον κρατούσε και τον έπειθε ότι θα πορευτεί με αυτόν στην επόμενη μέρα; Με προπονητή τον Σφαιρόπουλο και μέσα σε μια ομάδα ποτισμένη με τη μίζερη ελληνική νοοτροπία για το πως πρέπει να είναι ο σύγχρονος Έλληνας μπασκετμπολίστας, ο Σλούκας θα ήταν σήμερα λίγο καλύτερος από τον Μάντζαρη.
Παράλληλα, επειδή ο Ολυμπιακός δεν θα του είχε δημιουργήσει το χώρο και θα ήταν ξανά ομάδα Σπανούλη, θα έχανε κίνητρο και ίσως να έφευγε δυο χρονιά αργότερα έχοντας σπαταλήσει σημαντικό μέρος της καριέρας του στη μετριότητα.
Εγώ δεν λέω ότι αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός τότε ήταν λάθος ή ότι δεν έπρεπε το 2016 να είναι ομάδα Σπανούλη. Ο ίδιος ο οργανισμός της ομάδας το λέει με τον τρόπο της το τελευταίο διάστημα. Όπως λέει κι ο Παναθηναϊκός που λογικά θα του κάνει πρόταση το καλοκαίρι, αν αποδεχτούμε ότι του έκανε και πέρσι.
Ο Σλούκας έχει το τέλειο πακέτο. Είναι εκείνος ο τύπος που παίρνει τη μπαγκέτα στα κρίσιμα. Μόνο στα κρίσιμα. Είναι εκείνος ο τύπος που δεν πιάνεται στη φάκα και δεν θολώνει τόσο εύκολα όσο άλλοι. Γι΄αυτό απελευθερώνει τον Καλάθη στην Εθνική.
Κι αυτό είναι έργο Ομπράντοβιτς. Αυτός του έμαθε πως να ψαρεύει, δεν τον τάισε ψάρι. Αυτός τον έκανε από παίχτη με ένα χι ταλέντο, παίχτη που να ξέρει να διαχειρίζεται τον εαυτό του μέσα στο παιχνίδι. Παίχτη που να διαβάζει τα σημεία που πρέπει να ηγηθεί. Κι ο Σλούκας απλώς άκουγε κι απορροφούσε. Ναι, ο 29χρονος γκαρντ δεν είναι Διαμαντίδης σε ταλέντο και πολύπλευρο παιχνίδι. Αλλά είναι ο λοχαγός του Ζέλικο στη Φενέρ.
Τώρα ετοιμάζεται για ένα ακόμα final-4. Ένα όπου δύσκολα δεν θα βρίσκεται στον τελικό, αφού ούτε η Εφές ούτε η Μπαρτσελόνα δείχνουν ικανές να περάσουν τη Φενέρ. Και στον τελικό δεν θα υπάρχει Ντόνσιτς φέτος.