Φήμες λένε ότι είχε μπει στα κιτάπια των ανθρώπων του Ολυμπιακού αρκετά πριν συμβεί το ίδιο με τα μπλοκάκια των σκάουτερ της ΑΕΚ. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο εύκολα κάποια πράγματα, που σήμερα αποτελούν ιστορία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα μπορούσαν να μην είχαν συμβεί ποτέ.
Στην αρχή της σεζόν 1988-89 το όνομα Οκόνσκι, του χαρισματικού ποδοσφαιριστή του Αμβούργου είναι από τα σημαντικά της Μπουντεσλίγκα. Άλλωστε και η ομάδα του μεγαλύτερου λιμανιού της Γερμανίας ήταν από τις υπολογίσιμες δυνάμεις της χώρας. Συνήθως στην πρώτη ή την δεύτερη θέση σχεδόν σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του ’80, είχε πανηγυρίσει το 1987 την κατάκτηση του Κυπέλλου (με τον Οκόνσκι στη σύνθεσή της) και ζούσε ακόμη με νωπές τις αναμνήσεις του Πρωταθλητριών του 1983 (1-0 την Γιουβέντους στον τελικό της Αθήνας)… ανάμεσα σε άλλες ευρωπαϊκές επιτυχίες και τίτλους.
Όταν ο Πολωνός αποχώρησε μετά από 62 συμμετοχές (και 15 γκολ) από την ομάδα και «ψάχτηκε» στην Ελλάδα, ο συμπατριώτης του Γιάτσεκ Γκμοχ που τότε βρισκόταν στο τιμόνι του Ολυμπιακού, εξέφρασε τις αντιρρήσεις του. Λένε πως προέταξε ως αρνητικό στοιχείο τα πέντε χειρουργεία που είχε περάσει ο 28χρονος -τότε- ποδοσφαιριστής.
Ίσως να ήξερε και πράγματα που άλλοι δεν γνώριζαν τότε, σχετικά με την ιδιοσυγκρασία του ή τα εκτός ποδοσφαίρου χούγια του… Μόνο ο ίδιος ο «σαγώνιας» ξέρει. Πάντως, ακόμη κι αν έλεγε το «ναι», η μεταγραφή του Οκόνσκι στους Πειραιώτες θα κόλλαγε στον Κοσκωτά. Ο «κύριος Τράπεζα Κρήτης» χρειαζόταν ένα πολύ μεγαλύτερο όνομα για «κράχτη».
Κι έτσι, έδωσε 3.000.000.000 (τρία δις) δραχμές -με λεφτά που είχε υπεξαιρέσει- για να ντύσει στα ερυθρόλευκα τον Λάγιος Ντέταρι και να προκαλέσει ντελίριο μεταξύ των οπαδών, αφού η μεταγραφή του Ούγγρου αρτίστα ήταν η δεύτερη ακριβότερη στον πλανήτη, μετά από εκείνη του Μαραντόνα στην Νάπολι…
Στο τέλος εκείνης της σεζόν, όμως, ήταν ο Στράτος Γιδόπουλος που χαμογελούσε πλατιά. Η ΑΕΚ έπαιρνε το πρωτάθλημα, το οποίο κρίθηκε με το 1-0 επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, με το περίφημο γκολ του Καραγκιοζόπουλου ύστερα από το 1-2 με τον Οκόνσκι. Η αρχή είχε γίνει πολύ καιρό νωρίτερα. Στο ίδιο γήπεδο, αλλά με άλλον αντίπαλο και μεγάλο πρωταγωνιστή τον Πολωνό, που έκρινε το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, με τον παρακάτω υπέροχο τρόπο:
Ήταν αυτό το φαρμακερό αριστερό πόδι του που ερωτεύτηκαν οι φίλοι της ΑΕΚ. Και τον τρόπο που ο Πολωνός είχε βρει για να αγγίζει την μπάλα και να τις δίνει εντολές για το πού να πάει. Κάμποσες φορές στα δίχτυα (11 γκολ έβαλε την χρονιά κατάκτησης του τίτλου) και πολλές φορές συστημένες ως ασίστ σε συμπαίκτες του. Όπως και να το δεις, ο «Όκο» στέκεται δίπλα στις μεγάλες μορφές που αναδείχθηκαν στην επιστροφή των κιτρινόμαυρων στην κορυφή μετά από μια δεκαετία.
«Τελικά ο Ολυμπιακός πήρε τον Ντέταρι κι εγώ πήγα στην ΑΕΚ… Στο τέλος της χρονιάς εμείς κατακτήσαμε το πρωτάθλημα μπροστά σε 90.000 κόσμο και ο Γκμοχ απολύθηκε. Και είχα κάνει και πέντε χειρουργεία…», είχε πει κάποτε ο ίδιος. Είχε κάθε λόγο να περηφανεύεται για το κατόρθωμά του. Όπως είχε συμβεί και με τις τρεις προηγούμενες ομάδες που έπαιξε (Λεχ Πόζναν και Λέγκια Βαρσοβίας στην Πολωνία, Αμβούργο στην Γερμανία) έτσι και στην ΑΕΚ πανηγύρισε τίτλο. Ήταν ένας «επαγγελματίας» νικητής.
Αντίθετα, υπήρξε ερασιτέχνης τζογαδόρος. Ερασιτέχνης, αλλά παθιασμένος. Και όπως συμβαίνει συχνά με ανθρώπους που βγάζουν καλά λεφτά και ασχολούνται ερασιτεχνικά αλλά παθιασμένα με τα καζίνο, συνήθως έχανε… Επιπλέον, δεν έλεγε τόσο συχνά όσο θα άρμοζε σε έναν ποδοσφαιριστή της πρωταθλήτριας Ελλάδας «όχι» σε μια πρόταση για έξοδο στη νυχτερινή Αθήνα.
Ο Οκόνσκι ήταν ένας αρτίστας στο γήπεδο, αλλά στεκόταν μια χαρά και με τις επιδόσεις του κι έξω από αυτό. Πλησιάζοντας και ξεπερνώντας, όμως, τα 30, το σώμα δεν ανταποκρινόταν το ίδιο εύκολα όσο στο παρελθόν στον απαιτητικό τρόπο ζωής του. Κι έτσι, αφού είχε μια αρκετά καλή δεύτερη σεζόν με την Ένωση, την τρίτη εμφανίστηκε κατώτερος του αναμενομένου και ουσιαστικά «τελείωσε» μετά από κόντρα του με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Το επόμενο διάστημα δικαιωμένος ένιωσε ο τότε τεχνικός της ΑΕΚ, αφού τα ποδοσφαιρικά «γεράματα» του Οκόνσκι δεν αποδείχτηκαν και τα καλύτερα. Πέρασε πρώτα από την Κόρινθο (18 συμμετοχές, 4 γκολ) και στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του, παίζοντας για λογαριασμό ομάδων πολύ μικρότερων του ταλέντου του.
Ο ίδιος κατά καιρούς κάνει την αυτοκριτική του. «Δεν είχα μυαλό», λέει. Αναφερόμενος φυσικά στα χρόνια της καριέρας του, που θα μπορούσε να είναι πολύ σπουδαιότερη με βάση την μεθυστική ντρίπλα του και το φανταστικό αριστερό πόδι του. Προφανώς μεταξύ των λαθών του συγκαταλέγει και τον τρόπο που επέλεξε να χρησιμοποιήσει τα χρήματά του.
Άλλωστε, αυτός ο εραστής της ζωής δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία «βασιλιάς του Πόζναν». Κέρδισε τόσα πολλά με την ομάδα της πόλης και έχασε μπόλικα στα ξενυχτάδικά της. Θα έλεγε κανείς ότι ο ηλικίας 63 ετών σήμερα Οκόνσκι (ο πιο υποτιμημένος Πολωνός ποδοσφαιριστής σύμφωνα με τους συμπατριώτες του) θα μπορούσε να είχε κάνει μια διαφορετική «συμφωνία» με την ζωή.