Η ανατριχιαστική στιγμή της κατάρρευσης του Κρίστιαν Έρικσεν στο ματς της Δανίας με τη Φινλανδία ξύπνησε σε πολλούς μνήμες ενός παρόμοιου περιστατικού με τραγική όμως κατάληξη που συνέβη στη χώρα μας πριν 26 χρόνια. Ήταν 30 Απριλίου του 1995. Ο Ατρόμητος έπαιζε στη Γ’ Κατηγορία και εκείνη την ημέρα ήταν φιλοξενούμενος του Πανελευσινιακού στο γήπεδο της Ελευσίνας.
Στην ενδεκάδα του είχε τον 28χρονο Κονγκολέζο ,Μουκάντι Τσιμάνγκα, που κατά τη βραχύβια καριέρα του στην Ελλάδα είχε αγωνιστεί νωρίτερα σε Καλαμάτα και Εθνικό.
Το κακό προήλθε από μια διεκδίκηση της μπάλας ανάμεσα στον Αφρικάνο επιθετικό και τον Στέλιο Βογιατζή του Πανελευσινιακού.
Ο αγκώνας του Βογιατζή βρέθηκε στο λαιμό του Τσιμάνγκα και του προκάλεσε βλάβη στην καρωτίδα. Ο Τσιμάνγκα σηκώθηκε και περπάτησε λίγα μέτρα, αλλά στιγμές αργότερα σωριάστηκε στο έδαφος, ανήμπορος να αναπνεύσει. Η γλώσσα του είχε γυρίσει.
Αρχικά, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ουδείς κατάλαβε τι ακριβώς είχε συμβεί. Ή… μάλλον κανείς δεν ήθελε να καταλάβει. Όταν οι γιατροί των δύο ομάδων έπεσαν πάνω στον ποδοσφαιριστή, οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν ήταν τραγικές. Συμπαίκτες και αντίπαλοι τραβούσαν τα μαλλιά τους, κάποιοι είχαν ήδη ξεσπάσει σε λυγμούς.
Ο Τσιμάνγκα, δεύτερος από αριστερά, με τη φανέλα της Καλαμάτας
Το επίπεδο των πρώτων βοηθειών ήταν ανεπαρκές για ένα τέτοιο συμβάν. Ασθενοφόρο δεν υπήρχε στο γήπεδο και οι γιατροί προσπάθησαν με ένα κλειδί να επαναφέρουν τη γλώσσα του Τσιμάνγκα. Παράλληλα αναγκάστηκαν να επιχειρήσουν τραχειοτομή επί τόπου, προκειμένου να εξοικονομηθεί χρόνος. Όταν πια έφτασε το ασθενοφόρο, ήταν αργά. Οι παλμοί του παίκτη είχαν πέσει στο μηδέν και μέχρι τη διακομιδή του στο Τζάνειο Νοσοκομείο, άφησε την τελευταία του πνοή. Θάνατος από ανακοπή.
Τραγική φιγούρα ο Στέλιος Βογιατζής, που άθελά του είχε προκαλέσει το θανατηφόρο χτύπημα στον Κονγκολέζο επιθετικό. Όταν επέστρεψε στα αποδυτήρια βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, ανήμπορος να συγκρατήσει τα δάκρυα του. «Τον έφαγες», του είπε μέσα στον πανικό του ο γεγικός αρχηγός του Ατρομήτου, Γρηγόρης Γεωργακόπουλος. Κατάλαβε όμως γρήγορα το λάθος του και η συγγνώμη του έγινε δεκτή από τον Βογιατζή.
Η θλιβερή είδηση απλώθηκε γρήγορα σε ολόκληρη την Ελλάδα, μέσω της τηλεόρασης που έδειχνε καρέ-καρέ τις αγωνιώδεις προσπάθειες για να κρατηθεί στη ζωή ο Τσιμάνγκα. Ο άδικος χαμός του παίκτη προκάλεσε συγκίνηση στην κοινή γνώμη, αλλά και οργή για τα ελλιπέστατα μέτρα ιατρικής περίθαλψης στα γήπεδα.
Στην τηλεόραση και τις εφημερίδες αναπαράχθηκε κατά κόρον τις επόμενες ημέρες η άποψη πολλών που υποστήριξαν ότι αν το ασθενοφόρο είχε φτάσει νωρίτερα ο Τσιμάνγκα δεν θα είχε πεθάνει.
Δύο μέρες αργότερα, στην κηδεία του, στο δημοτικό κοιμητήριο Περιστερίου, το σύνθημα που δονούσε την πένθιμη ατμόσφαιρα ήταν «Τσιμάνγκα ζεις, για πάντα Ατρόμητος». 
Σύσσωμη η οικογένεια του Ατρόμητου, αλλά και άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, αποχαιρέτησαν τον Μουκάντι, ο οποίος άφησε πίσω του τρία ορφανά παιδιά. Την προηγούμενη ημέρα είχε ξεκινήσει ένας μαραθώνιος για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα δίνονταν ως βοήθημα στη σύζυγο του παίκτη.
Ο οργανισμός του Ατρόμητου θα μπορούσε να είχε ξεχάσει τη μνήμη ενός άσημου παίκτη, που έπαιξε με τη φανέλα του μόνο στη Γ’ κατηγορία. Δεν το έκανε όμως. Για αυτό και κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ο Τσιμάνγκα αισθάνεται, βλέποντας από εκεί ψηλά, ότι η τελευταία ομάδα στην οποία αγωνίστηκε έχει πολύ βαρύτερη φανέλα απ’ ότι νόμιζε στην επίγεια ζωή του…