Μέσα σε μια σεζόν που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως η καλύτερη των τελευταίων ετών στο Champions League, δεν υπήρξαν μόνο θετικοί πρωταγωνιστές. Είναι σίγουρα η χρονιά των μεγάλων συγκινήσεων, των επικών ανατροπών, αλλά και των ηχηρών απογοητεύσεων.
Αν η κουβέντα γινόταν συνολικά για την διοργάνωση, σίγουρα θα επεκτεινόταν σε ομάδες (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπάγερν Μονάχου) και -δίχως αμφισβήτηση- σε προπονητές, με τους Πεπ Γκουαρντιόλα και Ερνέστο Βαλβέρδε να έμπαιναν ασυζητητί στην λίστα.
Μένοντας όμως αυστηρά σε ποδοσφαιριστές, ιδού οι έξι μεγαλύτερες… ξενέρες της χρονιάς.
Γκάρεθ Μπέιλ
Υποτίθεται πως η αποχώρηση του Κριστιάνο θα τον απελευθέρωνε. Υποτίθεται ότι θα έκανε ένα βήμα μπροστά και θα γινόταν ο ηγέτης με την κοτσίδα που κρύβει την καράφλα. Η Ρεάλ Μαδρίτης περίμενε πολλά από την κοτσίδα του και το αριστερό του πόδι. Όχι απαραίτητα μ’ αυτήν τη σειρά…
Τελικά το Σαντιάγκο Μπερναμπέου ετοιμάζεται να κουνήσει μαντίλι στον 29χρονο Ουαλό, με τα κρυστάλλινα πόδια και τους 22 (!) τραυματισμούς από την μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ισπανία. Κι εδώ που τα λέμε, πολύ καλά θα κάνει. Το μόνο πρόβλημα είναι ένα. Πού θα βρει άλλα κορόιδα να καλύψουν το συμβόλαιό του. Ποιος ξέρει, ίσως γίνει ο Βέμερ των πλουσίων…
Φιλίπε Κοουτίνιο
Ρε φίλε… Έφυγες από την Λίβερπουλ για να πας στην Μπαρτσελόνα, επειδή ήθελες να κατακτήσεις το Champions League. Και στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν βλέπεις την πρώην σου να φτάνει ισάριθμες φορές στον τελικό, και μάλιστα στη μία περίπτωση ρίχνοντάς σου το γλέντι του αιώνα.
Ο Βραζιλιάνος είναι ο ορισμός του κλισέ “τραγική φιγούρα”. Ή του “κορόιδου”. Έκανε σαν κακομαθημένο, πίεζε να φύγει από το Άνφιλντ που στεκόταν εμπόδιο στα “όνειρα του παιδιού” και τώρα θα (ξανα)δει την… γκόμενα που έφτυσε να (ξανα)διεκδικεί τον τίτλο της Μις Γιούνιβερς… Αν μπορούσες να περιγράψεις τον Κοουτίνιο με δυο λέξεις κι έναν αριθμό, θα έπρεπε να τον αποκαλέσεις “120 πεταμένα εκατομμύρια“.
Τόμας Μίλερ
Λογικά πριν από 4-5 χρόνια πρέπει να έπαιζε στην Μπάγερν Μονάχου κάποιος που του έμοιαζε σατανικά και είχε και το ίδιο όνομα. Δεν μπορεί να είναι ο ίδιος παίκτης. Για την ακρίβεια -και εφέτος- ο Τόμας Μίλερ (ή Μούλερ για τους μερακλήδες) παραμένει το ίδιο τσακωμένος με το γκολ και τις καλές εμφανίσεις, όσο όλη την τελευταία τριετία.
Στα 29 του μοιάζει ήδη πιο παλαίμαχος και από τον Ρόμπεν. Και παίζει ακόμη χειρότερα. Ώρες ώρες θυμίζει δημόσιο υπάλληλο σε ΔΕΚΟ επί Πασοκάρας. Ακούνητος στην θέση του, μέλος της… κλαδικής των Βαυαρών πρώην ποδοσφαιριστών.
Ουσμάν Ντεμπελέ
Θα του άξιζε μια θέση μεταξύ των απογοητεύσεων της σεζόν μόνο και μόνο για εκείνη την τελευταία φάση στον πρώτο ημιτελικό του Champions League. Ο Μέσι του δίνει έτοιμο γκολ και το… ταγάρι χάνει τ’ αυγά και τα πασχάλια. Στιγμιαία ξενέρα ο κοντός Αργεντινός και το μισό Καμπ Νόου, αλλά «έλα μωρέ, σιγά μην φάμε τέσσερα γκολ στο Άνφιλντ…».
Και τελικά τα… φάγαμε, σε μια βραδιά που τον ψιλοάρπαξε τον ύπνο ο Ερνέστο. Θα μπορούσε ο Ντεμπελέ να τον είχε βγάλει από την δύσκολη θέση, αν είχε βάλει το έρμο το ποδάρι του σωστά. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν ελάχιστες οι φορές μέσα στη σεζόν που ο Γάλλος (ο οποίος κόστισε κοντά στα 150.000.000 ευρώ) έκανε κάτι που να δικαιολογεί τα λεφτά που δόθηκαν για πάρτη του.
Και το χειρότερο στην περίπτωσή του είναι πως αν οι Καταλανοί αναγνωρίσουν την… πατάτα που έκαναν με την απόκτησή του και αποφασίσουν να τον… σουτάρουν πριν το 2022, είναι βάσει συμβολαίου υποχρεωμένοι να δώσουν στην Ντόρτμουντ άλλα 40.000.000. Ίσως θα έπρεπε να τα δώσουν…
Μάνουελ Νόιερ
Είναι σχεδόν λυπηρό να κοιτάζεις τον Μάνουελ Νόιερ -μετά τον σοβαρό τραυματισμό του- και να βλέπεις πως όλα είναι εκεί, εκτός από τον κάποτε καλύτερο τερματοφύλακα του κόσμου. Έχει το ίδιο σουλούπι, το ίδιο στυλ, την ίδια κορμοστασιά, αλλά όχι (πια) τις ίδιες ικανότητες.
Ο Γερμανός αγωνίστηκε σε 8 ματς εφέτος και το μόνο που δεν έκανε ήταν να εμπνέει τρόμο στους αντίπαλους επιθετικούς. Κάποτε συνώνυμος της εγγύησης κι έτοιμος να εμφανιστεί ως από μηχανής θεός και να σώσει καταστάσεις, πλέον σε κάνει να έχεις δεύτερες σκέψεις και επιφυλάξεις για το αν αξίζει να παίζει βασικός. Κρίμα…
Τζίτζι Μπουφόν
Μας ξενέρωσε ήδη μια φορά όταν αντί να ανακοινώσει το τέλος της καριέρας του, μας ενημέρωσε πως αφήνει την Γιουβέντους. Μας ξενέρωσε δεύτερη φορά όταν υπέγραψε στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Μας ξενέρωσε τρίτη φορά όταν έχασε σχεδόν αμέσως την θέση του βασικού τερματοφύλακα στους Γάλλους. Μας ξενέρωσε ακόμη περισσότερο όταν τελικά έγινε βασικός και τελικά ξενέρωσε και ο ίδιος από το κάζο της Γιουνάιτεντ. Όσο κι αν μας πληγωνει, οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Τζίτζι, έπρεπε να το έχεις κόψει. Όχι το τσιγάρο. Το τόπι.