Η ζωή ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή (και μάλιστα υψηλού επιπέδου) θεωρείται προνομιακή.
Και όντως έτσι είναι. Έχει φήμη, έχει δόξα, έχει λεφτά, έχει τα πάντα (θεωρητικά) στα πόδια του.
Προφανώς και απαιτούνται και θυσίες (προπόνηση, στερήσεις κλπ) ωστόσο μοιάζουν ελάχιστο κόστος μπροστά στους κόπους ενός μέσου εργαζόμενου απλώς για να τα φέρνει βόλτα.
Μέχρι που έρχεται εκείνη η μια στιγμή που επιβεβαιώνει ότι τίποτα δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται δεδομένο.
Ένα απροειδοποίητο και αναπάντεχο χτύπημα της μοίρας που υπενθυμίζει την ελάχιστη απόσταση μεταξύ της ευτυχίας και της παρακμής.
Αυτή την απόσταση που βρέθηκε με οδυνηρό τρόπο να διανύει ο Νταρίο Σίλβα…
Πριν κάποια (όχι πάρα πολλά) χρόνια ο Ουρουγουανός ήταν ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους επιθετικούς της Ευρώπης.
Όχι μονάχα εξαιτίας της κόμμωσής του (με το περίφημο πλατινέ χρώμα στο μαλλί), αλλά και εξαιτίας των επιδόσεων του.
Έφτιαξε όνομα στη Serie A (με την Κάλιαρι), αγωνίστηκε σε τρεις ομάδες της Primera Division (Εσπανιόλ, Μάλαγα, Σεβίλλη), πέρασε από την Premier League (με την Πόρτσμουθ), μέχρι και Μουντιάλ έπαιξε (το 2002 με την Ουρουγουάη).
Χάρη στην τεχνική, την ταχύτητα και την εκτελεστική του δεινότητα, μέτρησε συνολικά 114 γκολ στην καριέρα του και άλλα 14 με την εθνική του.
Not bad, που θα ‘λεγε και κάποιος Αμερικανός. Χωρίς να γνωρίζει ότι η συνέχεια της ζωής του Σίλβα από ‘κείνο το σημείο και έπειτα θα μπορούσε να μοιάζει με δραματική ταινία που έχει δει στο Χόλιγουντ.
Πρώτα λοιπόν αποφάσισε να τερματίσει μια ώρα αρχύτερα την καριέρα του, επειδή γνώριζε ότι ο βαριά άρρωστος πατέρας του είχε λίγους μήνες ζωής και θέλησε να βρίσκεται κοντά του.
Στη συνέχεια θρήνησε την αναπόφευκτη απώλειά του. Και τον Σεπτέμβρη του 2006 το ντόμινο της κακοτυχίας ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο τρόπο.
Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Σίλβα (το οποίο είχε αγοράσει ο ίδιος για τον πατέρα του) βγήκε από την πορεία του σε μια διαδρομή προς το Μοντεβιδέο και καρφώθηκε σε μια κολώνα.
Οι άλλοι δυο παλιοί του συμπαίκτες που επίσης επέβαιναν σε αυτό δεν τραυματίστηκαν σοβαρά, μα ο ίδιος δεν ήταν αντίστοιχα τυχερός.
Ανασύρθηκε αναίσθητος, χτυπημένος στο κεφάλι και με σοβαρό τραυματισμό στο δεξί του πόδι. Τόσο σοβαρό που οι γιατροί (μετά από επέμβαση 3,5 ωρών) του το ακρωτηρίασαν από το γόνατο και κάτω.
Ήταν η αρχή της καταστροφής. Γιατί ο Σίλβα δεν έχασε εκείνο το απόγευμα μονάχα το πόδι του. Δεν έχασε απλώς τη δυνατότητα να κάνει αυτό που λάτρευε από παιδί (να παίζει ποδόσφαιρο). Έχασε γενικά τον προσανατολισμό του…
Όχι όμως και το κουράγιο του…
Αφού ανάρρωσε λοιπόν, τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου του προσφέρθηκε δουλειά ως σχολιαστής αγώνων.
Εκείνος όμως αρνήθηκε γιατί περίμενε την τοποθέτηση πρόσθετου μέλους, ώστε να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο ως παίκτης-προπονητής!
Ακόμα, δε, και όταν αυτό αποδείχθηκε όνειρο απατηλό, συνέχισε να παλεύει. Και μπορεί να μην έγινε παίκτης-προπονητής, ωστόσο κατάφερε να ξαναπατήσει χορτάρι και να παίξει.
Όταν στις 13 Ιανουαρίου 2009 αγωνίστηκε σε παιχνίδι φιλανθρωπικού χαρακτήρα μεταξύ Αργεντινών και Ουρουγουανών ποδοσφαιριστών και (μέσα σε αποθέωση) σκόραρε με πέναλτι…
Δυστυχώς όμως, ο μαχητικός του χαρακτήρας δεν ήταν αρκετός για ν’ αποφύγει την κατηφόρα και στην προσωπική του ζωή.
Εκεί όπου τα πράγματα με την πάροδο των χρόνων άρχισαν να γίνονται δραματικά.
Γιατί τα (πολλά) χρήματα που αποκόμισε από την ποδοσφαιρική του καριέρα εξαφανίστηκαν.
Ο ίδιος λέει ότι έπεσε θύμα των μάνατζερ, που τα διαχειρίστηκαν με δόλιο τρόπο και κατάφεραν να τον «ληστέψουν».
Όπως και να ‘χει ωστόσο, η ουσία είναι μια: Ο Νταρίο Σίλβα έμεινε απένταρος. Χωρίς προοπτική. Χωρίς τη συμπαράσταση των φίλων που έκανε από το ποδόσφαιρο.
Και χωρίς άλλη επιλογή από το να κάνει μια οποιαδήποτε δουλειά ώστε να καταφέρει να επιβιώσει…
Όπως αποκάλυψε λοιπόν τηλεοπτική εκπομπή στην Ισπανία, ο Ουρουγουανός εργάζεται πλέον σε πιτσαρία στη Μάλαγα.
Στην πόλη που κάποτε έπινε νερό στο όνομά του (χάρη στα γκολ που σημείωνε με τη φανέλα της ομάδας) αναγκάζεται να σερβίρει για να τα βγάλει πέρα.
Αποτελώντας μια ακόμα επιβεβαίωση ότι τα πάντα μπορούν να έρθουν ανάποδα από τη μια στιγμή στην άλλη. Ότι τα όνειρα εύκολα μετατρέπονται σε εφιάλτες.
Κι ότι η ζωή μοιάζει λιγάκι με την μπάλα: Είναι πολύ π…άνα για να μην έχεις ΠΑΝΤΟΤΕ τον φόβο ότι μπορεί να σε «πουλήσει»…
?¡CAMARERO DE UNA PIZZERIA! Así es la nueva vida de Darío Silva, exjugador de Espanyol, Málaga y Sevilla. #JUGONES pic.twitter.com/QOKAUoI4O2
— El Chiringuito TV (@elchiringuitotv) 15 Μαΐου 2019