Ο πιο γνωστός Iggy παγκοσμίως είναι ο Iggy Pop. Υπάρχει όμως κι άλλος ένας. Όχι τόσο Pop, αλλά Iggy όσο δεν πάει. Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα μπορεί να μην έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους μπασκετμπολίστες, είναι όμως ο δημοφιλέστερος συμπαίκτης.
Όταν ξεκινούσε την καριέρα του στη Φιλαδέλφεια το 2004, οι οπαδοί των Sixers έβλεπαν στο πρόσωπο του τον δικό τους αστέρα. Τον παίκτη που θα τους έπαιρνε από το χέρι να τους οδηγήσει στη δόξα. Να γίνει ο σύγχρονος Γιούλιους Ίρβινγκ. Βρέθηκε κιόλας σε μια ομάδα που τότε είχε μπροστάρη τον Άλεν Άιβερσον, οπότε τα όνειρα έρεαν άφθονα στη Φιλαδέλφεια.
15 χρόνια μετά οι 76ers κατάφεραν μόλις πέρσι και φέτος να φτάσουν στο σημείο που ήθελαν, μετά από μια τριετία κιόλας που έκαναν tanking και γενικώς μασούσαν χαρταετό. Την ίδια στιγμή ο Άντρε Ιγκουοντάλα είναι πια 35 ετών, δεν έκανε ποτέ του καμία χρονιά all star, αλλά βρίσκεται καθ΄οδόν για να πανηγυρίσει το 4o πρωτάθλημα της καριέρας του.
Πώς το κατάφερε αυτό; Το πιο πιθανό είναι να μην πετύχαινε ούτε ένα, αν έβαζε στόχο να είναι πάντα το αστέρι της ομάδας του. Ίσως βέβαια να κατάλαβε κι ότι αυτό δεν ήταν το γραφτό του. Έτσι, το καλοκαίρι του 2013 πήρε μια απόφαση. Κλήθηκε να πάρει μια απόφαση. Στην τότε αναδυόμενη και ευρισκόμενη στα σπάργανα δυναστεία του NBA, τους Golden State Warriors, ήθελαν να πλάσουν τους αστέρες τους. Τον Κάρι και τον Τόμπσον.
Δύο υπερπαιχταράδες στην ομάδα αρκούν. 4-5 καλοί ρολίστες επίσης είναι μια καλή ισορροπία. Τι έλειπε; Η γέφυρα μεταξύ των δύο. Γιατί ο ρολίστας αντιλαμβάνεται μεν ότι μπαίνει για 15-17 λεπτά, αλλά θέλει να βγουν φάσεις για την πάρτη του, θέλει να αναδειχθεί ως ο ιδανικός ρολίστας. Κι αν το πετύχει, θα βγει στην αγορά να ζητήσει καλύτερο συμβόλαιο ρολίστα ή να διεκδικήσει ρόλο δεύτερου ή τρίτου αστέρα σε άλλη ομάδα.
Αυτό που ήθελαν οι Πολεμιστές ήταν τον παίκτη που θα βρει το λιμάνι του στην Oakland Arena. Που θα γίνει με πάθος το σκαλοπάτι για τους συμπαίκτες του. Θα γίνει και θα ανταμειφθεί με την ίδια δόξα γι΄αυτό. Κάπως έτσι διαπλάστηκε ο Ντρέιμοντ Γκριν. Αυτός βέβαια έγινε με δουλειά πολύ βασικότερο μέλος της πεντάδας.
Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα είδε ποια στοιχεία έλειπαν απ΄την ομάδα, αντιλήφθηκε ότι μόνο εκείνος θα μπορούσε να τα καλύψει και συμπλήρωσε τα κενά. Διασπάστηκε για να γίνει η κόλλα της ομάδας. Δεν έχει να επιδείξει νούμερα που να εντυπωσιάζουν μέσα σε αυτή τη δεκαετία. Ο χρόνος του σταδιακά μειώνεται. Είναι όμως ο επιτετραμμένος για 2-3 πολύ σημαντικές δουλειές. Όπως η πιο σημαντική άμυνα σε ένα κλειστό ματς. Κι εκεί ο Iggy επιστρατεύει το lockdown.
Είναι μια άμυνα που την έχει κάνει trademark του. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως αυτό στο NBA δε δίνεται φάουλ, από τα λίγα σημεία υπεροχής των κανόνων σε σχέση με την Ευρώπη, ο Ιγκουοντάλα δεν παίζει κάθετη άμυνα, αλλά οριζόντια. Έχει πάρει σωματική απόσταση από τον αντίπαλο για να μην υποπέσει σε κάποιο φάουλ και απλώς έχει το χέρι διαρκώς απλωμένο.
Αν δει κανείς προσεκτικά τις φάσεις, καθίσταται πολύ δύσκολο στον αντίπαλο να κάνει την παραμικρή ντρίπλα προς τα μπρος. Πάει μόνο προς τα πλάγια κι εκεί πέφτει στην παγίδα του Αντρέ.
Η άμυνα πάνω στον Λίλαρντ στο δεύτερο ματς με τους Blazers υπενθύμισε σε όλους πόσο σημαντικός είναι ο Άντρε Ιγκουοντάλα. Όχι μόνο αυτός για τους Warriors. Αλλά όλοι οι Ιγκουοντάλα για ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό. Κι ίσως να φανεί ακόμα περισσότερο τώρα που λέγεται πως θα λείψει από το 4ο και, αν χρειαστούν, το 5ο και το 6ο παιχνίδι της σειράς με τους Blazers.
6 χρόνια μετά την απόφαση καριέρας, ο Iggy είναι ένας πραγματικός Πολεμιστής και ο πιο αγαπητός μεταξύ των συμπαικτών του. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ο Αμερικάνος Χατζηβρέττας. Η ομοιότητα βγάζει μάτι!