Πριν από σχεδόν μία δεκαετία η Κίνα ξεκινά τις προσπάθειές της για να μπει στον χάρτη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Και για να το πετύχει αυτό προσφέρει λεφτά πέρα από κάθε φαντασία, κυρίως σε παίκτες προερχόμενους από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι πρώτοι που αποφασίζουν να πουν το «ναι» στις μυθικές προτάσεις των ομάδων της χώρας αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για ποδοσφαιριστές δύο κατηγοριών. Είτε μιας περασμένης ηλικίας είτε περιορισμένων δυνατοτήτων. Το χαμηλό επίπεδο στο οποίο παίζεται το άθλημα στην Κίνα τους ευνοεί.
Οι… κανονικοί ποδοσφαιριστές, αυτοί με τις ικανότητες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες για μια μεγάλη καριέρα δεν βλέπουν ως επιλογή καμία άλλη ήπειρο πέραν της Ευρώπης. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Ντάριο Κόνκα και άλλαξε αυτή την αντίληψη για πάντα.
Το 2010 ο Αργεντινός αποτελεί το αρχετυπικό δείγμα Λατίνου μπαλαδόρου. Μεσοεπιθετικός, με αριστερό πόδι, απαράμιλλη τεχνική και ύψος κάτω από 1.70, ζαλίζει μέχρι τελικής πτώσης τους αντιπάλους του και μαγεύει τους οπαδούς. Πλέον έχει φτάσει 27 ετών και βιώνει την απόλυτη δικαίωση των κόπων του.
Με την Φλουμινένσε κατακτά το πρωτάθλημα Βραζιλίας, ψηφίζεται τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους ειδικούς αλλά και τους δημοσιογράφους κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης.
Παράλληλα του γίνεται η πρόταση να πάρει την βραζιλιάνικη υπηκοότητα και να αποκτήσει δικαίωμα να αγωνιστεί στην «σελεσάο».
Οι συμπατριώτες του πίσω στην Αργεντινή «δαγκώνονται», αφού νιώθουν πως τον χάνουν μέσα από τα χέρια τους. Έχοντας αγωνιστεί μόνο στην Κ-20 της «αλμπισελέστε», μπορεί να επιλέξει. Αφού ο Μέσι του κόβει τον δρόμο προς την εθνική ομάδα ίσως η χώρα του καφέ να ήταν το μέλλον του.
Τελικά απαντά αρνητικά και ενώ όλοι περιμένουν να τον δουν στην Ευρώπη, εκείνος σοκάρει τους πάντες υπογράφοντας νέο πενταετές συμβόλαιο με την «Φλου».
Λίγους μήνες μετά το σοκ θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο. Ο Κόνκα αποχαιρετά την Βραζιλία, αλλά δεν το κάνει για μια ομάδα σαν την Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ, την Γιουβέντους ή την Γιουνάιτεντ. Αντίθετα, είναι η Γκουανγκού Εβεργκράντε εκείνη που τον κάνει δικό της προσφέροντας 8 εκατομμύρια ευρώ στην Φλουμινένσε και 25 εκατομμύρια στον ίδιο για συμβόλαιο διάρκειας 2,5 ετών.
Με πρόχειρους υπολογισμούς, ο Κόνκα μετατρέπεται μέσα σε ένα βράδυ στον τρίτο πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή του κόσμου, πίσω μόνο από τους Μέσι και Ρονάλντο!
Μπορεί οι απολαβές του να ήταν ανάλογες των κορυφαίων του κόσμου, αλλά η δική του δημοφιλία και αναγνώριση δεν θα συγκρινόταν ποτέ με την δική τους. Όσοι εκείνοι κονταροχτυπιούνταν για Χρυσές Μπάλες, Champions League ή ακόμα για το ποιος θα γινόταν εξώφυλλο στο PES ή το FIFA, ο Κόνκα παρέμενε είδωλο μεν, αλλά μόνο στα στενά όρια της Κίνας.
Και μπορεί η χώρα (τουλάχιστον στα χαρτιά) να είναι κομμουνιστική, αλλά στο πρόσωπό του βρήκε τον νέο της αυτοκράτορα. Στα σχεδόν τρία χρόνια της παραμονής του αγωνίστηκε σε 99 ματς, πετυχαίνοντας 54 γκολ και αναγκάζοντας τον προπονητή του Μαρσέλο Λίπι να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίησης.
Χάρη σε αυτό το «διαμάντι» η Γκουανγκζού σήκωσε 3 πρωταθλήματα και κυρίως το Champions League Ασίας το 2013, με τον ίδιο να βλέπει δίχτυα 8 φορές.
Στα 30 του πλέον, ο Κόνκα ήταν ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές του κόσμου, αν και οι περισσότεροι φίλοι του αθλήματος αγνοούσαν την ύπαρξή του!
Η απόφασή του να επιστρέψει στην Φλουμινένσε αποδείχθηκε λανθασμένη. Έμεινε μόλις ένα χρόνο, πριν γυρίσει εκεί που λατρευόταν σαν Θεός. Αυτή την φορά στην Σανγκάη του Σβεν-Γκόραν Έρικσον, με ετήσιες απολαβές που τον έβαζαν πάνω από παίκτες σαν τον Ινιέστα, τον Ρούνεϊ ή τον Ετό.
Μπορεί ο σύλλογος να μην είχε ανάλογες επιτυχίες με εκείνες της Γκουανγκζού, αλλά ο Κόνκα συνέχιζε να δίνει εβδομαδιαίες παραστάσεις μπροστά στο διψασμένο για καλή μπάλα οπαδικό κοινό της Κίνας.
Και πιθανότατα θα συνέχιζε να το κάνει εάν δεν ερχόταν ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του στο γόνατο, που τον άφησε έναν ολόκληρο χρόνο εκτός δράσης. Όταν γύρισε στα γήπεδα ήταν ήδη 34 ετών και φάνταζε μια τελειωμένη υπόθεση.
Δυστυχώς για τον Κόνκα οι εκτιμήσεις των γιατρών αποδείχτηκαν σωστές. Μόλις δύο εμφανίσεις ως αλλαγή στην Φλουμινένσε και λύση συμβολαίου. Επιστροφή ξανά στην Σανγκάη και κόψιμο στην καλοκαιρινή προετοιμασία…
Το τέλος έμοιαζε δεδομένο, αλλά ο πεισματάρης Αργεντινός έκανε ακόμη μία απόπειρα, αυτή την φορά στην Αμερική και στην Όστιν Μπλοντ του Τέξας. Θα αγωνιζόταν ακόμη και για ψίχουλα (σε σχέση με όσα κάποτε έπαιρνε) αλλά αυτό δεν ήταν γραφτό να συμβεί.
Ο απολογισμός της τελευταίας του σεζόν στο ποδόσφαιρο ήταν μόνο 3 ματς. Αυτό ήταν το δικό του «αντίο».
Σήμερα ο Κόνκα μπορεί να κοιτάζει τον τραπεζικό λογαριασμό του και να αισθάνεται ευτυχισμένος για τις επιλογές του. Ξέρει πως έτσι εξασφάλισε το μέλλον το δικό του, αλλά και των δύο παιδιών του.
Μπορεί το όνομά του να παραμένει άγνωστο και η ιστορία να μην του επιφύλαξε την θέση που ποδοσφαιρικά θα μπορούσε να έχει, αλλά τουλάχιστον έκανε αυτό που ήθελε γνωρίζοντας πως θα υπάρχει πάντα ένα μέρος (για την ακρίβεια η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου) που θα τον λατρεύει σαν Θεό.