Το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών του ΟΦΗ. Το «Γεντί Κουλέ» ακόμη θυμάται τα κατορθώματά του με την φανέλα των Κρητικών, η οποία ήταν και η μόνη που φόρεσε το διάστημα που έμεινε στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός τον… λιγουρεύονταν.
Ο Ρολάντ Γκόμεζ τελικά, έκανε πολλά στην καριέρα του, αλλά δεν έπαιξε ποτέ για λογαριασμό των «αιωνίων». Στα «πολλά» συγκαταλέγονται ταξίδια σε ομάδες τριών διαφορετικών ηπείρων, η υπογραφή συμβολαίου σε σύλλογο που… δεν υπήρχε και -δυστυχώς- η παρουσία του σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του ποδοσφαίρου της Κεντρικής Αμερικής.
Ήταν Οκτώβριος του 1996 και η Γουατεμάλα υποδεχόταν την Κόστα Ρίκα του Γκόμεζ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, στην μαύρη αγορά είχαν διοχετευτεί πολλά πλαστά εισιτήρια, κάτι που σε συνδυασμό με την δίψα των ντόπιων να παρακολουθήσουν το ματς και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, οδήγησε σε ένα σκηνικό φρίκης ανάλογο με εκείνο του «Χίλσμπορο» και σε 84 νεκρούς…
Καμία από τις δύο δεν πήρε την πρόκριση για την τελική φάση της Γαλλίας… Ωστόσο η Κόστα Ρίκα ήταν παρούσα 4 χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Άπω Ανατολής κι ενώ στο μεταξύ η «σφαίρα», όπως ήταν το παρατσούκλι του προικισμένου επιθετικού, είχε ενταχθεί στο οπλοστάσιο του ΟΦΗ.
Λένε πως τον ανακάλυψε ο Καζανάκης, δεξί χέρι του Θόδωρου Βαρδινογιάννη επί σειρά ετών στους Κρητικούς. Το 1999 τον βρήκε στη Λατινική Αμερική, την ίδια περίοδο που ο Φερνάντο Γκαλέτο γινόταν παίκτης του Παναθηναϊκού. Με δεδομένες τις σχέσεις των δύο συλλόγων, ο Γκόμεζ θα μπορούσε εύκολα να ντυθεί στα πράσινα. Αλλά φαίνεται ήταν γραφτό να μην συνδέσει το όνομά του με άλλο ελληνικό σύλλογο.
Στην Κόστα Ρίκα είχε αναδειχθεί ήδη πρώτος σκόρερ το 1996 και στην Ελλάδα με το «καλημέρα» έδειξε πως αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν. 16 φορές βρήκε δίχτυα στα 17 πρώτα ματς! Τελείωσε την σεζόν με 19 γκολ σε 28 παιχνίδια και στο τέλος εκείνης της σεζόν πανηγύριζε με τα υπόλοιπα «κοπέλια» την έξοδο του ΟΦΗ στην Ευρώπη. Η Κρήτη είχε βρει τους δικούς της νέους ήρωες και ο Γκόμεζ ήταν ένας από αυτούς. Γρήγορος, με ή χωρίς την μπάλα στα πόδια, δυνατός, ασταμάτητος, ο Κοσταρικανός είχε όλα τα στοιχεία για να παίξει σε ακόμη μεγαλύτερη ομάδα.
Στα 25 του -κι ενώ είχε κάνει ένα όχι επιτυχημένο πέρασμα από την Ισπανία (Χιχόν, Χέρκουλες), έμοιαζε έτοιμος για το επόμενο βήμα. Ασφαλώς οι πρώτοι που ενδιαφέρθηκαν ήταν οι «μεγάλοι» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και όπως αποκάλυψε ο ίδιος αργότερα, ο Ολυμπιακός τον ήθελε πολύ, αλλά εισέπραξε μόνο αρνητικές απαντήσεις από την διοίκηση του ΟΦΗ. Όσο για τον Παναθηναϊκό, δεν έγινε ποτέ η ομάδα του από τον φόβο των αντιδράσεων του κόσμου, σε μια εποχή οξυμένων σχέσεων και πνευμάτων.
Την επόμενη σεζόν η «σφαίρα» δεν σκοράρει με την ίδια συχνότητα, αλλά το κάνει σε σημαντικά ματς. Στα πιο σημαντικά της χρονιάς. Στα μπαράζ αποφυγής του υποβιβασμού κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα είναι καθοριστικός με τα δικά του γκολ που κρατούν την ομάδα στην κατηγορία κι έτσι δένεται ακόμη περισσότερο με τον Όμιλο. Ο Γκόμεζ, για τον οποίο οι φήμες λένε ότι ο ΟΦΗ είπε «όχι» σε πρόταση παραχώρησης ενός δις δραχμών, γίνεται… Γκομεζάκης και υπογράφει νέο συμβόλαιο, ενώ παράλληλα ταξιδεύει με την εθνική ομάδα της χώρας του σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.
Εκεί κάνει αυτό που ξέρει. Σκοράρει. Βάζει γκολ και 2-0 επί της Κίνας και στην ήττα με 5-2 από την Βραζιλία. Δεν το κάνει μόνο στο 1-1 με την Τουρκία, αποτέλεσμα που έδωσε στην γειτονική χώρα την πρόκριση στην ισοβαθμία κι άφησε τους Λατινοαμερικανούς εκτός συνέχειας, παρά την εξαιρετική παρουσία τους. Ακόμη κι έτσι, στην Κρήτη κάθονται πάνω από τα… φαξ, θεωρώντας ότι θα φτάσουν προτάσεις που δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν για τον παιχταρά. Αυτό, άγνωστο γιατί, φαίνεται πως δεν συνέβη ποτέ.
Κι όπως γίνεται συχνά, μετά από το απόλυτο ζενίθ, έρχεται η κατηφόρα…
Η επόμενη χρονιά είναι από τις λιγότερο παραγωγικές στην καριέρα του, όπως μαρτυρούν τα μόλις 2 γκολ. Οι τραυματισμοί γίνονται πιο συχνοί και από τα τέρματα που σημειώνει. Το πρόβλημα στο γόνατο τον αναγκάζει να χειρουργηθεί, ο χόνδρος δεν ανταποκρίνεται και ο Γκόμεζ επιστρέφει ξανά στο χειρουργικό κρεβάτι. Δέχεται να παραμείνει στον ΟΦΗ με λιγότερα χρήματα, αλλά τελικά αποχωρεί από την Ελλάδα άδοξα, χωρίς να κάνει εκείνο το επόμενο βήμα που θα τα άλλαζε όλα.
Αφού περιπλανήθηκε σε Εμιράτα και Μεξικό, επέστρεψε στην πατρίδα του. Με την Ντεπορτίβο Σαπρίσα και συμπαίκτη τον μετέπειτα ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Βάλτερ Σεντένο, κατακτά το πρωτάθλημα και αφού γυρνά στην Ευρώπη για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ, κάνει το τελευταίο μεγάλο «κόλπο» της καριέρας του.
Ένας επιχειρηματίας, ονόματι Ματέο Κινταβάλε, κλείνει προσωπικά συμβόλαια με παίκτες, λέγοντάς τους ότι βρίσκεται σε συζητήσεις με διάφορες ομάδες της Κόστα Ρίκα ώστε να αγοράσει μία εξ αυτών και να την οδηγήσει στην κορυφή. Ένα από τα θύματά του είναι και η «σφαίρα». Τελικά, η αγοραπωλησία δεν τελεσφορεί και ο Γκόμεζ -όπως και άλλοι 13 ποδοσφαιριστές- μένει ξεκρέμαστος. Καταφύγιό του και τελευταία ομάδα της καριέρας του θα είναι ξανά η Σαπρίσα, στην οποία κρεμά τα παπούτσια του το 2006, ολοκληρώνοντας μια διαδρομή 16 χρόνων γεμάτη πολλές συγκινήσεις, δάκρυα και εκείνο το παράξενο συναίσθημα ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει γι’ αυτόν πολύ καλύτερα…