Στο παρκέ εικόνες όμορφες, υπέροχες, τόσο ξένες για τα ελληνικά δεδομένα, που ο αμφιβληστροειδής σου αρνείται να στείλει την εικόνα στον εγκέφαλο προκειμένου να την εμπεδώσεις, καθώς μοιάζει με απόσπασμα ταινίας επιστημονικής φαντασίας:
Το 3ο ματς των τελικών στο ΟΑΚΑ μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Προμηθέα μόλις έχει τελειώσει και η ομάδα της Πάτρας, παρά την ήττα, καταχειροκροτείται, οι ισχυροί άντρες των δύο συλλόγων ανταλλάσσουν λόγια αμοιβαίας εκτίμησης, ακολουθεί μια γιορτή χωρίς παρατράγουδα (όχι της Αννίτας Πάνια) κι έπονται οι βραβεύσεις, οι στιγμές ανείπωτης μπασκετικής ευφορίας και η πολυαναμενόμενη σαμπάνια, που κάνει τα λαρύγγια των ανθρώπων του Τριφυλλιού να αισθάνονται απείρως καλύτερα. Μετά…
Μετά, κάπου εκεί, αρχίζει το σοβαρό κομμάτι του πράγματος, καθώς, ας μη γελιόμαστε, το πριν ήταν δεδομένο: ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε σίγουρα ακόμα να πρωτάθλημα Ελλάδος, ο Προμηθέας θα «περιοριζόταν» στην ολόχρυσα επάργυρη, για τον ίδιο, δεύτερη θέση και θ’ απολάμβανε την συμπάθεια όλων των ουδέτερων και στη συνέχεια το μεγάλο ερώτημα, που μέχρι τότε έμοιαζε ανυπόμονα σιωπηλό, θα ερχόταν στο προσκήνιο- «Και τώρα τι θα γίνει με τον Ρικ Πιτίνο;»
Με τις λέξεις να πλανώνται στον «μεθυσμένο» αέρα του “Νίκος Γκάλης”, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τόνισε πως πρόθεση των Πρασίνων είναι ν’ ανανεωθεί η συνεργασία με τον 66χρονο τεχνικό, για να έρθει λίγο αργότερα ο ίδιος ο Αμερικανός coach και να πει πως «Αν καταφέρω να… ψήσω τα παιδιά μου να με στηρίξουν, τότε θα πάρω το αεροπλάνο και θα γυρίσω στην Αθήνα».
Το θετικό, για το Τριφύλλι, μήνυμα στις δηλώσεις του Πιτίνο είχε τη μορφή των λέξεων που ακούστηκαν λίγα δεύτερα νωρίτερα: «Οι φίλαθλοι με έκαναν να αισθάνομαι σα Βασιλιάς εδώ- ούτε η βασιλική οικογένεια στην Αγγλία δε θα τύγχανε τέτοιας αντιμετώπισης!».
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς, λοιπόν, πως ο Ρικ- που, μην ξεχνάμε, πέρασε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό για να κοουτσάρει- έχει εντυπωσιαστεί από το πώς του φέρονταν ο κόσμος, αλλά και η διοίκηση, της ομάδας, καθώς η αποθέωση ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Το εν μέρει αρνητικό, ωστόσο, ήταν αυτό που ακολούθησε: «Πρέπει να καταλάβουν πόσο αγαπώ το παιχνίδι. Είναι το σπίτι μου, χωρίς αυτό είμαι άδειος. Αν επιστρέψω, αυτό σημαίνει πως εγκαταλείπω για πάντα το κολεγιακό μπάσκετ. Δεν μπορώ να αφήσω την ομάδα τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο…», συμπλήρωσε, περιπλέκοντας τα πράγματα.
Τα δεδομένα στην περίπτωση Πιτίνο είναι ξεκάθαρα δύο: κατ’ αρχάς, υπάρχει η αναντίρρητη αλήθεια πως ο Αμερικανός θρύλος της προπονητικής μεταμόρφωσε θεαματικά, μετά τη φυγή Πασκουάλ, τον Παναθηναϊκό.
Από κει που οι πρωταθλητές Ελλάδος φιγουράριζαν στην 10η και την 11η θέση της βαθμολογίας στη Euroleague, μ’ ένα εκπληκτικό finish μπήκαν πανηγυρικά στα playoffs, όπου και ηττήθηκε από την (σαφώς ανώτερη) Ρεάλ Μαδρίτης.
Η προσωπικότητά του ήταν αρκετή για να καλύψει τις εμφανείς αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας, η πίστη του πως το Τριφύλλι μπορεί να κερδίσει παντού τους πάντες πότισε μ’ εκρηκτική κηροζίνη το DNA του συλλόγου (όταν, φερ’ ειπείν, ο προπονητής σου δε δίνει δεκάρα ποιος είναι ο Ντε Κολό και λέει «Κάποιος να μαρκάρει τον 1», πώς να μην… κατέλθει σε ανθρώπινα αγωνιστικά επίπεδα στα μάτια του κάθε παίκτη ο σούπερ σταρ Γάλλος;) και τον έβγαλε από τα κακοτράχαλα μονοπάτια, οδηγώντας τον σε άλλα, στρωμένα με ροδοπέταλα.
Η μισή του σεζόν στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε με πανηγυρικό τρόπο, καθώς το νταμπλ (παρά τα όσα έγιναν εκτός των 4 γραμμών με τον Ολυμπιακό) δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της δουλειάς που έκανε, ιδίως αν σκεφτούμε τη βελτιωμένη εικόνα που παρουσίαζαν οι Πράσινοι στο παρκέ.
Κατά δεύτερον, όμως, ο Ρικ είναι αθεράπευτα ερωτευμένος με το NCAA- κι αυτό είναι κάτι που ουδέποτε έκρυψε: η αποστροφή «Αν γυρίσω στην Ελλάδα, τότε σημαίνει πως τελείωσε το κολεγιακό μπάσκετ για μένα» απλώς επιβεβαιώνει την τρέλα που έχει για το συγκεκριμένο πρωτάθλημα (κι ας έχει κοουτσάρει στο ΝΒΑ 6 γεμάτα χρόνια, μην το ξεχνάμε αυτό…).
Επομένως, ίσως το ζήτημα για τον 66χρονο τεχνικό να μην είναι μόνο η οικογένειά του. Αν βρει πρόταση από ένα αξιοπρεπές, αγωνιστικά, κολέγιο, μάλλον θα επιστρέψει στο NCAA, κάτι που δείχνει να επιθυμεί διακαώς μετά τα όσα έγιναν στην τελευταία του θητεία εκεί, όταν καθόταν στον πάγκο του Louisville. Βέβαια…
Βέβαια, από την άλλη, υπάρχει και ο παράγοντας «Δημήτρης Γιαννακόπουλος». Ο ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού έχει τον τρόπο του με τους προπονητές και αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να «ψήσει» τον Πιτίνο να μείνει, τότε είναι αυτός. Άλλωστε, ο ίδιος δεν τον έπεισε να κοουτσάρει για πρώτη φορά στην Ευρώπη;
Εν ολίγοις, τώρα που σιγά-σιγά κοπάζει ο θόρυβος από τους πανηγυρισμούς, η εικόνα γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη: ο Ρικ, μοιάζει σχεδόν σίγουρο, θα «ψαχτεί» για το NCAA, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του και τον Παναθηναϊκό- μια προοπτική που φαίνεται να τον ιντριγκάρει ιδιαίτερα, μιας και υπάρχει ο μεγάλος στόχος της Euroleague και της επιστροφής σ’ ένα Final 4 μετά το, μακρινό πια, 2012.
Τι από τα 2 θα συμβεί; Για την ώρα η κατάσταση δείχνει καρφωμένη στο κοινότοπο «50-50», όμως υπάρχει η αίσθηση πως το σήριαλ της παραμονής του ή όχι στην Ελλάδα θα είναι περισσότερο «Τσέρνομπιλ» και λιγότερο “Game of Thrones”- θα έχει, δηλαδή, λίγα επεισόδια και δε θα τραβήξει σε μάκρος.
Κακά τα ψέματα, δε σου τυχαίνουν κάθε μέρα τύποι σαν τον θρυλικό Ρικ Πιτίνο. Κι αυτός είναι, πρωτίστως, ο λόγος που ο Γιαννακόπουλος θέλει να τον κρατήσει- πέραν της αδιαμφισβήτητης προπονητικής του αξίας.
Αν, πάλι, στραβώσει η κατάσταση και γυρίσει στα παλιά του λημέρια, τότε μετά τις συνήθεις ευχαριστίες, ο Ρικ θ’ ακούσει μια φράση που «φοριέται» πολύ στην από κει πλευρά του Ατλαντικού και είναι πέρα για πέρα αλήθεια:
“No one is bigger than the club”- ουδείς είναι μεγαλύτερος από το κλαμπ.
Ιδίως αν αυτό το κλαμπ λέγεται «Παναθηναϊκός»…