Ρικ Πιτίνο ήταν και πάει. Τον απολαύσαμε όσο δεν πάει, μας γέμισε με την αύρα του, ανάγκασε όλους να υποκλιθούμε στη διορατικότητα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που έβλεπε προοπτική εκεί που οι μισοί ειρωνεύονταν κι οι άλλοι μισοί απορούσαν, αλλά το ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Ο Ρικ Πιτίνο έμεινε κύριος στον λόγο του και ενημέρωσε εντός του deadline τη διοίκηση του Παναθηναϊκού για την επιθυμία του να κεφαλαιοποιήσει την ευρωπαϊκή του επιτυχία και την αλλαγή της εικόνας του στην Αμερική με επιστροφή στο NBA είτε ως προπονητής είτε σε κάποια θέση μάνατζερ. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τα μέχρι τώρα λεγόμενα του και των δημοσιογράφων στις ΗΠΑ.
Ο Ρικ θα πάει στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής του όπως γράφει στην ανάρτηση του στο Twitter. Το θέμα είναι εμείς οι υπόλοιποι πώς θα πάμε; Ουδείς αναντικατάστατος λέει το ρητό, αλλά μάλλον δεν είχε γνωρίσει τον Ρικ. Και η συγκεκριμένη αποχώρηση πονάει πολύ περισσότερο γιατί μέσα τους οι φίλαθλοι δεν έχουν να ρίξουν κάπου το φταίξιμο.
Η διοίκηση έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει και να του δείξει ότι υπάρχει προοπτική, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά πολύ περισσότερο σε όλα τα υπόλοιπα. Από την άλλη, ο Πιτίνο ονειρεύεται το μεγαλείο του αμερικανικού μπάσκετ και του τρόπου που βλέπουν εκεί το άθλημα.
Και σίγουρα τα εκτίμησε ακόμα περισσότερο μετά τα όσα τραγικά έζησε εδώ, είτε αυτό αφορά την αποχώρηση του Ολυμπιακού και τα ακατανόητα τερτίπια, είτε τις κακές εγκαταστάσεις, είτε την ως επί το πλείστον κακή συμπεριφορά των οπαδών με τις φωτοβολίδες και ό,τι άλλο μέσα στο γήπεδο.
Δεν υπάρχει κανείς φταίχτης. Ακόμα και τα στραβά του ελληνικού μπάσκετ δεν πρέπει να ήταν στην κορυφή των αιτίων να αρνηθεί. Αυτό που φαίνεται να τα επισκίασε όλα ήταν και είναι η επιθυμία του να δείξει στην Αμερική και σε όλο τον οργανισμό του NBA ότι έχει ακόμα λάδι στη μηχανή του.
Το μόνο που υπάρχει είναι ένα δύσκολο έργο για τη διοίκηση να πάει σε μια επιλογή που θα κρατήσει έστω τον μισό ενθουσιασμό των φιλάθλων που είχαν ταχθεί αποκλειστικά στον Ρικ και δε φαντάζονταν καν εναλλακτικό σενάριο.
Δύσκολο φαίνεται τουλάχιστον από την μεριά ημών των απ΄έξω, αφού το ίδιο πιστεύαμε και τον Δεκέμβριο όταν έφυγε ο Πασκουάλ, αλλά ο Γιαννακόπουλος είχε βρει τη λύση.
Η αλήθεια τώρα όμως είναι πως το έργο καθίσταται πιο δύσκολο κατόπιν της κατάστασης που εκτυλίχθηκε σε αυτό το τρίμηνο στο ελληνικό μπάσκετ. Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η αντιμετώπιση του οποιουδήποτε προπονητή απέναντι στην πρόταση του Παναθηναϊκού.
Είναι επίσης σαφές ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας προπονητής ελεύθερος που να είναι στο 60-70% του βεληνεκούς του Πιτίνο. Όλοι όσοι θα κέρδιζαν εξ αρχής το απαιτητικό κοινό του Παναθηναϊκού είναι καπαρωμένοι. Ο Ιττούδης έμεινε στην ΤΣΣΚΑ, ο Σάρας φαίνεται πως θα μείνει στη Ζαλγκίρις.
Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα ήρθαν έτσι που δεν μπορεί να υπάρξει μομφή προς κανέναν. Όλοι μας αν ήμασταν στη θέση της διοίκησης θα είχαμε πείσει εαυτούς και αλλήλους ότι ο Ρικ θα μείνει. Όλοι μας θα είχαμε γοητευτεί τόσο απ΄αυτή την προοπτική ώστε να μην έχουμε αναρωτηθεί τι θα κάνουμε σε αρνητική εξέλιξη. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η διοίκηση δεν έχει εναλλακτικό πλάνο για να κυνηγήσει.
Όπως λέει κι ο Ρικ, κανείς δεν είναι πάνω από το άθλημα, κανείς πάνω από το έμβλημα. Θα πάμε παρακάτω και θα ελπίσουμε ότι κάθε εμπόδιο έρχεται όντως για καλό…