Για τον μπασκετικό κόσμο το να βλέπει έναν Έλληνα να αναδεικνύεται MVP της χρονιάς στο NBA είναι κάτι πολύ σημαντικό. Για το απλό κοινό είναι μια ευκαιρία να νιώσουν υπερήφανοι για τα επιτεύγματα άλλου, ίσως επειδή δεν μπορούν να νιώσουν το ίδιο για τα δικά τους.
Για τους πολιτικούς και δη τους ηγέτες των κομμάτων που ερίζουν για την εξουσία, ποιο είναι το συναισθηματικό διακύβευμα; Πώς μπορεί για παράδειγμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να στέλνει συγχαρητήρια στον Αντετοκούνμπο και να τον κάνει mention στο Twitter όταν πριν από 4 χρόνια περίπου είχε ψηφίσει Όχι στην ψηφοφορία για την ιθαγένεια της δεύτερης γενιάς προσφύγων; Ένα Όχι που δεν το είπε γιατί είναι ρατσιστής, αλλά γιατί δεν ήθελε να γίνει κάτι καλό από αντίπαλη κυβέρνηση.
Είναι αναμφίβολα λογικό να δίνουν συγχαρητήρια τα πρόσωπα του δημόσιου βίου στον Γιάννη. Αλλά μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω. Αυτό που πραγματικά έχει γίνει σήμερα με την ΑΤΟΜΙΚΗ επιτυχία του Γιάννη ξεπερνά το πρώιμο στάδιο της εκμετάλλευσης. Είναι στυγνή εκμετάλλευση. Ακόμα και το κείμενο που διαβάζετε και γράφω, κι αυτό εκμετάλλευση είναι.
Γιατί όλοι βρίσκουν την ευκαιρία να διατυμπανίσουν το πόσο δημοκράτες και φιλελεύθεροι είναι πατώντας πάνω σε μια αθλητική επιτυχία. Το κάνουν διεκδικώντας μερίδιο στα flash που πέφτουν πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι όλοι τους ετερόφωτοι και περιμένουν πως και πως τέτοιες ευκαιρίες για να αρπάξουν ένα φως που δεν είχαν καμία συμμετοχή στην παραγωγή του.
Αυτή η επιτυχία του Γιάννη ανήκει στον ίδιο, τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέρφια του και τους ανθρώπους που τον γαλούχησαν μπασκετικά από τα Σεπόλια ως το Μιλγουόκι. Είναι ήδη ένας διευρυμένος κύκλος. Δεν χρειάζεται να εισβάλλει ο καθένας από εμάς ετσιθελικά για να ικανοποιήσει τον δικό του εγωισμό.
Πολλά πράγματα έχουν γραφτεί πολλάκις στο παρελθόν, αλλά δεν χάνουν την αξία τους. Όπως το τι κάνουν οι πολιτικοί που συγχαίρουν τον Γιάννη για τους Αντετοκούνμπο που δεν έχουν πάει ακόμα στο ΝΒΑ ή δε θα πάνε ποτέ γιατί θα ασχοληθούν με κάτι άλλο; Γιατί είναι προβληματικό που έχει ειδική μεταχείριση ο ένας επειδή είναι αυτός ο ένας, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται όλοι με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο Γιάννης.
Σαν τις ιστοσελίδες είναι πια οι πολιτικοί. Κατευθύνονται όπου τους πάει ο άνεμος της επικαιρότητας και του κοινού. Μιλούν όλοι για τον Αντετοκούνμπο; Ας κάνουμε ένα στάτους, ένα story, μια ανάρτηση στο Instagram όπου θα τον κάνουμε και tag. Και το κάνουν γιατί ξέρουν ότι ο Γιάννης είναι ένα παιδί που δεν πρόκειται ποτέ να τους ζητήσει τα ρέστα. Θα τους αποδεχτεί με ευγένεια. Γιατί αυτός είναι.
Αυτός ήταν ως Γιάννης. Αυτός είναι ως Giannis. Μόνο που τώρα έχει και τη δύναμη να επιλέξει αν θα είναι. Τότε, όταν ήταν ο πιτσιρικάς των Σεπολίων, τότε ήθελε αναρτήσεις που να τον κάνουν tag. Κι αυτός και κάθε Γιάννης. Αλλά τότε δεν τον είχε λούσει η επιτυχία.
Μια ακόμα προβληματική της θεώρησης μας ως προς τον κόσμο. Μια προβληματική που μεγεθύνεται χάρη στα δυνατά brands που χτίζουν οι Αμερικάνοι για το προϊόν τους εν προκειμένω. Γιατί είναι επιτυχία μια ατομική διάκριση για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Γιατί είναι επιτυχία αυτό το βραβείο του MVP; Γιατί έχει μεγαλύτερη αξία από την προσπάθεια επιβίωσης του στα 14 και 15 του;
Κάποια στιγμή οφείλουμε να τα λύσουμε αυτά, ο καθένας με τον εαυτό του και μετά συνολικά ως κοινωνική ψυχοσύνθεση. Δεν είναι καμία εθνική υπερηφάνεια αυτό που πετυχαίνει στη ζωή του ο Γιάννης. Είναι…αντετοκουνμπική υπερηφάνεια. Πολύ περισσότερο, δεν είναι είδος προς εκμετάλλευση πολιτική, αλλά και κάθε άλλης μορφής!