Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο χάνεται η πραγματική μαγεία του ποδοσφαίρου.
Όσο γίνεται σόου και τηλεοπτικό προϊόν, τόσο… φλωρεύει και περισσότερο.
Όσο το «against modern football» καταντά κι εκείνο σταδιακά… trendy, τόσο αναπολείς τις παλιές καλές εποχές του γηπέδου.
Τότε που σκηνικά όπως το (εμβληματικό πλέον) «γύρνα στο τέρμα σου, ρε μαλάkα» δεν ήταν εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στο παραδοσιακό γηπεδικό μπινελίκι.
Διότι ναι, ακούγονταν και ακούγονται ακόμα χυδαία πράγματα στην εξέδρα.
Όταν όμως είναι έξυπνο, έχει χιούμορ και δεν αναφέρεται εμετικά σε οικογένειες, το μπινελίκι μπορεί να γίνει απολαυστικό. Ακόμα και γι’ αυτούς στους οποίους… απευθύνεται!
Με επίκεντρο λοιπόν τον διαιτητή, κυριότερο αποδέκτη τις περισσότερες φορές (λόγω απόστασης) τον επόπτη και στόχους επίσης παίκτες και προπονητές, εκτοξεύονται κάθε Σ/Κ «διαμάντια».
Ατάκες που (είτε προέρχονται από 45άρη κολλημένο στο συρματόπλεγμα, είτε από μαγκίτη με το τσιγάρο στραβωμένο στο στόμα, είτε από καταπιεσμένο εκ της συζύγου στο σπίτι) θα μπορούσαν να… πουληθούν από τους επινοητές τους.
Όπως, ας πούμε, αυτές…
Το σκηνικό: Ο επόπτης (αυτά τα «βοηθός διαιτητή» δεν περνάνε εδώ) έχει κάποια κιλά παραπάνω. Το πιθανότατο σύγκαμα στα μπούτια και το προσεχώς μπόι στην κοιλιά δυσκολεύουν την προσπάθεια να βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον αμυντικό. Η κινητικότητά του συναγωνίζεται τον Κολοκοτρώνη στη Σταδίου.
Η ατάκα: «Κύριε λάινσμαν, στην ίδια ταβέρνα γυμναζόμαστε…»
Το σκηνικό: Σε γήπεδο Β’ Εθνικής, όπου η απόσταση κιγκλιδώματος-αγωνιστικού χώρου ισούται σχεδόν με το «κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας», αντίπαλος που νωρίτερα είχε κάνει το λάθος να σκοράρει, σωριάζεται από τάκλιν μπροστά στο κιγκλίδωμα. Γλυκύτατος κύριος, με τις φλέβες πεταγμένες από τ’ αυτιά, πλησιάζει και βάζει το πρόσωπο του ανάμεσα στα κάγκελα…
Η ατάκα: «Έμπολα, καριoλη»!
Το σκηνικό: Αθηναϊκή ομάδα αντιμετωπίζει επαρχιακή. Στην απέναντι εξέδρα μια 30αριά οπαδοί των φιλοξενούμενων -που δεν έχουν ταξιδέψει όμως από τον τόπο τους, αλλά ζουν κι εκείνοι στην πρωτεύουσα. Εκνευρισμένος από τη φασαρία τους, πολιτικά ευαισθητοποιημένος φίλος των γηπεδούχων αποφασίζει να τους προσβάλλει…
Η ατάκα: «Ετεροδημότεεεεεεεεεεεεες»!!!
Το σκηνικό: Παππούς έχει γίνει έξαλλος με τον αντίπαλο προπονητή. Του μοιάζει αδιανόητο το θράσος να έχει έρθει «μέσα στο σπίτι» μας και να δίνει όρθιος οδηγίες στην ομάδα του. Αποφασίζοντας λοιπόν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση απ’ το να τον φτύσει, ξεκινά με τον λαιμό την γνωστή διαδικασία παραγωγής του μεζέ. Ωστόσο, αμέσως μετά το «γκλχμπρτβσφς» και ακριβώς πριν την εκτόξευση, πετάγεται νεαρός:
Η ατάκα: «Όχι, ρε θείο, το καλύτερο πετάς»!
Το σκηνικό: Στημένη φάση και οι παίκτες προσπαθούν να κερδίσουν καλύτερη θέση στην περιοχή. Ο στόπερ των γηπεδούχων, γεροδεμένος και «μπαρουτοκαπνισμένος» στο γαρμπίλι, εμποδίζει τον σέντερ φορ των φιλοξενούμενων να πλησιάσει την εστία. Οπαδός του δίνει συμβουλή για το πώς θα τα καταφέρει καλύτερα:
Η ατάκα: «Σάκη, βαλ’ του και λίγο δάχτυλo»!
Το σκηνικό: Φίλος των γηπεδούχων εκφράζει τα παράπονά του στον επόπτη με κίνηση τρέιλερ πίσω από το συρματόπλεγμα, υπενθυμίσεις ότι μπορεί να είναι το τελευταίο του παιχνίδι (γενικώς) και προτροπές επαγγελματικής απασχόλησης στη Λεωφόρου Συγγρού. Κι όταν κατεβάζει στροφές, ο προβοκάτορας κάμεραμαν φροντίζει να τον κουρδίσει υποδεικνύοντας ότι «γελάει, γελάει»…
Οι ατάκες:
Το σκηνικό: Παίκτης των φιλοξενούμενων κερδίζει επιθετικό φάουλ στην περιοχή του. Η εξέδρα δεν χάνει την ευκαιρία -αφού βρέθηκε μπροστά της- για λίγο bullying. Ο αρχηγός όμως δεν μασάει. Και στην προτροπή να κόψει την μπάλα για να δώσει τόπο στα νιάτα, δίνει πληρωμένη απάντηση…
Η ατάκα: «Αφού δεν μπορούν να με περάσουν οι δικοί σου, θα παίζω εγώ μια ζωή»!
Το σκηνικό: Ο επόπτης το έχει παρακάνει. Ανάποδα πλάγια, γκολ-οφσάιντ, ρουφιανιές στον ρέφερι να γίνουν συστάσεις απ’ τα μεγάφωνα. Πρώτα λοιπόν εξαντλούνται κλασικές υπενθυμίσεις όπως αυτή…
Κι αφού έχουν σωθεί ψιλά στις τσέπες, μπουκάλια από τον πλανόδιο και η υπομονή του ποιητή της εξέδρας, επιστρατεύεται μια από τις πιο φαρμακερές κατάρες όλων των εποχών!
Η ατάκα: «Ρε πo@στη λάινσμαν, να γυρίσουνε οι φτέρνες σου ανάποδα και αντί να πηγαίνεις, να ‘ρχεσαι»!