Οι Σικάγο Μπουλς είχαν κατακτήσει το δεύτερο σερί πρωτάθλημά τους, νικώντας στους τελικούς του 1992 το Πόρτλαντ με 4-2.
Στη φιέστα τίτλου στην κεντρική πλατεία της πόλης, ο Μάικλ Τζόρνταν πήρε το λόγο στην εξέδρα, διακόπτοντας προς στιγμήν τις ζητοκραυγές του πλήθους για να… ξύσει την πληγή των Μπλέιζερς. «Ευτυχώς που δεν με επέλεξε το Πόρτλαντ στο ντραφτ και μπόρεσε να το κάνει το Σικάγο!»
Ο σούπερ σταρ των πρωταθλητών αναφερόταν ασφαλώς σε αυτό που έχει μείνει στην ιστορία του NBA ως η μεγαλύτερη γκάφα που έγινε ποτέ στη διαδικασία του ντραφτ. Πίσω στο 1984, το Πόρτλαντ τον είχε αγνοήσει, επιλέγοντας στο Νο. 2 έναν παίκτη που θα διέψευδε παταγωδώς τις προσδοκίες της ομάδας. Όχι γιατί δεν ήταν καλός, αλλά διότι είχε πήλινα πόδια.
Η προσωπική ιστορία του Σαμ Μπούι είναι από αυτές που σε ένα υποθετικό σενάριο ταινίας θα εξασφάλιζε στο σεναριογράφο τον τίτλο του «υπερβολικά ευφάνταστου», προξενώντας ατάκες του στιλ «αυτά δεν γίνονται ούτε στα έργα…».
Γίνεται να θέτει υποψηφιότητα ο Μάικλ Τζόρνταν στο ντραφτ και να μην καταλαμβάνει καμία από τις δύο πρώτες θέσεις; Έγινε όταν οι ομάδες που είχαν τις δύο πρώτες επιλογές είχαν ανάγκη από ψηλό και όχι από περιφερειακό.
Το Χιούστον επέλεξε στο Νο. 1 τον Χακίμ Ολάζουον και το Πόρτλαντ, που ένα χρόνο πριν είχε ενισχυθεί μέσω ντραφτ για τη θέση «2» με τον Κλάιντ Ντρέξλερ, προτίμησε ένα «5αρι» 216 εκατοστών, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, αξιόπιστο σουτ από την περιφέρεια, σπάνια ταχύτητα για το ύψος του και δεδομένη ικανότητα στην άμυνα.
Ο νεαρός από το Λίβανο της Πενσιλβάνια είχε επιλεχθεί για την Ολυμπιακή Ομάδα των ΗΠΑ το 1980 (που δεν μετείχε τελικά στους Αγώνες λόγω του μποϊκοτάζ) και είχε κάνει θραύση στη δεύτερη χρονιά του στο Κολέγιο του Κεντάκι (1980-81), με 17,4 π., 9,1 ριμπ. και 2,9 μπλοκ κατά μέσο όρο.
Το πρόβλημα με την περίπτωση του – αυτό που τελικά υποτιμήθηκε από το επιτελείο του Πόρτλαντ – ήταν ότι δεν έπαιξε καθόλου λόγω τραυματισμού τις δύο επόμενες σεζόν. Όταν διαγνώστηκε με κάταγμα καταπόνησης στην αριστερή κνήμη, του τοποθετήθηκε νάρθηκας για 44 εβδομάδες, αλλά όπως αποδείχτηκε ο τρόπος αποθεραπείας δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Τα όστα δεν «έδεσαν» σωστά και ο Μπούι οδηγήθηκε στο χειρουργείο για να αποκατασταθεί το τραύμα με οστικό μόσχευμα.
Όταν τελικά ο παίκτης ήταν έτοιμος να πατήσει ξανά παρκέ, η τάξη του είχε αποφοιτήσει και χρειάστηκε να λάβει ειδική ιατρική άδεια από το NCAA για να του επιτραπεί άλλο ένα έτος συμμετοχής στο Κολεγιακό μπάσκετ, προτού γίνει ντραφτ.
Ο Μπούι έβγαλε όλη τη σεζόν 1983-84 χωρίς προβλήματα, καταγράφοντας κατά μέσο όρο 10,5 πόντους, 9,2 ριμπ., 1,9 μπλοκς και 1,9 ασίστ. Την ίδια χρονιά ο Τζόρνταν είχε 19,6 π., 5,5 ριμπ. και 1,6 ασίστ. Η επιλογή δεν ήταν και τόσο ανεξήγητη, όταν μόλις ένα χρόνο πριν έχεις προσθέσει στο ρόστερ τον Κλάιντ Ντράξλερ. Θα εξελισσόταν ωστόσο στο… ανέκδοτο δύο ολόκληρων δεκαετίων στο NBA, καθώς ο Μάικλ θα μεγαλουργούσε με τους Μπουλς και ο «big Sam» θα γινόταν αντικείμενο ιατρικής έρευνας…
Όλα κύλησαν ομαλά στην πρώτη σεζόν του στο NBA. Ο Μπούι συμπεριλήφθηκε στην All-Rookie Team, με το πολύπλευρο ταλέντο του να αφήνει μεγάλες υποσχέσεις – αποτυπωμένο σε μέσους όρους εκολλαπτόμενου σταρ (10 πόντοι, 8,6 ριμπ., 2,7 μπλοκ, 2,8 ασίστ).
Στη δεύτερη σεζόν πρόλαβε να παίξει 38 ματς, βελτιώνοντας τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα (11,8 π.). Στο 39ο συνέβη το κακό. Σε μια διεκδίκηση ριμπάουντ ο συμπαίκτης του Τζέρομ Κέρσι έπεσε πάνω του και ο Μπούι μεταφέρθηκε με φορείο εκτός παρκέ, έχοντας υποστεί κάταγμα στην αριστερή κνήμη.
Η σεζόν είχε τελειώσει για αυτόν. Ο 25χρονος σέντερ έδωσε ραντεβού με το κοινό των Μπλέιζερς για το πρώτο παιχνίδι της επόμενης περιόδου, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «αν είμαι υγιής θα δείξω στον κόσμο πόσο καλός είμαι».
Την υπόσχεση του την κράτησε με το παραπάνω. Στους πέντε πρώτους αγώνες της περιόδου 1986-87 ο Μπούι ήταν καλύτερος απ’ ότι πριν τραυματιστεί, σκοράροντας 16 πόντους ανά παιχνίδι. Έδειχνε ικανός να συναντήσει το πεπρωμένο του, που σύμφωνα με τον ίδιο ήταν να «εξελιχθώ σε έναν από τους κορυφαίους ψηλούς της λίγκας».
Πριν προλάβει ωστόσο να νιώσει δικαιωμένος, το σώμα του «υπενθύμισε» ότι o αστερίσκος που είχε βάλει ήταν προάγγελος νέων δεινών. Διότι ο αριθμός αγώνων στον οποίο έμεινε υγιής ήταν… τέσσερις. Στον 5ο, κόντρα στο Ντάλας, μπέρδεψε τα πόδια του σε μια προσπάθεια για σουτ και έπεσε ανώμαλα στο έδαφος. Το «Memorial Coliseum» βυθίστηκε στη βουβαμάρα. Οι θεατές των μπροστινών θέσεων μπόρεσαν να ακούσουν το «κρακ». Όλοι οι υπόλοιποι κατάλαβαν ότι κάτι πολύ καλό είχε συμβεί από τις μανιασμένες γροθιές απελπίσιας του Μπούι στο παρκέ.
Αυτή τη φορά ήταν το οστό της δεξιάς κνήμης που τσακίστηκε. Η πρώτη χειρουργική επέμβαση δεν είχε επιτυχία. Από τις τρεις βίδες που τοποθετήθηκαν στο κόκκαλο του, οι δύο δεν «κράτησαν». Στη δεύτερη επιτεύχθηκε το ζητούμενο και ο Μπούι ξκινά ξανά τον επίπονο δρόμο της αποθεραπείας.
Η νέα αποχή του διαρκεί περίπου 11 μήνες. Επιστρέφει τον Οκτώβρη του 1986, για ένα ματς της preseason περιόδου απέναντι στο Κλίβελαντ. Ξαφνικά, κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, πλησιάζει τον Κλάιντ Ντρέξλερ. «Νομίζω ότι έχω σπάσει το πόδι μου», λέει στον σταρ της ομάδας. «Τι εννοείς έχεις σπάσει το πόδι σου (;), ζέσταμα κάνουμε…»
Κι όμως, το είχε σπάσει ξανά. «Κάταγμα κοπώσεως στη δεξιά κνήμη», ανέφερε η διάγνωση. Το προσωπικό δράμα του ταλαντούχου σέντερ είχε λάβει φαινομενικές διαστάσεις. Την ίδια εποχή που ο M.J. μοίραζε 40αρες και 50αρες (με ιδιαίτερη μάλιστα συχνότητα στους αγώνες κόντρα στο Πόρτλαντ), ο Μπούι θα πέρναγε οριστικά στο θυμικό του κόσμου ως ο «no name» παίκτης «που επιλέχθηκε πάνω από τον Μάικλ Τζόρνταν».
Όλοι συζητούσαν για την γκαντεμιά του Πόρτλαντ, όλοι τον ρωτούσαν για αυτό. Σαν μια μεταφυσική κατάρα να είχε πέσει πάνω του, «τιμωρώντας» αυτόν και την ομάδα για το σνομπάρισμα του παίκτη που φιλοτεχνούσε το κάδρο του GOAT. «Ναι, το ξέρω, θα μπορούσα να γίνω η απάντηση σε ένα παιχνίδι γνώσεων. Στην ερώτηση ποιος ήταν ο παίκτης που υποσκέλισε στο ντραφτ τον Τζόρνταν», απαντήσε μετά την τρίτη επιστροφή του από τραυματισμό, με τη φανέλα των Μπλέιζερς.
Χάρη σε ένα μόσχευμα από το ισχίο του και μια μεταλλική πλάκα 10 βιδών, το οστό του Μπούι «έδεσε» ξανά και ύστερα από απουσία 20 μηνών (ή 142 αγώνων), φόρεσε ξανά τη φανέλα του Πόρτλαντ. Πρόλαβε τα 20 τελευταία παιχνίδια της σεζόν 1988-89, αλλά η ομάδα είχε λάβει ήδη την απόφαση να τον αποδεσμεύσει στο τέλος της.
Το 1989 ο Μπούι έφυγε με την ταμπέλα του «σακάτη» για το Νιου Τζέρσι, έχοντας παίξει μόλις σε 62 από τα πιθανά 328 παιχνίδια σε μια τετραετία στο Όρεγκον.
Οι περισσότεροι περίμεναν ότι το τέλος της καριέρας του ήταν προ των πυλών – ένας ακόμη τραυματισμός θα τον ανάγκαζε να συμβιβαστεί οριστικά με το μοιραίο. Οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις για αυτόν ήταν ότι θα μπορούσε να βγάλει για μερικά ακόμα χρόνια το ψωμί του ως ρολίστας, δίνοντας ανάσες στον βασικό σέντερ.
Ασφαλώς έμοιαζε με «θαύμα» όταν ο Μπούι ολοκλήρωσε την πρώτη σεζόν του με τους Νετς, έχοντας κατά μέσο όρο 14,7 πόντους και 10,1 ριμπάουντ!
Έπαιξε άλλα τρία χρόνια στο Νιου Τζέρσι (τελείωσε τη σεζόν 1991-92 με 15 πόντους μ.ο.) και το 1993 μετακόμισε στο Λος Άντζελες για χάρη των Λέικερς. «Οι περισσότεροι παίκτες παίρνουν ως δεδομένο ότι θα είναι υγιείς. Εγώ κάθε φορά που βγαίνω υγιής από το παρκέ είμαι ευγνώμων», δήλωνε τότε.
Είχε μείνει τέσσερα χρόνια «καθαρός» από τραυματισμούς – πολυτέλεια για έναν παίκτη με τέτοιο ιστορικό. Στους Λέικερς τα προβλήματα επανήλθαν, με αποτέλεσμα να παίξει μόνο σε 25 ματς τη σεζόν 1993-94. Την επόμενη, καταπονημένος ων από τη χρόνια ευπάθεια του, είχε καθαρά συμπληρωματικό ρόλο. Παρά ταύτα ο Τζέρι Γουέστ του ζήτησε να υπογράψει νέο συμβόλαιο, το οποίο αρνήθηκε ο ίδιος. Σε ηλικία 34 ετών είχε αποφασίσει να ρίξει τους τίτλους τέλους, μια απόφαση στην οποία δεν κατάφερε να πάει κόντρα ούτε ο ίδιος ο Μάικλ Τζόρνταν.
Ο Μπούι είχε κλείσει τέσσερις μήνες στην απόσυρση και οι Μπουλς «έχτιζαν» την καταπληκτική σεζόν του ιστορικού (τότε) ρεκόρ των 72 νικών, όταν στο καντράν του διέκρινε τον τηλεφωνικό κωδικό του Σικάγο. Ήταν ο general manager των Μπουλς, Τζέρι Κράουζε και του ζητούσε να μεταβεί στο Σικάγο για να εξεταστεί το ενδεχόμενο συνεργασίας τους.
Ο Τζόρνταν τον είχε ξεχωρίσει ως υπόδειγμα μαχητή και είχε ζητήσει από τον Φιλ Τζάκσον να τον υπογράψει ως back up center. Ο Μπούι πράγματι πήγε στο Σικάγο, δείπνησε με τον Φιλ Τζάκσον και την επόμενη μέρα μετέβη στο προπονητικό κέντρο των Μπουλς. Όταν ο Τζόρνταν τον ξεμονάχιασε στα αποδυτήρια, του μίλησε με τρόπο που θα έκανε οποιονδήποτε παίκτη στον κόσμο να υπογράψει με χέρια και με πόδια για να παίξει πλάι του. «Κοίτα ψηλέ, θα πάρουμε το πρωτάθλημα είτε με σένα, είτε χωρίς εσένα. Αλλά με σένα θα είναι πολύ πιο εύκολο».
Το «ψηστήρι» ωστόσο απευθυνόταν μάλλον στον μοναδικό παίκτη στον κόσμο που είχε κάποιο λόγο να αρνηθεί.
Ο Σαμ Μπούι προτίμησε να μείνει στην ιστορία ως ο παίκτης που επιλέχθηκε πάνω από τον Μάικλ Τζόρνταν, παρά ως ένας ακόμη συμπαίκτης που κατέκτησε πρωτάθλημα με την ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν…