Από το ελληνικό μπάσκετ έχουν περάσει τόσοι και τόσοι παιχταράδες που κάθε σχετική λίστα θα μπορούσε να είναι πολύ μακροσκελής. Είναι πραγματικά δύσκολο να περιοριστείς σε μερικά –μόνο- ονόματα, έχοντας πάντα κατά νου ότι ένα όνομα θα παραμένει μονίμως εκτός.
Είναι (και θα είναι εσαεί) ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος όπως και να το κάνουμε, είναι όχι μόνο μια κατηγορία μόνος του, αλλά και ο λόγος για τον οποίο το μπάσκετ στην Ελλάδα έγινε τόσο big deal, ώστε να καθόμαστε να φτιάχνουμε λίστες με «πιστόλια» και άλλα τέτοια υποκοριστικά που θα λάτρευε ο… Βαγγέλης Ιωάννου!
Μπάνε Πρέλεβιτς
Είπαμε. Σε αυτή την λίστα, αλλά και σε καμία άλλη, δεν μπαίνει ο Νίκος Γκάλης. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με το αντίπαλο δέος του «γκάνγκστερ» εκείνα τα χρόνια. Ο «Νικ» ήταν θεός, αλλά η πιο… ανθρώπινη έκδοσή του δεν ήταν άλλη από τον Μπάνε Πρέλεβιτς. Σημείο αναφοράς στη μάχη του ΠΑΟΚ να πάρει τα σκήπτρα σε Ελλάδα και Ευρώπη, έμβλημα για τον δικέφαλο του βορρά και παράλληλα ένας παίκτης με χίλιους και έναν τρόπους να τελειώνει τις φάσεις. Ω Μπάνε-Μπάνε!
Ντρου Νίκολας
Μπορεί στα χέρια του Ομπράντοβιτς να εξελίχθηκε σε ένα πολυεργαλείο τόσο σύνθετο που τελικά από μία δική του άμυνα να κριθεί μια Ευρωλίγκα (Βερολίνο), όμως όταν διαβάζεις το όνομα Ντρου Νίκολας, ένα πράγμα φέρνεις στο μυαλό σου. Τον επί τρία χρόνια παίκτη του Παναθηναϊκού να βγαίνει από τα σκριν και να εκτελεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και ανεξάρτητα από το πόσους παίκτες ή χέρια έβλεπε μπροστά του. Όπως έλεγε και ο κόσμος… «Ντρου από παντού»!
Έντι Τζόνσον
Αυτόν ειδικά ο Βαγγέλης Ιωάννου θα τον είχε χρησιμοποιήσει σαν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για λογοπαίγνια και παρατσούκλια. Τελικά για εμάς έμεινε ο «άνθρωπος που σουτάρει πιο γρήγορα από την σκιά του» ή απλά ο «Fast Eddie». Αν και τριάρι και συνήθως χωρίς την ικανότητα να δημιουργεί ο ίδιος καταστάσεις μετά από ντρίπλα, ο παίκτης του Ολυμπιακού θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικός ακόμη και αν τον άφηνες απλά να κάθεται σε ένα παγκάκι και να περιμένει. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να του περάσεις την μπάλα. Μετά γνώριζε πολύ καλά τι όφειλε να κάνει…
Σέιν Χιλ
Με ύψος που ίσα που ξεπερνούσε το 1.80, ο Σέιν Χιλ γνώριζε από τη μέρα που αποφάσισε να ασχοληθεί με το σπορ ότι με μοναδικό προσόν το… μπόι δεν θα πήγαινε πουθενά. Χάρη στο… βρωμόχερό του όμως, πήγε σχεδόν παντού. Μέχρι και το NBA! Και τι πιο φυσικό για το ελληνικό μπάσκετ εκείνων των χρόνων το να περνά ένας παίκτης τον Ατλαντικό για να έρθει στη χώρα μας και να παίξει για ομάδες σαν την Νήαρ Ηστ ή τον Μακεδονικό. Σπεσιαλιτέ του; Το να τα… βάζει σαν παλαβός, ανεξάρτητα από το τι του είχε ζητήσει ο προπονητής του να κάνει!
Μίχαελ Κοχ
Ίσως κάποιοι να μην θυμούνται πόσο αποτελεσματικός (και ιδανικός συμπαίκτης) υπήρξε ο Γερμανός γκαρντ. Τελείωσε την καριέρα του έχοντας κατακτήσει πολλούς τίτλους και παράσημα, αλλά πάντα το μεγαλύτερο όλων θα είναι ένα. Το ότι ήταν μία από τις ελάχιστες επιλογές του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς που δεν αποδείχτηκαν καταστροφικές για τον (αποκαθηλωμένο στην πορεία) Παναθηναϊκό. Επισκέφτηκε ξανά τα μέση μας για λογαριασμό του Αμαρουσίου και του Ιωνικού.
