Συνήθως οι σχέσεις που διαρκούν λίγο ξεχνιούνται γρήγορα.
Κρατάνε όσο κρατάνε και μετά το τέλος τους, ο καθένας τραβάει τον δρόμο του και πάει παρακάτω.
Υπάρχουν όμως και κάποιες σχέσεις που είναι εξαρχής παθιασμένες. Που σε κάνουν να νιώθεις ότι γνωρίζεσαι χρόνια με το αντικείμενο του πόθου.
Και -ανεξαρτήτως του πόσο διήρκεσε το love story μεταξύ σας- σε σημαδεύουν για πάντα.
Όπως συνέβη με την ΑΕΚ και τον Φερνάντο Νάβας!
Παρόλο που τον χάρηκαν ελάχιστα κι έχουν περάσει χρόνια από τότε που φόρεσε τα κιτρινόμαυρα, οι φίλοι της «Ένωσης» δεν ξεχνούν τον μακρυμάλλη Αργεντινό.
Το αντίθετο! Ίσως κι επειδή δεν τον χόρτασαν, εξακολουθούν να τον έχουν στο μυαλό τους ως μια μεγάλη ποδοσφαιρική καψούρα.
Μια εξέδρα εξάλλου που στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 δονούνταν (και) από το σύνθημα «ΑΕΚ, χαίτη, αλητεία σκέτη» ο Νάβας την κέρδισε πριν καν ακόμα αγωνιστεί.
Και μόνο με το αλανιάρικο -ή μάλλον ροκ- παρουσιαστικό του.
Γιατί όσο αέρινη ήταν η χαίτη του, τόσο αέρινες έμοιαζαν και οι κινήσεις του μέσα στο γήπεδο.
Ντελικάτο χαφ με λατινοαμερικάνικο ταμπεραμέντο και εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ο Νάβας αιχμαλώτιζε αμέσως το μάτι.Δημιουργούσε στους προσωπικούς του αντιπάλους αναμνήσεις πιο άσχημες κι από τον επίσης αξέχαστο Εμάνουελ Ρουίς (με τον οποίο παρουσιάστηκαν μαζί).
Και σε 22 μόλις επίσημες συμμετοχές με την κιτρινόμαυρη φανέλα πρόλαβε να λατρευτεί!
Υπήρξε εξάλλου ο απόλυτος ήρωας μιας από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές επιτυχίες της ΑΕΚ: Του αποκλεισμού της Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Πρώτα με δυο γκολάρες στη Γερμανία (προϊόν της ποδοσφαιρικής του ευφυΐας και του τεράστιου ταλέντου του) οι οποίες σφράγισαν το εντυπωσιακό 4-4.
Και έπειτα με ένα ακόμα υπέροχο «παστέλι» (από φοβερό συνδυασμό με Τσιάρτα και Κασάπη) που έβαλε… φουρνέλο μεσημεριάτικα στη Νέα Φιλαδέλφεια και άνοιξε τον δρόμο και στη ρεβάνς.
Αν και πριν τις καταπληκτικές εμφανίσεις με τη Λεβερκούζεν, ο Φερνάντο Νάβας είχε αγαπηθεί ήδη από τον κόσμο.
Είχε ήδη γίνει ίνδαλμα και είχε ήδη μιλήσει στην καρδιά του οπαδού.
Όταν αποβλήθηκε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και δεν δίστασε να… δείξει το σκορ (όπως υποστηρίχθηκε κατά την απολογία του) σ’ ένα σύστημα που η ΑΕΚ θεωρούσε ότι τη ληστεύει.
Και μόνο μ’ αυτή τη χειρονομία ο Νάβας έγινε ήρωας. Ταυτίστηκε ακόμα περισσότερο με την εξέδρα.
Έγινε σύμβολο διαμαρτυρίας και αντίδρασης στην εποχή της λεγόμενης «παράγκας».
Και παρόλο που το θέμα με το διαβατήριο του έκανε αναγκαστική την εξαφάνισή του από τα μέσα της σεζόν (και την επόμενη ο Φερνάντο Σάντος δεν τον υπολόγιζε) δεν ξεχάστηκε ποτέ από τους φίλους της «Ένωσης».
Όπως δεν τους ξέχασε κι εκείνος. Αν και η καριέρα του αποδείχθηκε σύντομη (με περάσματα επίσης από Άρη-Πανιώνιο), πάντα ξεχωρίζει τη θητεία του με τα κιτρινόμαυρα ως το καλύτερο κεφάλαιό της.
Και είτε ως ιδιοκτήτης καφετέριας στη Mar De Plata με την ονομασία «Κηφισιά», είτε ως ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ακαδημίας (όπως είναι η τωρινή του απασχόληση) δεν ξεχνά ποτέ την εποχή που λατρεύτηκε στη Φιλαδέλφεια.
«Θα είμαι πάντα ευγνώμων για την αγάπη που μου έδειξαν και συνεχίζουν να μου δείχνουν οι οπαδοί της ΑΕΚ. Θα κουβαλάω αυτούς και την ομάδα για πάντα στην καρδιά μου…»
