Γνωρίζω αρκετούς που δεν θα ήθελαν να δουν τον υπαρκτό (ή υποθετικό) γιο τους με τη φανέλα του Κριστιάνο Ρονάλντο, θεωρώντας ότι ο εγωκεντρισμός και η επιδειξιομανία του συνθέτουν ένα στρεβλό πρότυπο για τα παιδιά.
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι πιο… ταπεινοί λόγοι, όπως ο («μπλαουγκράνα» αισθημάτων) δικός μου για τους οποίους δεν θα ήθελα οι δύο ανιψιοί μου να πανηγυρίζουν όπως ο Ρονάλντο κάθε φορά που βάζουν γκολ στις κόρες μου! Αυτό όμως είναι κάτι που το… ξεπερνάς, ειδικά μετά τη μεταγραφή του CR7 στη Γιουβέντους. Εκείνο που δεν θα χωνευόταν με τίποτα είναι να αντέγραφαν τις όποιες κινήσεις του Νεϊμάρ…
Διότι μεταξύ μας ο Ρονάλντο μπορεί να έχει τα κουσούρια του, αλλά είναι διάολε ο Ρονάντο. Ένας σούπερ-σταρ που δεν αναπαύτηκε ποτέ πάνω στις δάφνες του και δεν σταματά να δουλεύει και να εξελίσσεται, ακόμα και τώρα που έχει πατήσει τα 35, αποθεώνοντας σε κάθε στάδιο της καριέρας του την έννοια επαγγελματίας. Αν βάλουμε στη σούμα και το έντονο φιλανθρωπικό έργο του, αλλά και την τεράστια ευαισθησία που δείχνει στους μικρούς θαυμαστές του, έχουμε ένα πρότυπο που πληροί πολλές από τις προϋποθέσεις για τις οποίες ένας πατέρας θα είχε έστω λόγο να κάνει τα στραβά μάτια, βλέποντας το να «μπαίνει» στο σπίτι του.
Ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής του κόσμου από την άλλη θα έπρεπε να διδάσκεται ως αντι-πρότυπο στα σχολεία. Γιατί όχι και να απαγορευτεί η φανέλα του από την κοινωνική πρόνοια!
Ο Νεϊμάρ συμπεριφέρεται σαν το γιο που δεν θα ήθελες να έχεις. Σαν το πιο κακομαθημένο παιδάκι που θεωρεί ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω του και μετατρέπει σε μιας χρήσης τα πανάκριβα δώρα που απαιτεί να του πάρουν.
Πριν από δύο χρόνια ο Βραζιλάνος έφερε τον κόσμο ανάποδα για να σπάσει το ηγεμονικό συμβόλαιο του με την Μπαρτσελόνα και να καμφθεί το κατ’ ευφημισμόν όπως αποδείχτηκε Financial Fair Play, ώστε να γίνει πραγματικότητα η «μεταγραφή του αιώνα.» Αν συνυπολογίσουμε τα 222 εκατ. ευρώ της ρήτρας που πλήρωσε η Παρί, τα 61,2 εκατ. ευρώ που κοστίζει ανά έτος (μαζί με τους φόρους) ο Νεϊμάρ στους Παριζιάνους, τα μπόνους μεταγραφής και τις προμήθειες των μάνατζερ, το deal ξεπέρασε τα 600 εκατ. ευρώ, καταρρίποντας κάθε περουσιακό και ηθικό όριο στους νόμους αγοράς του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
«Το Παρίσι είναι υπέροχο. Ο Πύργος του Αϊφελ, το κρασί, η γαστρονομία και το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ», έγραφε τότε στο Twitter, συνοδεία μιας φωτογραφίας του Πύργου του Άιφελ ο μάνατζερ του Βραζιλιάνου, Βάγκνερ Ριμπέιρο.
Δύο χρόνια μετά όλα αυτά προκαλούν… αλλεργία στον Νεϊμάρ, που νοστάλγησε την παλιοπαρέα της Βαρκελώνης. Διαπίστωσε ότι το γαλλικό πρωτάθλημα είναι tres banal και η Παρί ανίκανη να στεγάσει τις φιλοδοξίες του. Η σκιά του Μέσι δεν είναι πια βαριά, αλλά φτερούγα κάτω από την οποία βρίσκεις θαλπωρή. Όλα αυτά δηλαδή που συζητούσε ο κόσμος απορώντας με την επιλογή του το 2017, εκείνος τα αντιλήφθηκε με χρονοκαθυστέρηση. Και αντί να τιμήσει την υπογραφή του και να αποδεχτεί παντελονάτα τις επιπτώσεις της επιλογής του (που μεταξύ μας δεν είναι και τόσο… καταθλιπτικές) σκοπεύει να γυρίσει ξανά τον κόσμο ανάποδα για να μας αποδείξει ότι τέτοια περίπτωση ανωριμότητας στον παγκόσμιο αθλητισμό δεν έχει εντοπιστεί ποτέ ξανά.
Το κόλπο είναι παλιό, δοκιμασμένο και πολλάκις επιτυχημένο. Πριν από λίγο καιρό ο Νεϊμάρ δήλωσε ότι η ομορφότερη ανάμνησή του στο ποδόσφαιρο είναι η «Remontada» της Μπάρσα στο 6-1 εναντίον της Παρί! Στις προπονήσεις δεν πατάει το πόδι του και φυσικά δεν μπήκε στο αεροπλάνο για την περιοδεία του συλλόγου στην Ασία. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να επιδεινώσει τις σχέσεις του με τη διοίκηση και να την αναγκάσει να διαπραγματευτεί με την Μπαρτσελόνα.
Η Παρί βέβαια ζητάει – και πολύ καλά κάνει – τα 222 εκατ. ευρώ που πλήρωσε για να τον στείλει με κορδέλα πίσω στη Βαρκελώνη. Είναι απορίας άξιον που η Μπάρτσα θέλει πίσω αυτόν τον τύπο ποδοσφαιριστή (να θυμίσω ότι η χειρότερη εκδοχή που έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια είναι αυτή με τον Τάτα Μαρτίνο στην τεχνική ηγεσία, παρόντος Νεϊμάρ), που και σε αγωνιστικό επίπεδο μπορεί να επιβαρύνει τις ισορροπίες μετά την απόκτηση του Γκριεζμάν.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ο Μέσι τον θέλει πίσω και προφανώς αυτό οδηγεί τους Καταλανούς να σιγοντάρουν τα καψόνια που κάνει ο παίκτης στην Παρί. Θα έχει ενδιάφερον να δούμε σε τι επίπεδα θα κινηθούν οι πωλήσεις της φανέλας του σε περίπτωση που επιστρέψει.
Αλλά εσύ… τίμιε πατέρα του μόχθου μην τσιμπήσεις ακόμα και αν ο άσωτος υιός επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς σου. Ακόμα κι έτσι, καλύτερα να επιδεικνύει ο γιος σου τους κοιλιακούς του, απ’ το να μην δίνει δεκάρα για το που βάζει την υπογραφή του!