Η απόφαση του Ολυμπιακού να φτάσει το σχοινί στα άκρα και να αποχωρήσει ιδία βούληση από την πρώτη κατηγορία του επαγγελματικού μπάσκετ, μπορεί να κριθεί από τον καθένα ανάλογα τα κριτήρια που έχει ψηλότερα στην ηθική του και φυσικά ανάλογα τι ομάδα υποστηρίζει.
Ο καθένας μπορεί να κρίνει από που πηγάζουν οι ισχυρισμοί και οι πράξεις της ΚΑΕ των ερυθρολεύκων με βάση τα παραπάνω. Σε αυτή την υπόθεση όμως υπάρχουν και ορισμένα αντικειμενικά πράγματα.
Το πιο αντικειμενικό απ΄όλα είναι ότι κανένα άθλημα, καμία λίγκα δεν μπορεί να οδηγηθεί στον αφανισμό και την καταστροφή επειδή αποχώρησε μια ομάδα. Όποια κι αν είναι αυτή. Το ίδιο θα ισχύσει κι αν γίνει η μεγάλη παρανομία από την κυβέρνηση για να μείνει ο Ολυμπιακός στην Α1 και ο Παναθηναϊκός κάνει πράξη την δική του θέση αποχώρησης. Απλώς στην δεύτερη περίπτωση θα μιλάμε για τη χρήση του δεδικασμένου που θα έχει επιβάλλει με τη δράση του ο Ολυμπιακός.
Είναι μια πραγματικότητα πως με τουλάχιστον 5 ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και τούμπαλιν να μην υπάρχουν πλέον, θα είναι μειωμένα τα έσοδα. Μειωμένες προτάσεις για τα τηλεοπτικά, μειωμένες χορηγίες. Παντού θα συνέβαινε αυτό. Θα γινόταν αν ήταν ο Παναθηναϊκός εκτός, θα γινόταν κι αν ήταν η ΑΕΚ.
Όπως και το μπάχαλο με την άγνωστη ομάδα της πρόσφατης κλήρωσης που αναζητείται, αλλά και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα ΠΑΟΚ-Άρη θα συνέβαιναν και με τον Ολυμπιακό παρόντα.
Αυτό όμως που αγνοούν όσοι υποστηρίζουν ότι το ελληνικό πρωτάθλημα και οι 13 που έμειναν θα ζημιωθούν περισσότερο από τον έναν που έφυγε, είναι ο νόμος της αναπλήρωσης. Τα πράγματα δεν ισορροπούν προφανώς με την πρώτη, αλλά ενεργοποιούνται μηχανισμοί επιβίωσης που οδηγούν στην κάλυψη του κενού.
Ο Ολυμπιακός δεν πήρε μαζί του ένα ποσοστό τηλεοπτικού κοινού, ένα ποσοστό λίγων φιλάθλων που πατούσαν το πόδι τους στο ΣΕΦ στα ματς πρωταθλήματος και μια αίγλη χωρίς να έχει κι αυτός απώλειες. Αυτομάτως έχει χάσει τα όποια έσοδα είχε από τα ματς πρωταθλήματος. Αυτομάτως δεν θα έχει το τηλεοπτικό συμβόλαιο που είχε με την Cosmote.
Κι όμως για κάποιους οι 13 χάνουν περισσότερα από τον 1. Οι 13 που θα συμμετέχουν σε κάτι πιο ανταγωνιστικό, χάνουν περισσότερο από τον 1 που θα συμμετέχει σε κάτι με πολύ χαμηλότερο ανταγωνισμό. Κι αυτός ο ένας που έχει δηλώσει και εμμένει στη θέση ότι δεν θέλει να συμμετέχει στην Α1 με τις παρούσες συνθήκες, παρουσιάζεται ως μια αναντικατάστατη απώλεια. Εγώ πάλι λέω ότι όλοι είναι αναντικατάστατοι μέχρι να χρειαστεί να αντικατασταθούν.
Κάπου εδώ έρχεται ο νόμος της αναπλήρωσης. Η ΑΕΚ, ο Προμηθέας και το Περιστέρι είναι τρεις ομάδες που θα ήθελαν πολύ να φτάσουν να διεκδικούν τίτλο. Ποια επένδυση όμως να κάνουν αν ξέρουν ότι δε θα βγουν στην Ευρωλίγκα και ίσως τελικά να μην καταφέρουν να ξεπεράσουν τους δύο μεγάλους του μπάσκετ;
Το κομμάτι της παρουσίας στην Ευρωλίγκα δεν έχει αλλάξει. Αλλάζει όμως ο συσχετισμός. Πλέον, ο δεύτερος της κανονικής διάρκειας θα έχει μια τεράστια ευκαιρία να βρεθεί στον τελικό και να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Outsider θα είναι απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά ποιος μπορεί να πάρει τις ελπίδες από κάποιον και δη στο μπάσκετ; Κανείς.
Το δέλεαρ μιας κατάκτησης πρωταθλήματος δημιουργεί το κίνητρο για μεγαλύτερες επενδύσεις και στήριξη ενός ακόμα πιο στέρεου μπασκετικού πλάνου. Η ΑΕΚ για παράδειγμα έχασε Σάκοτα και Λαρεντζάκη, αλλά παικτικά κανείς από τους δύο δεν είναι η απώλεια που πονάει. Ειδικά από τη στιγμή που φέρνει παίκτες όπως ο Κιθ Λάνγκφορντ. Ναι, 36άρης, αλλά είδαμε τι έκανε πέρσι με τον Παναθηναϊκό σε περιορισμένο ρόλο.
Ο Προμηθέας Πατρών είναι η βιτρίνα της Πελοποννήσου στο μπάσκετ και γι΄αυτό έχει χτίσει υποδομές για ανάδειξη νέων παικτών, ενώ στελεχώνει την ομάδα με Έλληνες που διαθέτουν εμπειρία και ψάχνουν το restart. Το Περιστέρι βαδίζει σε ένα εξίσου στέρεο πλάνο. Ο Ηρακλής επίσης δείχνει να θέλει να βάλει τις βάσεις για να πάρει τα ηνία της συμπρωτεύουσας ενόσω ΠΑΟΚ και Άρης είναι σε κρίση.
Ο Ήφαιστος Λήμνου θέλει να διατηρήσει τη δυναμική που είχε πέρσι. Ο Ιωνικός Νίκαιας επιστρέφει στα μεγάλα σαλόνια διψασμένος.
Εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε είναι πως όλα αλλάζουν, όλα προχωράνε και διαμορφώνονται. Τίποτα δεν είναι βέβαιο. Η πρώτη ανάγνωση οδηγεί αυτόματα στο συμπέρασμα ότι θα υπάρξει θέμα, όμως πάντοτε μπορούν να βρεθούν οι τρόποι για να αλλάξει αυτό.
Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να εφαρμοστεί τουλάχιστον μέχρι να δούμε πως θα σχηματιστούν οι ομάδες που θέλουν να πάρουν τη θέση του Ολυμπιακού ως δεύτερη δύναμη του πρωταθλήματος. Κι αυτό είναι η κατάργηση του υπάρχοντος συστήματος των play-offs. Κατάργηση και υιοθέτηση μιας μορφής final-4. Ειδικά για τη χρονιά που έρχεται που θα πρέπει τα πρωταθλήματα να τελειώσουν νωρίτερα, θα είχε και πρακτική επιτυχία.
Πάνω απ΄όλα όμως θα ανέβαζε το κίνητρο των ομάδων πίσω από τον Παναθηναϊκό. Σε σειρά best of five προφανώς και οι ελπίδες είναι στο πάτωμα. Φανταστείτε όμως πόση επένδυση παραπάνω θα έκαναν ο κύριος Λιόλιος και ο κύριος Αγγελόπουλος αν ήξεραν ότι θα παίξουν με τον Παναθηναϊκό για τον τίτλο σε ένα ματς σε ουδέτερη έδρα; Αν κρίνουμε από την τωρινή διάθεση, μπορούμε να δούμε μια γεωμετρική πρόοδο σε αυτό το υποθετικό σενάριο.
Κι η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος για ομάδες όπως η ΑΕΚ ή ο Προμηθέας είναι μια πολύ μεγαλύτερη υπόθεση από μια συμμετοχή στην Ευρωλίγκα. Έτσι θα ενισχυόταν το κοινό που τις στηρίζει. Έτσι η ΑΕΚ θα γέμιζε πιο συχνά το ΟΑΚΑ, έστω και κατά το ήμισυ. Κι αν υπήρχαν αυτές οι συνθήκες και μια αυξημένη επένδυση, δεν θα ήταν απίθανο ένας από τους δύο να πάρουν το Eurocup και να βρεθούν και στην Ευρωλίγκα!
Από τη στιγμή δε που δεν υπάρχει Ολυμπιακός, δεν θα υπήρχε και φόβος επεισοδίων ανάμεσα σε πράσινους και κόκκινους. Μπασκετικά υπάρχει εκτίμηση απ΄όλους προς όλους και θα έβγαινε μια εικόνα με τρομερό άμεσο και μακροπρόθεσμο κέρδος.
Αυτή η πρόταση δεν είναι προφανώς η μοναδική που μπορεί να υπάρξει κι ούτε εξασφαλίζει κάποια επιτυχία και προσέλκυση μεγάλων πόρων. Είναι όμως ένα δείγμα ότι λύσεις μπορούν να βρεθούν για να διατηρηθεί το μπάσκετ και να πάει πιο ψηλά, παρά το ότι θα λείπει μια από τις δύο πιο δυνατές ομάδες της χώρας.