Μέχρι το 2011 η εύρεση ενός ψηλού 7-footer σε πολλές ομάδες πρώτου επιπέδου στην Ευρώπη ήταν σχετικά εύκολη. Ήταν όμως η τελευταία χρονιά που οι ψηλοί που παίζουν με πλάτη, που ζουν από το χουκ, θα ήταν το plan a των μεγάλων ομάδων.
Ήταν με την περίπτωση του Κάιλ Χάινς που άρχισε να αναδύεται το νέο κυρίαρχο μοντέλο ψηλού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Οι λεγόμενοι undersized centers, οι κοντοί ψηλοί, αυτοί που έχουν ως βασικά τους χαρακτηριστικά ένα ύψος μέχρι 2.05 το πολύ και άριστα αθλητικά χαρακτηριστικά, χωρίς απαραίτητα να συνδυάζονται αυτά από ιδιαίτερη τεχνική. Pick ‘n’ roll, dive στη ρακέτα και alley-hoop ή lay up.
Κάπως έτσι είδαμε εκτός του Χάινς τους Τάιους, Εμπάκουε, Λάσμε, Γκιστ, Μπιρτς, Ντάνστον, Χάντερ, Γκιλ, τον Ντέιβις και πόσους άλλους. Κάποιοι απ΄αυτούς φυσικά ξέφυγαν από τη γενική φιλοσοφία του ύψους. Αλλά ήταν ένα ύψος που το ένιωθαν διαφορετικά γιατί δεν ήταν-είναι βαριά σέντερ. Είναι στεγνοί, μυώδεις σε πόδια και χέρια, οπότε πιο ευέλικτοι.
Αυτή η εποχή φαίνεται πως φτάνει στο τέλος της, αν δούμε αναλυτικά τους οιωνούς. Είναι αρκετές οι ομάδες στην Ευρωλίγκα που την επόμενη χρονιά θα πάνε με πρώτο πλάνο στους ψηλούς έναν σέντερ 7-footer. Παναθηναϊκός με Παπαγιάννη, Ολυμπιακός με Μιλουτίνοφ, ΤΣΣΚΑ με Κουφό, Χίμκι με Μοζγκόφ, Ρέαλ με Ταβάρες, Βιλερμπάν με Τόνιε Τζεκίρι, Βαλένθια με Μάικ Τόμπι, Γιουσούφα Φολ στη Μπασκόνια, Πούστοβι και Τόμιτς στη Μπαρτσελόνα και Μπάγερν με τον Μονρό. Σε αυτές υπάρχει κι η Εφές που ναι μεν έχει ως θεωρητικά βασικό τον Ντάνστον, αλλά τα άλλα δύο της σέντερ είναι οι Πλάις και Σανλί.
Σίγουρα όλα τα παραπάνω ονόματα δεν βρίσκονται απαραίτητα σε τοπ ομάδες ούτε σημαίνει ότι θα κάνουν θραύση. Σημαίνει όμως ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα κάνει ένα…πιλοτικό πρόγραμμα για να δει αν μπορεί να πάρει μια νέα στροφή.
Είναι προφανές από πρόπερσι πως η Ευρωλίγκα έχει θέσει στόχο να πλησιάσει το NBA σε επίπεδο ανταγωνισμού και θεάματος. Φέτος κάνει μεγάλα βήματα με τις τόσες μεταγραφές παιχτών που είχαν κι έχουν το NBA ως προτεραιότητα.
Αυτή η «ανταλλαγή πληθυσμών» που το 2017 είχε ανάποδη διαδρομή, δημιούργησε την ανάγκη να αντιπαρατεθούν οι δύο ήπειροι με όπλα που πρέπει να είναι ίδια. Στο NBA καλλιεργούν τους περισσότερους Ευρωπαίους ψηλούς στη λογική των 7-footers με υψηλή τεχνική, κάνοντας τους όμως πιο ευέλικτους, πιο ανθεκτικούς, πιο ικανούς να μετακινούν το μεγάλο τους κορμί με άνεση.
Οι ψηλοί που αναφέρθηκαν στις ευρωπαϊκές ομάδες, με εξαίρεση τον Πλάις, δεν είναι ψηλοί με βαριά κορμιά όπως τα αντίστοιχα στα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Μπορούν να παίξουν το παιχνίδι των undersized σε ένα ποσοστό 70-80%, αλλά διαθέτουν και πολύ μεγαλύτερη τεχνική και ρεπερτόριο. Έχουν το παιχνίδι με την πλάτη, έχουν και το σουτάκι από τα 4-5 μέτρα.
Οι απαιτήσεις της εποχής και η ανάγκη το ευρωπαϊκό μπάσκετ να σταθεί ανταγωνιστικό απέναντι στο NBA στο μέτρο του δυνατού προφανώς, οδηγούν, πιθανότατα, σε αυτή την αλλαγή. Όχι του παροπλισμού των παιχτών τύπου Χάινς. Αλλά στην παρουσία τους ως ένα δεύτερο πλάνο παρά πρώτο.
Αν μπορούσαμε να κάνουμε έναν ιδανικό παραλληλισμό, θα λέγαμε ότι η Ευρώπη πάει να γεμίσει Τσαρτσαρήδες με σαφώς περισσότερους μύες. Κι αυτός ο παραλληλισμός δεν αφορά μόνο στα πεντάρια. Έχουμε και μια διαφοροποίηση στα τεσσάρια που ίσως γίνει κυρίαρχη σε μια 5ετία.
Τα τεσσάρια που έχουν ύψος ίδιο με τα ψηλά πεντάρια. Ο Μέλι πέρσι στη Φενέρ, ο Μήτογλου στον Παναθηναϊκό, ο Μπαρτέλ στη Μπάγερν, ο Σίμανιτς στον Ερυθρό, ο Μίροτιτς στη Μπαρτσελόνα, ο Γερέμπκο στη Χίμκι, ο Ράντολφ και ο Τόμπκινς στη Ρεάλ, ο Κόεν στη Μακάμπι, όλοι τους είναι μια πλειάδα παιχτών από 2.08 ως και 2.12 που συνηγορούν σε μια νέα κατεύθυνση της θέσης 4 στο μπάσκετ. Μια κατεύθυνση που έχει ξεκινήσει από το 2017, απλώς τώρα παίρνει αυτό το μέγεθος και εντοπίζεται.
Η επιτυχία θεάματος που προβλέπεται να προσφέρει η επερχόμενη Ευρωλίγκα, αλλά και όσα προκύψουν ως αναγνώσματα από το Μουντομπάσκετ, αναμένεται να πάνε το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε μια νέα συνθήκη στα ζευγάρια των ψηλών.
Άλλωστε, μόλις χθες είδαμε τον Τζόρτζεβιτς να χρησιμοποιεί στο ματς της Σερβίας με την Τουρκία Ραντούλιτσα με Γιόκιτς στο 4-5. Κι αν τους έβγαζε θα έβαζε Μπιέλιτσα-Μαριάνοβιτς, ενώ έχει τον Μιλουτίνοφ και πιθανώς να είχε και τον Κούζμιτς αν δεν είχε το ατύχημα.
Γίνεται αντιληπτό πως τα πολύ ψηλά κορμιά πληθαίνουν και πάλι, έχοντας αυτή τη φορά ενσωματώσει στα στοιχεία τους τα χαρακτηριστικά των λεγόμενων ημίψηλων ψηλών. Λες και ο Φούτσκα κατάπιε τον Χάινς.
Γι΄αυτό απλώνεται μπροστά μας ένα 10μηνο μπάσκετ απολύτως συναρπαστικό και με τεράστιες προσδοκίες. Σε κάθε διοργάνωση!