Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Βαγγέλης Μάντζαρης αδικήθηκε από τον Θανάση Σκουρτόπουλο, κρίνοντας την απόφαση του ομοσπονδιακού τεχνικού να τον αποκλείσει –και μάλιστα νωρίς- από την Εθνική ομάδα.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως ο Μάντζαρης της τελευταίας σεζόν δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση, όχι μόνο στην αποστολή ενός αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, αλλά αντικείμενο συζήτησης θα ήταν ακόμη και το αν θα έβρισκε «καλό» συμβόλαιο σε ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας.
Στην πραγματικότητα το «διαζύγιο» του Ολυμπιακού με τον πρώην παίκτη των Πειραιωτών, έκανε ακόμη πιο εύκολη για τον προπονητή της Εθνικής μια απόφαση που μάλλον ήταν αναμενόμενη.
Υπό την έννοια, ότι ο Σκουρτόπουλος δεν θα χρειαζόταν να συνυπολογίσει (εάν μπαίνει σε τέτοιες λογικές) την διατήρηση αριθμητικών ισορροπιών στις κλήσεις παικτών των «αιωνίων» και να μπει στο στόχαστρο εκείνων που κρίνουν τα πάντα με τα δικά τους χρωματιστά γυαλιά. Κάτι που θα συμβεί -μέχρι ενός βαθμού και πέρα πάσης αμφιβολίας- τις επόμενες μέρες όταν και λογικά θα κοπεί ένας εκ των Αθηναίου ή Κόνιαρη.
Ας κάνουμε υπομονή μερικές ώρες στην ουσία και θα… απολαύσουμε όλοι μαζί πώς θα υποδεχτεί ο οπαδικός Τύπος αλλά και κάμποσοι «φίλαθλοι» την όποια απόφαση, με τους μεν ή τους δε να αφήνουν στην καλύτερη περίπτωση υπονοούμενα για τα κίνητρα πίσω από την όποια απόφαση του και ατάκες που θα περιστρέφονται γύρω από το «πήρε το παλτό των απέναντι, αλλά τουλάχιστον ο δικός μας ο παιχταράς θα κάνει ολοκληρωμένη προετοιμασία και θα τους γλεντήσει»…
Ας αφήσουμε, όμως, τα οπαδικά στους οπαδούς κι ας επιστρέψουμε στο κεφάλαιο «Μάντζαρης». Έχουν γραφεί αναλύσεις επί αναλύσεων για το τι μπορεί να «παίχτηκε» με τον Έλληνα γκαρντ, μετά το τελευταίο συμβόλαιο που είχε υπογράψει στον Ολυμπιακό, το οποίο και τερματίστηκε πρόσφατα.
Ήταν από την ημέρα της ανακοίνωσης της ανανέωσής του πως τα χρήματα που του προσφέρθηκαν ήταν αποτέλεσμα της κόντρας των Πειραιωτών με τον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα να μπουν σε λογική πλειστηριασμού τον οποίο εκμεταλλεύτηκε ο ίδιος, προσθέτοντας δυσανάλογα της αξίας του χρήματα στον τραπεζικό λογαριασμό του, αλλά και έξτρα βάρος στους ώμους, που αποδείχθηκε ασήκωτο για τα κυβικά του.
Δουλειά του ομοσπονδιακού τεχνικού δεν είναι να εφευρίσκει δικαιολογίες για τους παίκτες. Δουλειά του είναι να κρίνει τις ικανότητες και τις δυνατότητές τους μέσα στο γήπεδο ανά πάσα χρονσική στιγμή. Και στο συγκεκριμένο σημείο ο Μάντζαρης βρίσκεται πίσω από όλους όσοι παραμένουν στο κυνήγι μιας θέσης στην αποστολή που θα ταξιδέψει την Τετάρτη με προορισμό την Κίνα και το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Παράλληλα, ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, εκτός από το να επιδεικνύει την «ψυχρή» ματιά με την οποία οφείλει να κοιτάζει τους παίκτες του κάθε προπονητής, περνά ένα μήνυμα προς όλους. Πως η θέση παντού και πάντα κερδίζεται, αλλά ο αγώνας δεν σταματά ποτέ.
Τα «παράσημα» του παρελθόντος σπανιώς (και σίγουρα σε περιπτώσεις παικτών πολύ μεγαλύτερης αξίας και πορείας του Μάντζαρη) αρκούν για να σου εξασφαλίσουν το μέλλον. Σε τελική ανάλυση, το κόψιμο του Έλληνα γκαρντ κινείται ακριβώς πάνω στην ίδια λογική πάνω στην οποία συνεχίζει να παραμένει στην ομάδα (με πολλές πιθανότητες να μπει στην 12άδα) ο Βασιλόπουλος.
Απλά στην μία περίπτωση ένας αθλητής επιβραβεύεται για την αλματώδη βελτίωση και την εντυπωσιακή επάνοδό του σε υψηλά στάνταρντς και ο άλλος παίρνει αυτό που του αξίζει για την προφανή κάμψη του.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και δυστυχώς για τον Βαγγέλη Μάντζαρη, αυτή τη φορά βρέθηκε στην λάθος πλευρά του. Στο χέρι του (κυριολεκτικά) είναι να επιστρέψει εκεί που μας είχε συνηθίσει.