Οι μέρες που προηγήθηκαν ήταν ένα μικρό μαρτύριο για τους φίλους της ΑΕΚ. Μια δοκιμασία που είχαν χρόνια να την περάσουν σε τέτοιο βαθμό.
Σοκαριστικές εμφανίσεις, βαριές ήττες, βέβαιος αποκλεισμός από την Ευρώπη, γκέλα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος.
Ακόμα και οι πιο «μπαρουτοκαπνισμένοι» οπαδοί του κόσμου (βάσει των όσων έχει περάσει διαχρονικά η ομάδα τους) ήταν εύλογο να… την ακούσουν με όσα έβλεπαν τα ματάκια τους.
Ουδέν κακό αμιγές καλού όμως. Έστω κι αν το αγωνιστικό κόστος ήταν σημαντικό, αποτέλεσε την κατάλληλη αφορμή για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούνταν.
Αφού τελείωσε λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες η λαίλαπα Καρντόσο και αποχώρησε ο αγαπητός -αλλά όχι ακριβώς αποτελεσματικός- Λυμπερόπουλος, η ΑΕΚ έκανε το πρώτο σημαντικό βήμα προς τη νέα εποχή:
Εμπιστεύτηκε την ποδοσφαιρική της ανοικοδόμηση στον Ίλια Ίβιτς.
Και φέρνοντας πίσω τον πιο πετυχημένο τεχνικό διευθυντή που είχε ποτέ, έδωσε στον κόσμο της αρκετούς λόγους για να σκάσει επιτέλους ένα χαμόγελο.
Γιατί ο Ίβιτς:
-Είναι κανονικός τεχνικός διευθυντής. Όχι κάποιος που θα βαφτιστεί έτσι χωρίς να διαθέτει τα ανάλογα προσόντα ή θα μάθει τη θέση στην ΑΕΚ αλλά- κάποιος που έχει παίξει (και μάλιστα με επιτυχία) αυτόν τον ρόλο στο παρελθόν. Με διασυνδέσεις, γνώση των αγορών και εμπειρία σε διαπραγματεύσεις.
-Διαθέτει την προσωπικότητα που απαιτείται για να ληφθούν οι κρίσιμες και δύσκολες αποφάσεις που χρειάζεται η ομάδα. Είναι ευθύς, χωρίς πολλά λόγια, ασυμβίβαστος στον τρόπο δουλειάς του (όπως αποδεικνύει και η παραίτηση στην προηγούμενη θητεία του λόγω διαφοράς φιλοσοφίας με τον Ντέμη Νικολαΐδη).
-Έχει απόλυτη γνώση του συλλόγου. Με προϋπηρεσία σ’ αυτόν τόσο ως παίκτης, όσο και ως στέλεχος, γνωρίζει απόλυτα τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητές του. Εξάλλου, παρά το γεγονός ότι ήρθε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό (και δούλεψε έπειτα και σ’ αυτόν) ουδέποτε χρειάστηκε να πουλήσει οπαδιλίκι για να κερδίσει τον σεβασμό της κοινωνίας της ΑΕΚ.
-Μπορεί να προσαρμοστεί απόλυτα στην πολιτική του συλλόγου. Έχοντας πετύχει ως τεχνικός διευθυντής σε μια ΑΕΚ που δεν είχε τη δυνατότητα τότε για πολλά ανοίγματα, δεν θα δυσκολευτεί να κάνει το ίδιο σε μια ΑΕΚ που έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει, αλλά το κάνει με μέτρο και χωρίς να υποθηκεύει το μέλλον της.
-Είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί αυτό να μην είναι πάντοτε καλό για τους επαγγελματίες που δουλεύουν στη χώρα μας, αλλά ειδικά στο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί πως οι… μυημένοι τα καταφέρνουν καλύτερα. Ξέρει πώς γίνεται το παιχνίδι, ποιους να εμπιστευτεί και ποιες κακοτοπιές ν’ αποφύγει.
-Έχει την απόλυτη αναγνώριση του κόσμου. Δεν είναι αγαπητός μονάχα για το αγωνιστικό του παρελθόν στην ομάδα (κάτι που συνέβαινε εξάλλου και με τον προκάτοχό του) αλλά και για το έργο του στην ίδια θέση που αναλαμβάνει και τώρα. Κάτι που σημαίνει λιγότερη αμφισβήτηση και μικρότερη γκρίνια.
-Απολαμβάνει την απόλυτη εμπιστοσύνη της διοίκησης. Από την πρώτη κιόλας μέρα έγινε σαφές σε όλους πως δεν αναλαμβάνει απλώς έναν ρόλο, αλλά ότι θα είναι το απόλυτο αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ότι ο μόνος που θα λογοδοτεί θα είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης. Εξάλλου εκείνος το είπε ξεκάθαρα στην παρουσίασή του ότι «του δίνω τα κλειδιά».
-Οι κινήσεις στην προηγούμενη θητεία του επιτρέπουν αισιοδοξία και για την τωρινή. Υπήρξαν και αστοχίες (όπως πάντοτε συμβαίνει στις μεταγραφές), αλλά εντοπίστηκαν και… λαβράκια. Παίκτες που κόστισαν λίγα και προσέφεραν πολλά (όπως οι Σέζαρ-Μαντούκα), άγνωστοι που έγιναν κομβικοί (όπως οι Σορεντίνο-Τσιρίλο), νεαροί που έπειτα έφεραν και λεφτά στα ταμεία (όπως οι Τόζερ-Χετεμάι).
-Η πρόσληψή του επιβεβαιώνει την πρόθεση για αλλαγή φιλοσοφίας. Το γεγονός πως του δόθηκαν διευρυμένες αρμοδιότητες, σε συνδυασμό με το ότι υπέγραψε συμβόλαιο για τέσσερα χρόνια, μαρτυρά πως ο ερχομός του δεν αποφασίστηκε ως μια διορθωτική κίνηση, αλλά ως μέρος ενός γενικότερου σχεδίου για το μέλλον.
-Εν ολίγοις ο Ίλια Ίβιτς (δείχνει να) διαθέτει όλο το πακέτο για να στηριχθεί πάνω του η «αναδιάρθρωση» της ομάδας. Μοιάζει ικανότατος να υποστηρίξει το πολυπόθητο restart. Και ιδανικός ν’ αποτελέσει τον πρωτομάστορα μιας ΑΕΚ που θα λειτουργεί (ακόμα κι αν δεν είναι) ως πρωταθλήτρια μπαίνοντας στην «Αγια-Σοφιά».
