Όταν ολοκληρώθηκαν οι μεταγραφικές κινήσεις του Παναθηναϊκού, ο περισσότερος κόσμος αναρωτιόταν γιατί δεν έγινε μεταγραφή ενός παίχτη στη θέση 5 από το ψηλό ράφι της Ευρώπης. Ένας παίχτης που να είναι έμπειρος, rim protector και να προσφέρει στον Καλάθη αυτά που έχει ανάγκη.
Δεν μπορούμε όμως να τα έχουμε όλα με τα παρόντα οικονομικά δεδομένα. Έτσι, η διοίκηση έβαλε ένα μεγάλο μέρος του μπάτζετ στην περιφέρεια και επέλεξε να στηρίξει τον Γιώργο Παπαγιάννη ως βασικό πεντάρι, πλαισιώνοντας τον με τον Ίαν Βουγιούκα που έδειξε και πέρσι ότι είναι παραπάνω από ιδανικός για τρίτο πεντάρι.
Τον πλαισίωσε όμως και με έναν παίκτη που έχει το pick ‘n’ roll, το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, αλλά δεν έχει δοκιμαστεί στις υψηλότερες απαιτήσεις και τα 12 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα δε συνιστούν εμπειρία.
Την ώρα που ο Παπαγιάννης αγωνιζόταν με την Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, πίσω στην Αθήνα και στην Πορταριά, ο Τζέικομπ Ουάιλι άφηνε υποσχέσεις, χωρίς μάλιστα να υπάρχει στην ομάδα αυτός που θα είναι ο βασικός του τροφοδότης, ο Νικ Καλάθης.
Όσοι τον είδαν στα φιλικά με Ηρακλή και Περιστέρι κάνουν λόγο γα έναν παίχτη που επιθετικά μπορεί να φτάσει πολύ γρήγορα σε ένα πάρα πολύ χρήσιμο επίπεδο. Επίπεδο ακόμα και πρώτου πενταριού για ομάδα που στοχεύει θεωρητικά να βρεθεί στα ψηλότερα… πατώματα της νέας Ευρωλίγκας.
Με τον Παπαγιάννη να καλείται να σταθεροποιηθεί στα στάνταρ της Πιτίνο εποχής (στον τρόπο που έπαιξε, δηλαδή, στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν), ο Τζέικομπ Ουάιλι ίσως αποδειχθεί η πιο κρίσιμη μεταγραφή, ο πιο κρίσιμος παίκτης του φετινού Παναθηναϊκού.
Για την περιφέρεια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επιθετικά θα είναι πολύ καλά. Αν δεν τραβάει ο Φριντέτ σε ένα ματς, θα τραβάει ο Ράις με τον Παππά και τον Νικ. Αν όχι ο Ράις, τότε οι άλλοι 3. Αν όχι ο Νικ, φάνηκε σε αυτά τα δύο φιλικά ότι ο Πεδουλάκης οδεύει προς τη φόρμουλα που θα κάνει την ομάδα ικανή και χωρίς τον ηγέτη της.
Στους ψηλούς τα πράγματα είναι, σε θεωρητικό βαθμό, ελαφρώς διαφορετικά. Ο Ντεσόν Τόμας είναι η λύση που θα χαρακτηρίζαμε ως money in the bank. Το σιγουράκι εν ολίγοις. Ο Μήτογλου καλείται φέτος να κάνει το μεγάλο «μπαμ». Ο Μπεν Μπέντιλ είναι επίσης ένα νεαρό παιδί που θα χρειαστεί τον χρόνο του.
Όλα λοιπόν καταλήγουν στον Ουάιλι. Αν αυτός αποδώσει έστω σε ένα 70-80% αυτών που αφήνει ως υποσχέσεις, τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει ελπίδες να χτυπήσει το μεγάλο του απωθημένο, τον στόχο της πρόκρισης στο final-4. Προσοχή. Να το χτυπήσει, γράφουμε. Να το διεκδικήσει δηλαδή με μεγαλύτερες αξιώσεις. Όχι να το καταφέρει. Αυτό εξαρτάται από άπειρους παράγοντες που δεν μπορεί να τους ξέρει κανείς τώρα.
Το μόνο που μπορούμε να ξέρουμε είναι αυτό. Ότι δηλαδή ο Ουάιλι είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της φετινής ομάδας. Αν πετύχει, ανεβάζει επίπεδο τον εαυτό του και τον Παναθηναϊκό. Αν όχι, θα υπάρξουν ζόρια σε ματς που η περιφέρεια μπορεί να αντιμετωπίσει μια λογική ανομβρία στο μακρινό σουτ.
Το ελπιδοφόρο είναι πως στα δύο φιλικά δείχνει να προσαρμόζεται με τον σωστό ρυθμό στις απαιτήσεις του συλλόγου και του προπονητή. Όχι απότομα γρήγορα, ούτε πολύ αργά. Με το σωστό τέμπο. Και στην επίθεση, μα και στην άμυνα που θα είναι το κυρίαρχο ζητούμενο απ΄αυτόν, τουλάχιστον στο πρώτο διάστημα.