Παναθηναϊκός, ένα σωματείο όπου ποτέ δε γίνεται να πλήξεις από την κανονικότητα. Ας πούμε οι Ολυμπιακοί μπορεί να πλήξουν κάποια στιγμή φέτος, αν η ομάδα τους συνεχίζει να παίζει στον ίδιο καλό ρυθμό. Θα ψάχνουν λόγους να γκρινιάξουν και δεν θα βρίσκουν.
Από την άλλη, εμείς οι Παναθηναϊκοί ψάχνουμε έναν λόγο, όχι να χαρούμε, έστω να μειδιάσουμε και να ασχοληθούμε με την ποδοσφαιρική έκδοση της ομάδας και δεν βρίσκουμε. Λεφτά να μας έδιναν για να πάμε στο ΟΑΚΑ, δεν θα πηγαίναμε. Όχι μόνο με αντίπαλο τον ΟΦΗ, αλλά ούτε την άλλη βδομάδα με τον Ολυμπιακό.
Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τρόπο χειρότερο απ΄αυτόν που τελείωσε η περσινή. Πραγματικά είναι πολύ περίεργο αυτό που συμβαίνει. Κανείς δεν το φανταζόταν βάσει της εικόνας στα φιλικά. Από τότε βέβαια έχουν συμβεί κάποια πράγματα που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά.
Ακούστηκαν θετικές εξελίξεις ως προς το PAO Alive. Ακούστηκε ο Γιώργος Δώνης για την Αγγλία, αλλά δεν θέλησε να το κυνηγήσει. Ο Παναθηναϊκός είχε συγκεκριμένες ελλείψεις στο ρόστερ, έφερε παίχτες με καλά στοιχεία ποδοσφαιρικά, αλλά ούτε ένας δεν μπορεί να προσφέρει. Την ίδια στιγμή, δείχνουν χειρότεροι ακόμα και οι λίγοι καλοί σου παίχτες από πέρσι. Ο Μακέντα, ο Ινσούα, ο Γιόχανσον, ο Διούδης, ο Πούγγουρας.
Δεν θεωρώ ότι αυτή η ομάδα είναι για παραπάνω από 8 θέση. Αλλά δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι παίζει τόσο οικτρά και βάζει πλώρη για play out και με μειονέκτημα. Ακόμα τρίτη αγωνιστική είναι, αλλά την επόμενη υποδέχεται τον Ολυμπιακό και μετά πάει στη Νέα Σμύρνη για να παίξει με έναν Πανιώνιο που έχει ούτως ή άλλως μίσος για τον Παναθηναϊκό και παίζει και για να σβήσει το -3 που έχει.
Ποιος πιστεύει ότι μετά την 5η αγωνιστική θα έχει ο Παναθηναϊκός πάνω από 2 βαθμούς, σε ένα αισιόδοξο σενάριο; Κανείς.
Ο Παναθηναϊκός του Δώνη ήταν μια κακή ομάδα και πέρσι. Ας μην εθελοτυφλούμε. Κανένα πιτσιρίκι δεν έκανε την τρελή διαφορά. Γι΄αυτό και έγραφα το καλοκαίρι ότι είναι μεγάλο λάθος να μην πωληθούν τώρα Μπουζούκης και Χατζηγιοβάνης που δεν θα έχουν καμία ποδοσφαιρική εξέλιξη σε αυτό το περιβάλλον και δεν έχουν ούτως ή άλλως μεγάλη προοπτική.
Από αυτό όμως μέχρι την εικόνα που βλέπουμε τώρα, μέχρι την εύκολη 4άρα από έναν προβληματικό Άρη που έπαιζε με υπηρεσιακό προπονητή, υπάρχει τεράστια απόσταση. Παράξενα τεράστια.
Πέρσι, ο Παναθηναϊκός είχε το -6, είχε περιορισμούς στις μεταγραφές, να το κατανοήσουμε πως η ευθύνη ήταν απόλυτα της διοίκησης. Και γενικώς είναι της διοίκησης για όσες ντροπιαστικές επιλογές έχει κάνει.
Αλλά να με συγχωρείτε, δε μπορώ να καταλάβω γιατί φταίει η διοίκηση που δε μπορεί να εμφανιστεί ένα τακτικό πλάνο απέναντι στη Λαμία και τον ΟΦΗ… Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό που έχει το 5ο μπάτζετ της λίγκας. Ίσως και 4ο. Η Λαμία το καλοκαίρι ακουγόταν ότι θα μείνει χωρίς διοίκηση.
Κι όμως, όλες οι ομάδες με χαμηλότερο μπάτζετ, έκλεισαν γρήγορα τις τρύπες τους και κάλυψαν τις επιθυμίες του προπονητή τους. Μόνο στον Παναθηναϊκό περίμεναν ως τις 12 Σεπτεμβρίου για να πάρουν τσάμπα αμυντικό χαφ.
Μόνο στον Παναθηναϊκό κοιτάμε το μπάτζετ κι όχι τις επιλογές που έγιναν βάσει αυτού. Γιατί μέχρι στιγμής οι επιλογές κρίνονται ως σφόδρα αποτυχημένες. Όχι μόνο των μεταγραφών. Ποιο τρομερό ποδοσφαιρικό μάτι είδε κάτι στον Κολοβέτσιο για παράδειγμα και έσπευσε να τον ανανεώσει;
Δεν μας φταίει κανένα μπάτζετ που η ομάδα αποδίδει τόσο τραγικά. Είναι εξ ολοκλήρου ευθύνη του προπονητή και του τεχνικού διευθυντή που έχουν εκπονήσει ένα πλάνο χωρίς νόημα. Ακατανόητο όσο δεν πάει.
Η φαιδρότητα αυτής της ομάδας φαίνεται στο ότι η μόνη μεταγραφή που δείχνει ότι μπορεί κάτι να κάνει για να ξεφύγει από τον βούρκο των υπολοίπων, είναι ο νεαρός Περέα που ήρθε τελευταίες μέρες.
Κι αυτό δεν σημαίνει πως το υλικό είναι για 12η θέση και κάτω, όπως δείχνει ότι οδεύει. Σημαίνει πως ο κύριος στον πάγκο είναι ανεπαρκής για ακόμα μια φορά και δεν ξέρει να εκμεταλλευτεί τα όποια καλά έχουν οι παίχτες του. Κάτι που φάνηκε στην προετοιμασία. Έπαιζε ο Παναθηναϊκός με ομάδες που ανήκουν σε άλλη ποδοσφαιρική κουλτούρα και δεν προετοιμάστηκε για αυτό που θα βιώσει στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Παροπλίστηκαν επίσης παίκτες που ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν. Ο Τζανδάρης για παράδειγμα στο δεύτερο μισό της προπέρσινης χρονιάς ήταν αξιόπιστος. Πώς φαγώθηκε έτσι, κανείς δεν κατάλαβε.
Για όλα τα παραπάνω δεν φταίει καμία διοίκηση. Όλο το πρόβλημα κι όλο το ανάθεμα ανήκει στον προπονητή, τον τεχνικό διευθυντή και σίγουρα σε αρκετούς παίχτες που θεώρησαν με την περσινή αδικαιολόγητη αποθέωση ότι είναι υπερταλαντούχοι.