Ποιος να μιλήσει για τη διαιτησία;

2 πέναλτι και όμως κανείς δεν μιλάει για τον διαιτητή...

Όσοι περίμεναν άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού στο ντέρμπι, έγιναν ένα «κλικ» σοφότεροι. Η ομάδα που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα με την Τότεναμ και επέστρεψε από το 0-2 παίρνοντας το μίνιμουμ που άξιζε, είχε πέντε τελικές προσπάθειες σε όλο το 90λεπτο, εκ των οποίων μία εντός εστίας, πέραν του γκολ του Γκερέρο.

Αν εξαιρεθεί το περσινό ματς του ΟΑΚΑ, που οι ερυθρόλευκοι πήραν στα χαρτιά με 3-0, o Παναθηναϊκός είναι αήττητος στα πέντε τελευταία ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, έχοντας μάλιστα δύο νίκες και ισάριθμες ισοπαλίες στο Φάληρο (αμφότερες με 1-1), επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι το κλισέ «τέτοιου είδους ντέρμπι είναι εξ’ ορισμού τριπλή», μόνο… κλισέ δεν είναι.

Όσοι περίμεναν από τον Πέδρο Μαρτίνς να μιλήσει για τη διαιτησία έγιναν πολλά… κλικ» σοφότεροι. Ο Πορτογάλος τεχνικός απέδειξε ξανά ότι είναι από άλλη πάστα – μια πραγματική «ευλογία», πιθανότατα και πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα.

«Ο Παναθηναϊκός έτρεξε περισσότερο, ήταν πιο συγκεντρωμένος, πιο απειλητικός και μας πίεσε πολύ», ήταν τα λόγια με τα όποια συνόψισε ο προπονητής του Ολυμπιακού την εικόνα του αγώνα, αποφεύγοντας να επικαλεστεί οποιαδήποτε δικαιολογία, είτε για τα δύο πέναλτι που καταλογίστηκαν σε βάρος της ομάδας του, είτε για την καταπόνηση που έπρεπε να ξεπεράσουν οι παίκτες του μετά την υπερπροσπάθεια της Τετάρτης.

Όσοι περίμεναν από τον Γιώργο Δώνη να θριαμβολογήσει για την «ψυχή» και την «παλικαριά» των παικτών του, μάλλον δεν είδαν την εντολή που έδωσε στους παίκτες του αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα του Σάσα Στέγκεμαν. Με ένα νόημα και μια φωνή, ο τεχνικός της ομάδας έβαλε stop στην όποια διάθεση για πανηγύρια, περνώντας το μήνυμα ότι μια εντός έδρας ισοπαλία με τον Ολυμπιακό δεν είναι ποτέ επιτυχία για τους «πράσινους», σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται.

Αναγνώρισε ότι οι εμφανίσεις στα φιλικά παιχνίδια του έριξαν στάχτη στα μάτια και ότι το ποδόσφαιρο κατοχής, μέσω του passing game, που είχε επιλέξει ως αγωνιστικό πλάνο έπρεπε να αλλάξει, διότι «αυτή είναι η δουλειά του προπονητή όταν διαπιστώνει πως «το αυτοκίνητο οδεύει σε τοίχο». Τόνισε ότι ήταν φανερή η έλλειψη αυτοπεποίθησης των παικτών του όταν είχαν την μπάλα στα πόδια και ότι η εμφάνιση στο ντέρμπι δεν λύνει κανένα από τα προβλήματα, παρά μόνο ενισχύει με μια δόση αυτοπεποίθησης την ομάδα ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Μπορεί ο Δώνης να είναι δικαίως στο επίκεντρο της κριτικής για πολλές από τις επιλογές του στο μεταγραφικό σχεδιασμό, αλλά με τις δηλώσεις του μετά το ματς έδειξε αφενός μεν ότι έχει αποδεχτεί ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το κάκιστο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, αφετέρου ότι αναζητά τους τρόπους για να βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο. Όπως θα έπρεπε δηλαδή να κάνει κάθε προπονητής του Παναθηναϊκού που έχει επίγνωση του ρόλου του.

Τέλος, όσοι επέλεξαν να ασχοληθούν με τη διαιτησία του Γερμανού ρέφερι είναι αυτοί που δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ… σοφότεροι. Το ντέρμπι δεν ήταν καθόλου καλό ποιοτικά, αλλά είχε σεμιναριακού επιπέδου συμπεριφορές, από τον άνθρωπο που το διηύθυνε έως τους ενορχηστρωτές του από την άκρη των πάγκων. Και αυτό στην Ελλάδα, είναι κέρδος, ως κάτι καθόλου δεδομένο.

Μακάρι να έρθει η στιγμή που θα μπορέσει κι ένας Έλληνας υποδεικνύει ό,τι βλέπει χωρίς να τρέμει το φυλλοκάρδι του για την όποια απόφαση του…