Τον περασμένο Ιούνιο, όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του στην Ευρώπη ως προπονητής και πρόεδρος της Αρμάνι, η Euroleague τον υποδέχτηκε ως Legend. Και σε αυτό δε μπορεί κανείς να πει κάτι, μιας και ο Μεσίνα έχει πάρει 2 τρόπαια κι έχει διεκδικήσει άλλα 3 σε τελικούς.
Όλα αυτά όμως συνέβησαν το 2009 και πίσω. Μιλάμε για 10 χρόνια. Τι μεσολάβησε από τότε στο σήμερα; Η ανάληψη του πάγκου της Ρεάλ το 2009, με πολύ δυνατές μεταγραφές, όπως ο Βελίτσκοβιτς που στη Σερβία τον πίστευαν ως το επόμενο μεγάλο παράγωγο του μπάσκετ τους. Μέσα σε δύο χρόνια δεν πήγε καν final-4 με τη Βασίλισσα.
Ακολούθως πήγε στους Λέικερς ως βοηθός προπονητή και την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ευρώπη και στην ΤΣΣΚΑ με την οποία είχε πάρει το τρόπαιο το 2006 και το 2008. Στο final-4 του Λονδίνου το 2013 διασύρθηκε από τον Ολυμπιακό έχοντας ένα πολύ δυνατό ρόστερ και το 2014 έχασε πάλι στον ημιτελικό από τη Μακάμπι που το κατέκτησε στη συνέχεια. Κοινώς, δεν κατάφερε να αποβάλει το σύνδρομο των χαμένων ημιτελικών της ΤΣΣΚΑ που κράτησε ως το 2016. Το 2016 ήταν και η χρονιά που η Ιταλία διεκδικούσε πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Ρίο μέσω του προολυμπιακού που γινόταν στο Τορίνο. Αποτέλεσμα; Αδυναμία-αποτυχία πρόκρισης.
Μετά από 4 χρόνια παραμονής στο NBA ως βοηθός του Πόποβιτς, ο Ετόρε Μεσίνα επέστρεψε για να αναλάβει τον ηλεκτρικό πάγκο της Αρμάνι. Ηλεκτρικός όχι γιατί φεύγουν τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε οι προπονητές, αλλά γιατί ο κάθε προπονητής καλείται να αλλάξει μια ολόκληρη νοοτροπία ενός κλαμπ που απλώς ξοδεύει χρήμα και δεν έχει έναν κορμό.
Διαθέτει έναν κορμί, αλλά για τον πάγκο. Οι 4-5 Ιταλοί που είναι πάνω από τρία χρόνια στην ομάδα, βρίσκονται συνήθως στον πάγκο και σπανίως υπερβαίνουν τα 10-12 λεπτά αγώνα. Κι αυτό σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις.
Στα πρώτα επίσημα ματς η Αρμάνι έχει να επιδείξει την απώλεια του Σούπερ Καπ από την Μπρέσια και την ήττα στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας από τη Μπάγερν με 14 πόντους.
Προφανώς και είναι πολύ νωρίς να κριθεί ο οποιοσδήποτε σε κάθε ομάδα, αλλά για τον Ετόρε Μεσίνα το παρελθόν μιλάει από μόνο του. Όσον αφορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν έδειξε ποτέ να προσαρμόζεται στην εξέλιξη του. Είναι ένας θρύλος του παρελθόντος κι όχι του παρόντος. Η σκληρή αλήθεια βέβαια είναι πως δεν υπάρχει προπονητής που να βρέθηκε στα ψηλά σε διαφορετικές εποχές του μπάσκετ. Μόνο ο Ζέλικο.
Σαν τον Μεσίνα υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, πιο τρανταχτά. Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένας προπονητής ξεπερασμένος από χρόνια από το μπάσκετ. Ο Ντέιβιντ Μπλατ φαίνεται πως ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αλλά τουλάχιστον αυτός παρουσίασε πιο πρόσφατα απ΄όλους ένα σύνολο που έκανε υπέρβαση. Αναφέρομαι στην Νταρουσάφακα του 2017. Άλλη μεγάλη απάτη ήταν και είναι ο Πιανιτζιάνι, αλλά αυτόν τον πήραμε γρήγορα χαμπάρι.
Αυτό που συμβαίνει με τον Μεσίνα όμως είναι υπερκραυγαλέο. Η Αρμάνι τον έκανε μέχρι και πρόεδρο για να την αναλάβει. Δεν είχε βέβαια και πολλές επιλογές. Έκανε σωστή επιλογή στη λογική ότι ένα τέτοιο όνομα θα μπορούσε να αλλάξει τη νοοτροπία. Μπορεί να είναι καταπληκτικός για general manager ο Μεσίνα. Για προπονητής όμως είναι μόνο περιτύλιγμα και καθόλου περιεχόμενο.
Η πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας δεν είχε μόνο την κάκιστη εικόνα της Αρμάνι. Μόνο λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, ένα 24ωρο αργότερα, στη Βαλένθια, ο Μάικ Τζέιμς έβγαινε MVP της αγωνιστικής. Αυτός που τον έδιωξαν κακήν κακώς μετά από μια χρονιά πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης.
Αυτός που καμία ομάδα πρωταθλητισμού δεν τον υπογράφει γιατί χαλάει το παιχνίδι. Αυτός που κατηγορήθηκε ότι έφταιξε που η Αρμάνι έμεινε εκτός play off, ενώ έπαιζε τραυματίας έχοντας τραβήξει όλο το κουπί ως το φινάλε και οι συμπαίχτες του είχαν βολευτεί που τα έκανε όλα εκείνος.
Η Αρμάνι έφτιαξε ένα ρόστερ καταδικασμένο να πάει στους 8 και στη χειρότερη περίπτωση να αποκλειστεί με 3-2. Οτιδήποτε λιγότερο απ΄αυτό θα είναι αποτυχία. Με τον Μεσίνα στον πάγκο δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μπει στην 4άδα της κανονικής διάρκειας, υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να είναι 5η ή 6η και είναι στο 60-40 αν θα είναι 7η ή 8η, καθαρά χάρη στην παρουσία του Σέρχι.
Αν δούμε την περίπτωση της Αρμάνι ως εξωτερικοί παρατηρητές, τότε θα πούμε ότι κάποια στιγμή πρέπει να ανταμειφθεί και η δική της επένδυση. Δε γίνεται συνεχώς να αποτυγχάνει. Με τον Μεσίνα στον πάγκο, δε μπορώ να σκεφτώ πως δεν θα αποτύχει και φέτος. Όχι τόσο στην αγωνιστική της ταυτότητα. Θα έχει μια τέτοια.
Αλλά στην αλλαγή της νοοτροπίας, ώστε να γίνει μια ομάδα που να ανήκει, έστω, στην 8άδα. Θα πει κανείς «άσε μας ρε φίλε που είναι απάτη ο Μεσίνα…ξέρεις εσύ ο πουθενάς και δεν ξέρει ο Πόποβιτς που τον είχε βοηθό». Μπίνγκο. Στο NBA ήταν βοηθός. Σε αυτή την πρόταση 4 λέξεων, υπάρχουν 2 ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές. Βοηθός, NBA. Απέχει έτη φωτός αυτό από το δίπτυχο «προπονητής, Ευρωλίγκα».