Επάγγελμα «Μπάμπης Τεννές»: 5 προπονητές του εξωτερικού που αναλαμβάνουν τις δύσκολες αποστολές

Κάποιος θα μπορούσε να τους πει εποχιακούς προπονητές. Της άνοιξης.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία να αναζητήσουν ομάδα για να προπονήσουν. Ξέρουν ότι κανείς δεν τους χρειάζεται τότε. Ξέρουν ότι οι σκληροί, αυτοί με τις αντοχές, δεν αναζητούν τα καλοκαίρια. Αλλά τους αναζητούν χειμώνα και άνοιξη.

Είναι γεννημένοι για τις δύσκολες αποστολές. Αυτές που στους άλλους μοιάζουν αδύνατες. Όχι όμως κι απίθανες. Τους αρκεί μια χαραμάδα ελπίδας. Μην τους δώσεις να αναλάβουν ομάδα 10 αγωνιστικές πριν το τέλος με 12 βαθμούς και πάνω διαφορά από τη ζώνη σωτηρίας. Σωτήρες είναι, όχι μάγοι.

Αν όμως τους δώσεις μια ομάδα με 6-7 βαθμούς από τη σωτηρία και 5-6 αγωνιστικές να μένουν, τότε μην τους φοβάσαι. Πόνταρε όλα σου τα λεφτά πάνω τους. Είναι οι προπονητές που γεννήθηκαν για να ζουν από τον Φεβρουάριο και μετά. Είναι οι προπονητές σαν τον Τσιτσαρίτο Ερνάντες. Αν παίξουν ολόκληρο ματς, θα τα κάνουν σαλάτα. Αν μπουν αλλαγή, θα σου σκοράρουν. Ακόμα και στο 94′.

Όσες φορές παίρνουν ομάδες από την αρχή της σεζόν, δεν μακροημερεύουν. Όσες φορές αντικαθιστούν στα μισά της σεζόν συναδέλφους, παράγουν έργο. Στην Ελλάδα είναι ο Μπάμπης Τεννές, ο Σάββας Παντελίδης, ο Γιώργος Παράσχος.

Έχουν και στο εξωτερικό τέτοιους. Ειδικά στη Βρετανία.

Σαμ Αλαρντάις

Ο Big Sam δεν έχει απογοητεύσει ποτέ την εμπιστοσύνη του κόσμου. Είτε φιλάθλων των ομάδων που αναλαμβάνει είτε φιλάθλων του αθλήματος γενικά. Το έχει κάνει με τη Γουέστ Χαμ. Το έχει κάνει με την Μπλάκμπερν. Το έχει κάνει με την Μπόλτον πολλά χρόνια πριν. Το έχει κάνει πολλάκις με την Σάντερλαντ. Μια φορά και με την Κρίσταλ Πάλας. Εκείνες βρίσκονταν κοντά στον υποβιβασμό. Ο Αλαρντάις τις ανέλαβε και έστω στη γραμμή του τερματισμού τις έφερε πάνω από την διακεκαυμένη ζώνη.

Αντιθέτως, στις σεζόν που ξεκίνησε με κάποια ομάδα, δεν απέδωσε. Τρανό παράδειγμα η Νιουκάστλ του 2007. Ένας βαθμός σε έξι αγωνιστικές, άσχημη πορεία συνολικά ως τα Χριστούγεννα και αρχές Γενάρη ο Σαμ είχε χαιρετήσει.

Τόνι Πιούλις

Ο Πιούλις έχει να επιδείξει αντίστοιχα ρεκόρ. Το 2000 για παράδειγμα, ανέλαβε την Πόρτσμουθ 18 και στο τέλος της σεζόν την έβγαλε 10η. Ξεκίνησε την επόμενη σεζόν με την ομάδα και στα μέσα Οκτωβρίου δεν ήταν πια στον πάγκο. Γιατί ο Πιούλις έχει το μπασκετικό μότο. Δεν έχει σημασία να είσαι στους starter five. Αλλά να βρίσκεσαι εκεί στο τελευταίο λεπτό.

Στο τελευταίο λεπτό κράτησε ζωντανή στην Premier League την Στόουκ, την οποία ανέλαβε τέλη Νοεμβρίου του 2002. Έκανε δύο καλές μεταγραφές τον Γενάρη και την τελευταία αγωνιστική η νίκη με την Ρέντινγκ την κράτησε στη μεγάλη κατηγορία. Τον τελευταίο καιρό ακούγεται έντονα ως αντικαταστάτης του Σόλσκιερ σε περίπτωση που έρθει το στραπάτσο με Λίβερπουλ και Νόριτς στο επόμενο 15ήμερο.

Ρολάν Κουρμπίς

Ο Κουρμπίς είναι από τους Γάλλους εργάτες της προπονητικής. Στη Γαλλία είναι πολύ σπάνιο να συναντήσεις περίπτωση προπονητή με τόσες αλλαγές ομάδων. Ο Κουρμπίς είναι τέτοιος. Έχει περάσει από Λανς, Αζαξιό, Μπορντό, Τουλούζ, Μονπελιέ, Ρεν Καέν και σε όλες έχει να επιδείξει αποστολές που φαίνονταν αυτοκτονίας, αλλά κατέληξαν σε επιβίωση.

Χοακίν Καπάρος

Ο σενιόρ Καπάρος έχει να επιδείξει χαρακτηριστικά Μπάμπη Τεννέ μόνο κατά το ήμισυ. Μέχρι το τέλος της περασμένης δεκαετίας καθόταν σε πάγκους που έκαιγαν και παρήγαγε έργο πέραν της σωτηρίας. Από κει και μετά όμως δεν αναλαμβάνει δηλαδή τις δύσκολες αποστολές.

Απλώς δεν προλαβαίνει να συμπληρώσει 6μηνο σε μια ομάδα στην δεκαετία που διανύουμε. Με την ελβετική Ξαμάξ έφυγε μέσα σε 5 ματς. Με τη Μαγιόρκα έφυγε στον 6ο μήνα αφήνοντας την ομάδα προτελευταία. Από τη Λεβάντε έφυγε μια βδομάδα μετά την ανανέωση του συμβολαίου του και πήγε στη Γρανάδα. Κι εκεί δεν έκατσε πολύ. Από την έναρξη των υποχρεώσεων συμπλήρωσε 5 μήνες και τον Ιανουάριο έφυγε σαν κύριος με τη Γρανάδα να βόσκει στην τελευταία θέση.

Σέρζε Κόσμι

Προπονητάρα που άφησε εποχή. Σημάδεψε τα νιάτα μας, μιας και προπονούσε την Περούτζια του Ζήση Βρύζα και τον μάθαμε κάπου το 2001 από τις μεταδόσεις του Παλομπαρίνι στο Channel 9. Στην Περούτζια έμεινε για αρκετές σεζόν και την κρατούσε σε αξιοπρεπείς θέσεις. Από κει και μετά έγινε ο μουτζαχεντίν των πάγκων. Λέτσε, Μπρέσια, Λιβόρνο, Παλέρμο, Ουντινέζε είναι μερικές από τις ομάδες που απήλαυσαν τα ανδραγαθήματά του στον πάγκο. Τις περισσότερες φορές τον θαύμασαν για μερικούς μήνες.