Μέχρι και πριν 4-5 χρόνια απολαμβάναμε ως φίλαθλοι του ελληνικού μπάσκετ τις τελευταίες παραστάσεις των τελευταίων μεγάλων παιχτών. Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Κακιούζης, Τσαρτσαρής, πιο πριν Χατζηβρέττας και αρκετοί ακόμα.
Σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιο παίκτη θα αναπολούμε σε μερικά χρόνια πέραν του Βασίλη Σπανούλη και του Γιώργου Πρίντεζη. Τουλάχιστον αυτούς θα τους θυμόμαστε γνωρίζοντας πως έφυγαν πλήρεις αθλητικών ημερών από το άθλημα και με όσα επιτεύγματα τους αξίζουν. Πήραν Ευρωλίγκες, αναδείχθηκαν MVP, οδήγησαν κάπου την Εθνική.
Πίσω απ΄αυτούς, υπάρχει μια πλειάδα παιχτών που θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη θέση στο ελληνικό μπάσκετ, μόνο και μόνο επειδή ήξεραν πως να βάζουν τη ρημάδα τη μπάλα στο καλάθι. Είχαν πάμπολλους τρόπους. Ήταν σκόρερ, σουτέρ, μπομπέρ. Έκανες το λάθος να τους αφήσεις ελεύθερους; Το έτρωγες. Δεν έκανες το λάθος; Πάλι το έτρωγες.
Γιώργος Διαμαντόπουλος
Από τα μεγαλύτερα what if του ελληνικού αθλητισμού. Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές, έχουν αναλυθεί σε πολλές ιστοσελίδες άπειρες φορές. Ένας σκόρερ ολκής. Ένας παίχτης που αν φτιάχναμε διάφορα υποθετικά σενάρια και τον τοποθετούσαμε σε καλές ομάδες, θα βλέπαμε κάτι άλλο. Βάλτε τον για παράδειγμα στο πλάι του Καλάθη. Βάλτε τον στο πλάι του Διαμαντίδη το 2012 και το 2013.
Το ακόμα πιο παράξενο είναι πως πέραν ενός αδιάφορου περάσματος από τον Ολυμπιακό και πέραν της παρουσίας του στις καλές εποχές του Πανιωνίου, δεν έπαιξε σε ομάδες πρωταθλητισμού. Το δείγμα της τεράστιας αξίας του ως προς το σκοράρισμα είναι πως ενώ έπαιζε σε μεσαιομικρές ομάδες και δεν βρέθηκε για πολλά χρόνια στην Α1, παραμένει ένας από τους 10 κορυφαίους σκόρερ.
Παναγιώτης Λιαδέλης
Ο 4ος σκόρερ της Α1 είχε τις ευκαιρίες του στις μεγάλες θάλασσες, αλλά δεν κολύμπησε όπως θα μπορούσε. Δεν έφτασε στο ταβάνι του. Θα μπορούσε να έχει ένα πολύ πλουσιότερο βιογραφικό σε επίπεδο τίτλων κι όχι να βολοδέρνει στα τελευταία του στα βάθη της Σοβιετίας με κάτι Ούραλ Γκρέιτ και Αζοβμάς. Η πιο χαρακτηριστική παρομοίωση γι΄αυτό είναι πως αποτέλεσε τον Έλληνα Φακούντο Καμπάτσο, πολύ πριν τον Καμπάτσο. Τα είχε όλα. Εκτός από το πάθος ως το τέρμα για να έχει επιτεύγματα ενός θρύλου κι όχι απλώς τοπ σκόρερ.
Άγγελος Κορωνιός
Ο Κορωνιός είναι ο μόνος που έφτασε ως το μπασκετικό του τέρμα παρών και ακμαίος. Γι΄αυτό και είναι τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος ιστορικά με πάνω από 5.000 πόντους. Άλλος ένας παίχτης που θα θέλαμε πολύ να τον κλωνοποιήσουμε και να τον βάλουμε σε συγκεκριμένες ομάδες. Βάλτε τον για παράδειγμα δίπλα στον Αντετοκούνμπο με την Εθνική. Άλλη ομάδα με αυτούς τους δύο στην πεντάδα.
Ο Άγγελος είχε και το σουτ και την ασίστ και αν έβγαινε σήμερα με αυτά τα δύο στοιχεία, καθώς θα αποκτούσε και την αθλητικότητα, θα έγραφε ακόμα πιο χρυσή ιστορία.
Τζανής Σταυρακόπουλος
Ο «Τεξανός» Τζανής που τραβούσε τη σκανδάλη πιο γρήγορα από τη σκιά του. Ο Τζέισον Καπόνο της Ελλάδας. Ένας σκόρερ με ρεπερτόριο που έβαλε στον μπασκετικό χάρτη τους Αμπελόκηπους. Αν είσαι μπασκετικός, δεν παίζει να μην έχεις αναρωτηθεί άπειρες φορές γιατί δεν διήρκεσε περισσότερο ο Τζανής και, κυρίως, γιατί δεν τον απολαύσαμε ουσιαστικά σε μεγαλύτερο βάθος.
youtube.com/watch?v=YLr0pWLzVhc
Κώστας Χαραλαμπίδης
Από τους πολύ υποτιμημένους παίχτες. Βρωμοχεράς από τους λίγους. Με ποσοστό τριπόντων κοντά στο 40% σε μια πορεία 15 και βάλε χρόνων στην Α1. Έπαιξε σε πολλές ομάδες, μεγάλες σε όνομα και μικρές, αλλά ποτέ στις καλές μέρες ομάδας με μεγάλο όνομα. Ο Χαραλαμπίδης είχε μια υπέροχη καμπύλη στο σουτ, είχε ένα άκρως μπασκετικό στυλ και η επαφή του με το καλάθι ήταν παροιμιώδης. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ήταν ένας λιγότερο προβεβλημένος Χατζηβρέττας. Ο Χαραλαμπίδης έφτασε τουλάχιστον ως τα μπασκετικά γηρατειά και δεν αποχώρησε πρόωρα.