Στην προσπάθεια ανάλυσης της αγωνιστικής εικόνας του Παναθηναϊκού και διερεύνησης των κενών που υπάρχουν στο ρόστερ του, λίγοι στέκονται στο όνομα του Νίκου Παππά, το οποίο αναφέρθηκε από τον Αργύρη Πεδουλάκη στο περιθώριο των δηλώσεών του μετά τη νίκη επί του Προμηθέα.
Το κεφάλαιο «Νίκος Παππάς» είναι ιδιαίτερο τόσο για το τριφύλλι, όσο και για το ελληνικό μπάσκετ, γενικότερα. Ένας παίκτης με δεδομένο ταλέντο, με προσόντα, με θράσος, αλλά και με ευμετάβλητη στις αλλαγές προσωπικότητα, που έχει ως αποτέλεσμα συχνά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του όταν για τους «χ» ‘η «ψ» λόγους δεν νιώθει ασφαλής στην ομάδα.
Η δήλωση του Πεδουλάκη ήρθε να προσφέρει αυτή τη στήριξη που χρειάζεται ο Έλληνας γκαρντ προκειμένου να νιώσει και πάλι ασφαλής και να πιάσει το ταβάνι της δικής του απόδοσης. Προφανώς στους αγώνες της Ευρωλίγκας, με τη νέα μορφή της και τα επιπλέον παιχνίδια, δεν περισσεύει κανείς. Πόσω μάλλον ένας παίκτης που έχει δεθεί ποικιλοτρόπως με την ομάδα, γνωρίζει όσο ελάχιστοι την δυναμική των αποδυτηρίων και μετά από τόσα χρόνια παρουσίας αποτελεί ένα ιδιότυπο σημείο αναφοράς της- ιδίως στην επίθεση, εκεί που μπορεί να «σκοτώσει» οποιοδήποτε αντίπαλο- ναι, ακόμα και στο κορυφαίο επίπεδο- στην καλή του μέρα.
Με βάση τα αποτελέσματα των πρώτων δύο αγωνιστικών της Ευρωλίγκας και –κυρίως- των αδυναμιών που έβγαλαν οι πράσινοι, τόσο στην δύσκολη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα όσο και στην «αυτοκτονία» με την Βιλερμπάν, που στέρησε ένα «δύο στα δύο», είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως ο… ημίτρελος, αγωνιστικά, Παππάς είναι απαραίτητος. Σε ό,τι αφορά την περιφέρεια, το μεγάλα φετινά στοιχήματα ήταν (και παραμένουν) δύο. Το εύκολο (και κατά βάση εύστοχο) σουτ και οι ανάσες στον Καλάθη.
Η απάντηση στο πρώτο σκέλος ακούει στο όνομα Τζίμερ Φρεντέτ και οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του Αμερικανού (συνολικά 29 πόντοι με 5/8 τρίποντα) δείχνουν ότι το θέμα αντιμετωπίστηκε σωστά. Στο δεύτερο σκέλος, όμως, οι αριθμοί φανερώνουν πως παρά τις προσθήκες και τον επανασχεδιασμό της ομάδας, ο Νικ συνεχίζει να… τραβά κουπί περισσότερο από όσο ίσως θα ήθελε και το προπονητικό επιτελείο.
Τα 32 και 34 λεπτά (σε ένα εντός έδρας ματς απέναντι σε ομάδα όχι της πρώτης ταχύτητας και σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι που στο 30’ ήταν στο 63-50) αυτό φανερώνουν. Το ερώτημα, ωστόσο, που γεννάται εδώ είναι ξεκάθαρο: από ποιον μπορεί να διεκδικήσει χρόνο ο γκαρντ του τριφυλλιού; Από τον Φρεντέτ, που δείχνει να είναι πάντα «ζεστός» ή από τον ομογενή πλέι μέικερ, που «φωνάζει» πως χρειάζεται ανάσες, ειδικά από τη στιγμή που προηγήθηκε ένα μακρύ και βαρύ καλοκαίρι λόγω Εθνικής και Παγκοσμίου Κυπέλλου και έπεται μια δύσκολη συνέχεια στην Ευρωλίγκα;
Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι με τον Πεδουλάκη να προτιμά κατά κύριο λόγω τα σχήματα Καλάθη, Ράις ή Καλάθη-Φρεντέτ, το πρόβλημα παραμένει στον «άσο» και όχι στο «δύο». Κατά συνθήκη ο Παππάς μπορεί να βοηθήσει και στην δημιουργία, όπως άλλωστε έχει κάνει και στο πρόσφατο παρελθόν, τουλάχιστον την περίοδο πριν τον σοβαρό τραυματισμό του, όταν σταδιακά έδειξε διαφορετικό πρόσωπο, μένοντας αρκετά προσηλωμένος στην οργάνωση του παιχνιδιού, αλλά και την άμυνα, προσφέροντας λύσεις και ποιοτικά λεπτά.
Αυτά τα έχει ο Παππάς. Τα απέκτησε στην πορεία όταν κατάλαβε ότι ο δικός του… μετασχηματισμός από σπουδαίο σκόρερ σε πολυεργαλείο θα λειτουργούσε προς όφελός του αλλά και προς το συμφέρον της ομάδας. Υπό αυτή την έννοια, παραμένει ένας παίκτης που θα τον ήθελε ένας… ευρωλιγκάτος προπονητής στην ομάδα του και μοιάζει λογικό η απουσία του να γίνεται σημείο αναφοράς.
Ο καλός Παππάς θα προσφέρει σκορ μπροστά (ας μη γελιόμαστε: το παιδί είναι ο πιο χαρισματικός- μα κι ελαφρώς «ακατέργαστος»- Έλληνας σκόρερ των τελευταίων αρκετών ετών), δημιουργία όταν χρειαστεί, αξιόπιστο μακρινό σουτ- κάτι που λείπει από τους Πράσινους-, ακόμα και σημαντικές βοήθειες στην άμυνα, ενώ η δημιουργική του «τρέλα» στην επίθεση όταν ο Νικ ή ο Ράις κολλάνε μπορεί ν’ αποτελέσει την ειδοποιό διαφορά στην προσπάθεια του ΠΑΟ να πετύχει (και) στην Ευρωλίγκα.
Μοναδικός αστερίσκος; Πως ο Νίκος για την ώρα δεν είναι η καλύτερη έκδοση του Παππά. Λογικό, φυσικά, δεδομένου του τραυματισμού του. Μόλις αισθανθεί καλύτερα, αυτομάτως θα αισθανθεί καλύτερα ολόκληρος ο Παναθηναϊκός. Αργύρη, είχες δίκιο…