Πέρσι ο Παναθηναϊκός απέκτησε συμπάθειες ακόμα και στο θυμικό οπαδών άλλων ομάδων, λόγω της στροφής του σε νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές και το ελκυστικό project που φάνηκε να σχεδιάζει πάνω σε ένα μακρόπνοο πλάνο.
Την 26η Αυγούστου του 2018, στην πρεμιέρα του περσινού πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε στη Ξάνθη με οχτώ Ελληνόπουλα στην ενδεκάδα, ενώ άλλοι έξι γηγενείς βρίσκονταν στον πάγκο. Με την είσοδο του Καμπετσή στο αρχικό σχήμα, οι οχτώ έγιναν εννιά σε επόμενα παιχνίδια και η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη δεν ήταν δυνατό να μείνει απαθής μπροστά σε μια τόσο ριζοσπαστική ιδέα για την επόμενη μέρα ενός τόσο ιστορικού κλαμπ.
Στην Ολλανδία αυτό συμβαίνει κατά κόρον με ομάδες τύπου Αλκμααρ, Τβέντε κ.λ.π. Στην Ελλάδα δεν το είχαμε δει ποτέ να θυμίζει εργοστάσιο εξέλιξης παικτών ακόμα και η πρώτη ομάδα μιας τόσο βαριάς φανέλας.
Φαίνεται όμως ότι τελικά αυτός που έμεινε… απαθής ήταν ο ίδιος ο εμπνευστής του project. Για λόγους που ακόμα δεν έχουν εξηγηθεί, ο Νίκος Νταμπίζας (είτε με την ανοχή, είτε με τη σύμφωνη γνώμη του Γιώργου Δώνη) αποφάσισε ξαφνικά ότι ήταν καλύτερα να στελεχωθεί η ομάδα από αμφιβόλου ποιότητας και… σωματικής ακεραιότητας ξένους. Κάπως έτσι, ο Οικονόμου αποτέλεσε ξένο σώμα, ο Εμμανουηλίδης κατέληξε στον Πανιώνιο και ο Στάικος στον ΟΦΗ. Κάπως έτσι ο Χατζηγιοβάνης μπήκε στο ψυγείο και ο Αργύρης Καμπετσής ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας έως την 6η αγωνιστική!
Η τελευταία περίπτωση είναι αυτή που αξίζει να σταθούμε περισσότερο, καθώς για τον Χατζηγιοβάνη και πολλά έχουν γραφτεί, αλλά και το θέμα θεωρείται πια λήξαν.
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε το καλοκαίρι του ’18 τον Καμπετσή, η «αρπαγή» του οποίου από την Ντόρτμουντ αποτέλεσε ένα προσωπικό στοίχημα για τον Νίκο Νταμπίζα. Εκείνη τη σεζόν ο 20χρονος επιθετικός είχε κάνει 14 συμμετοχές με την U-23 της Ντόρτμουντ (στη Δ’ Κατηγορία της Γερμανίας) και άλλες τρεις στο UEFA Youth League, πετυχαίνοντας μάλιστα χατ-τρικ σε ένα από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Το συμβόλαιο του με τους Βεστφαλούς ήταν τετραετές και για μην πληρώσει ούτε ευρώ ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε να κάνει μια «θυσία»: να δελεάσει τον παίκτη με την υπόσχεση ότι στη νέα ομάδα του θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ακόμα και με την καθαρά ανθρώπινη διάσταση του θέματος δεν είναι νομιμοποιημένο ηθικά αυτό που έκανε φέτος ο Παναθηναϊκός στον Καμπετσή. Ξέχωρα απ’ το ότι ήταν σα να πυροβολεί τα πόδια του με την ριζική αλλαγή στάσης και την απροθυμία του να επενδύσει στην εξέλιξη ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή (όπως βέβαια και στου Χατζηγιοβάνη). Με τις συνθήκες που επικρατούν στο σύλλογο, λίγα ήταν αυτά για τα οποία μπορούσες να είσαι σίγουρος. Αυτό έμοιαζε να είναι το μόνο δεδομένο, ως απολύτως αναγκαίο.
Αλλά και αγωνιστικά να το δούμε, είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο ο Μακέντα έχει πάρει σπίτι του τη φανέλα με το Νο. 9 και ο Καμπετσής δεν θεωρείται άξιος ούτε καν να εναλλάσσεται στην κορυφή της επίθεσης. Αν επιχειρούσαμε μια σύγκριση, μάλλον ο Ιταλός θα ήταν αυτός που θα έβγαινε αδικημένος. Δεν διαθέτει ούτε την κίνηση στο χώρο που έχει ο Καμπετσής, ενώ υστερεί και σε δημιουργική ικανότητα.
Ο Έλληνας φορ είναι σταθερός στις μεταβιβάσεις του, ποιοτικός στο παιχνίδι με πλάτη και εξασφαλίζει συνθήκες σωστής ανάπτυξης και εμπλοκής των ακραίων και κεντρικών χαφ στις επιθέσεις. Με λίγα λόγια ξέρει μπάλα, κάνει εξαιρετικά καλά τα στοιχειώδη και χρειάζεται δουλειά, παιχνίδια και αυτοπεποίθηση για να αποδειχτεί αν μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην επιθετική γραμμή και να εξελιχθεί σε σημαντικό περιουσιακό στοιχείο.
Και το σημαντικότερο να παίζει στη θέση του και να μη γίνεται πειραματόζωο στα πλάγια, σε θέσεις που είναι έξω απ’ τα νερά του και εμφανέστατα δεν αποδίδει όσα πραγματικά μπορεί.
Ασφαλώς θα πρέπει κάποια στιγμή να εξηγηθεί από αρμόδια χείλη για ποιο λόγο αυτός ο παίκτης είχε εξαφανιστεί έως και το ματς με τον Ατρόμητο και γιατί ο Παναθηναϊκός είχε εμπλακεί σε μια καθαρά lose – lose κατάσταση στην περίπτωση του. Υπάρχουν αναφορές που περιγράφουν ως προβληματική τη συμπεριφορά του, αλλά ακόμα και αν ισχύει κανείς δεν θα έπρεπε να πέφτει από τα σύννεφα όταν ένας παίκτης έχει αφήσει την Ντόρτμουντ για να τύχει τέτοιας αντιμετώπισης.
Το σημαντικό είναι ότι έστω και καθυστερημένα ο μικρός πήρε την ευκαιρία του στο Περιστέρι και την αξιοποίησε. Το… δυσοίωνο ότι ο Κίκο Μακέντα επέστρεψε στις προπονήσεις και η καυτή πατάτα χοροπηδάει ήδη στα χέρια του Γιώργου Δώνη…