Τον καιρό που το γαλλικό πρωτάθλημα ήταν υπόθεση πολλών, ο τίτλος συχνά – πυκνά κρινόταν στο νήμα και είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1978 έως το 1986 κατέκτησαν το πρωτάθλημα έξι διαφορετικές ομάδες.
Τη σεζόν 1981/82 δόθηκε μία από τις πιο αξιομνημόνευτες μάχες στην ιστορία του Σαμπιονά, καθώς τέσσερις ομάδες (Μονακό, Σεντ Ετιέν, Σοσό, Μπορντό) διεκδικούσαν την κούπα έως και τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε.
Η Μπορντό του μετέπειτα πρωταθλητή κόσμου με την Εθνική Γαλλίας, Εμέ Ζακέ και σταρ τους Ζαν Τιγκανά, Αλέν Ζιρές και Ρενέ Ζιράρ, υποδεχόταν για την 35η αγωνιστική τη Λανς, θέλοντας μόνο νίκη για να διατηρήσει τις ελπίδες τίτλου.
Το παιχνίδι είναι μονόλογος των Γιρονδίνων από το 1ο έως το 90ο λεπτό, το σφυροκόπημα όμως δεν αποφέρει το πολυπόθητο γκολ. Αντίθετα, η Λανς είναι αυτή που σκοράρει, με τρόπο που ξεσηκώνει θύελλα διαμαρτυριών στο γήπεδο, καθώς η μπάλα στρώνεται στον σκόρερ έχοντας χτυπήσει πάνω στο σώμα του διαιτητή. Οι παίκτες διαμαρτύρονται σε διαιτητή και επόπτη, ο κόσμος πετάει εξαγριωμένος αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο και σε ένα χαώδες σκηνικό το ματς διακόπτεται για κάποια λεπτά.
Το γκολ κατακυρώνεται, η Μπορντό χάνει το ματς με 1-0 και το γήπεδο βράζει, στοχοποιώντας και τους παίκτες της Λανς, που παραμένουν για αρκετή ώρα στο κέντρο του γηπέδου, αντιλαμβανόμενοι ότι θα πρέπει να ηρεμήσουν τα πνεύματα προτού μπουν στη φυσούνα. Ο βασικός λόγος ήταν ότι εκείνη η φυσούνα οδηγούσε σε ένα κατασκότεινο τούνελ αποδυτηρίων, για το οποίο φημιζόταν το τότε γήπεδο της Μπορντό, «Λεσκίρ». «Θα πρέπει να καταλάβετε ότι εκείνο το τούνελ ήταν σκοτεινό. Πολύ σκοτεινό…», θυμάται ο θρυλικός για τη Μπορντό Γερμανός αμυντικός Γκέρνοτ Ρορ, που αργότερα ανέλαβε και τον πάγκο του συλλόγου. «Είχαμε χάσει το ματς μέσα από τα χέρια μας και στο γήπεδο γινόταν χαμός. Ξαφνικά άκουσα φωνές. Κάποιος είχε κλωτσήσει κάποιον. Έτσι ξεκίνησαν όλα..».
Ο Ντράγκαν Πάντελιτς με τον Ντίνο Τζοφ, σε αγώνα Γιουγκοσλαβίας – Ιταλίας το 1980
Ο σπουδαίος τερματοφύλακας της ομάδας, διεθνής στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας τότε, Ντράγκαν Πάντελιτς (έβαλε πάνω από 20 γκολ στην καριέρα του), εμφανίζεται με το κεφάλι του ματωμένο. Και κερατάς και δαρμένος; Ναι, ο επόπτης, ονόματι Κολτ, του είχε φέρει το σημαιάκι στο κεφάλι! Το πραγματικό σοκ όμως θα έρθει τρεις εβδομάδες αργότερα. Στο φύλλο αγώνος αναφέρεται ότι αυτός, πρώτος, κλώτσησε τον επόπτη, κάτι που ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά στην απολογία του. Αν δεν ήταν ο Πάντελιτς, ο πραγματικός ένοχος έμεινε για πάντα κρυφός και ο ίδιος πλήρωσε το μάρμαρο με βαρύτατο τρόπο. Δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής ανακοινώνεται η εξοντωτική ποινή του μονοετούς αποκλεισμού του από τα γήπεδα!
Η απόφαση σοκάρει και εξοργίζει τους πάντες στην ομάδα, που νιώθει ότι την έκλεψαν και της ζήτησαν και τα ρέστα. Η Μπορντό παίζει τελευταία αγωνιστική αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι στην έδρα της Ναντ και από την ανακοίνωση της αποστολής λείπει κάτι… βασικό. Ο τερματοφύλακας!
Ο πρόεδρος της Μπορντό Κλοντ Μπεζ έχει επιλέξει αυτόν τρόπο διαμαρτυρίας, αλλά και «αλληλεγγύης στον τερματοφύλακάς μας, Ντράγκαν Πάντελιτς, που είναι αθώος». Το είχε ανακοινώσει μόλις μία ημέρα πριν σε προπονητή και παίκτες, επισκεπτόμενος τα αποδυτήρια. «Αύριο θα παίξουμε χωρίς τερματοφύλακα, βγαίνω έξω από τα αποδυτήρια και έχετε μισό λεπτό να το σκεφτείτε». Πριν καλά-καλά καταλάβουν τι συμβαίνει, ο πρόεδρος επέστρεψε και ολοκλήρωσε το… σκεπτικό του. «Λοιπόν Ζιρές είσαι ο αρχηγός, θα παίξεις εσύ. Και μην ανησυχείτε. Θα πάρετε το πριμ της ισοπαλίας, ό,τι κι αν γίνει». 
Έπρεπε για το τυπικό σκέλος να δηλωθεί κάποιος τερματοφύλακας και επιλογή ήταν ο πιο κοντός Γάλλος ποδοσφαιριστής, ο Αλέν Ζιρές των 162 εκατοστών! Στην πραγματικότητα βέβαια δεν είχε καμία σημασία το ύψος του. Ο πλέι-μέικερ της ομάδας δεν φόρεσε καν γάντια και έπαιξε μεταξύ μεσαίας γραμμής και άμυνας. Ούτε καν μπακότερμα δηλαδή – μόλις μία φορά ακούμπησε την μπάλα με τα χέρια. Το τέρμα μένει άδειο, με εξαίρεση τις στημένες φάσεις.
Ο Ζακέ προσπαθούσε να σκαρφιστεί έναν τρόπο για να μην συνδυαστεί η διαμαρτυρία με μια ανεπανάληπτη – ιστορικών διαστάσεων – συντριβή και δίνει εντολή για πίεση ψηλά. Το σχέδιο αποτυγχάνει παταγωδώς στο πρώτο πεντάλεπτο, καθώς η Μπορντό δέχεται γκολ στο 1’ και στο 4’. Στα υπόλοιπα 85’ όμως δεν είναι τόσο κακή, επιτρέποντας (μόνο) άλλα τέσσερα. «Το 6-0 χωρίς τερματοφύλακα είναι σχεδόν κατόρθωμα», ισχυρίζεται ο Ρορ και μάλλον έχει δίκιο. Ο τελευταίος στη γραμμή άμυνας της Μπορντό, ο Μάριους Τρεζόρ προσπαθεί να ανακόψει με κεφαλιά κάθε προωθημένη μπαλιά προς το τέρμα…
Εν τέλει, λόγω αποτελέσματος, το πρωτοφανές εγχείρημα της Μπορντό δεν απέκτησε σε διαχρονικό επίπεδο τη δημοφιλία στην οποία προσέβλεπε ο πρόεδρος της. Αν π.χ. ήταν ανταγωνιστική στο παιχνίδι, όλοι θα θυμόντουσαν ακόμα την ομάδα που έκανε το αδιανόητο δίχως τερματοφύλακα. Πέτυχε όμως κάτι πολύ σημαντικότερο. Το κλαμπ συσπειρώθηκε σε τέτοιο βαθμό, που τα επόμενα χρόνια απογειώθηκε αγωνιστικά. Ενώ έως τότε είχε μόνο ένα πρωτάθλημα στο παλμαρέ του, κατέκτησε τρία τις τέσσερις επόμενες χρονιές!
Και κάπως έτσι, για τους οπαδούς της Μπορντό, εκείνη η απόφαση του Μπεζ θεωρείται έως και σήμερα το πιο βαρύ αποτύπωμα, όχι μόνο στον κώδικα τιμής του συλλόγου, αλλά και στην τεράστια επιτυχία των ‘80s, με τους πέντε εγχώριους τίτλους (δύο κύπελλα) και τις πορείες έως τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA (1984/85) και του Κυπελλούχων (1986/87).