5 μέρες μετά το τεράστιο σοκ του ματς με την Άλμπα και της αλλαγής προπονητή, ήταν η στιγμή να δείξουν οι παίχτες πως η στάση τους απέναντι στον Αργύρη Πεδουλάκη αποτελούσε αντίδραση και δεν ήταν προϊόν αδιαφορίας.
Δεν μπορούμε να πούμε πως απέρριψαν ή επιβεβαίωσαν κάτι. Για το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως ο κόουτς Βόβορας έκανε ένα πιο ορθολογικό rotation και μια καλύτερη διαχείριση του ρόστερ που έχει στα χέρια του. Αυτό το ρόστερ με τη μεγάλη ανορθογραφία στα γκαρντ και την ποιοτική αδυναμία στους ψηλούς.
Με εξαίρεση το τελευταίο πεντάλεπτο που ίσως έπρεπε να πάει σε αλλαγές χάντμπολ, όπως τις λένε, ο προπονητής της ομάδας επιχείρησε να απευθυνθεί με το στυλ παιχνιδιού ξεχωριστά σε κάθε παίχτη. Υπάρχουν όμως δύο στοιχεία που πρέπει να επιλύσει για να έχει η ομάδα την ευκαιρία να δείξει στο παρκέ το μπάσκετ που αρμόζει στην οικονομική υπέρβαση της διοίκησης.
Επίκεντρο φυσικά είναι ο Τζίμερ Φριντέτ. Το πλεονέκτημα που προσφέρει μέχρι στιγμής ο Τζίμερ είναι ότι αποφορτίζει τον Καλάθη από διπλά μαρκαρίσματα όταν παίρνει τη μπάλα για να επιτεθεί και του δίνεται πολλές φορές η ευκαιρία να δημιουργήσει με πάσες σε ελεύθερο παίχτη. Από την άλλη, το γεγονός ότι ο Τζίμερ παίρνει αυτοπεποίθηση από το σουτ, από το σκορ, τον οδηγεί αρκετές φορές σε υπερπροσπάθειες και τραβηγμένες ενέργειες. Στο ματς με τη Ζαλγκίρις δε βγήκαν ιδιαίτερα, ενώ κι όσες βγήκαν τις πανηγύρισε μόνος του. Απ΄αυτό βγαίνουν τα δύο μεγάλα πρέπει που έχει να φέρει εις πέρας νέος κόουτς.
Μετά και την διαφαινόμενη επιστροφή του Ρικ Πιτίνο, το πρώτο αναγκαίο είναι να ξαναενώσει τα κομμάτια μιας ομάδας που έγινε άτομα μετά το ματς με την Άλμπα και τη διαχείριση του Πεδουλάκη. Πρέπει και κυρίως μπορεί να κάνει ξανά τους παίχτες να γουστάρουν ο ένας τον άλλο. Θα καταφέρει σίγουρα να τους κάνει να αφήνουν τα πνευμόνια τους για χάρη του, αλλά θα πετύχει και να τους κάνει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.
Πάνω απ΄όλα θα βρει τον τρόπο να στήσει έτσι τις πεντάδες ώστε όταν παίζουν ο Φριντέτ ή ο Ράις, να κρύβεται η αδυναμία τους στην άμυνα. Να μην βλέπουμε πέντε φορές σε ένα ημίχρονο τον Τζίμερ να έχει χαθεί στις αλλαγές. Δε νομίζω ο Λεκαβίτσιους να είναι καλύτερος αμυντικός…Κι όμως ο Σάρας τον έκρυψε στην άμυνα ώστε ο Παναθηναϊκός δε μπόρεσε να τον ποστάρει παρά μία φορά.
Αυτό θα είναι πολύ σημαντικό ιδίως για τον Τζίμερ, να καμουφλαριστεί δηλαδή σε ένα 50% η μέχρι στιγμής αδυναμία του. Έτσι, ο παίχτης θα έχει καλύτερη αυτοπεποίθηση και δεν θα έχει ανάγκη να επιβεβαιώσει την παρουσία του μέσα από την επίθεση και οι συμπαίχτες του θα τον εμπιστεύονται πολύ περισσότερο. Ήδη το πρώτο βήμα το έκανε ο Βόβορας δείχνοντάς του ο ίδιος εμπιστοσύνη και με την περισσότερη ελευθερία στην επίθεση, αλλά και με το ότι τον κράτησε στο κρίσιμο φινάλε. Ο Πιτίνο θα το καταφέρει αναμφίβολα αυτό με πολύ πιο στέρεο τρόπο.
Εφόσον αυτά τα δύο «πρέπει» επιτευχθούν, ο Παναθηναϊκός θα έχει κάνει το 80% της δουλειάς. Κι αυτό γιατί οι υπόλοιποι διεκδικητές της 7ης και 8ης θέσης δεν έχουν δείξει επ΄ουδενί καλύτεροι των πρασίνων. Βασικότερο όλων σαφώς, ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να γίνει ομάδα με ταυτότητα, όχι ομάδα με 90 πόντους μπροστά και 92 πίσω.
Το δείγμα με τη Ζαλγκίρις για 30 λεπτά ήταν πολύ θετικό για εκτός έδρας ματς και σε τέτοια έδρα. Κι αν δε γίνονταν κάποιες βιαστικές επιλογές στο δεύτερο δεκάλεπτο, τότε η διαφορά θα είχε κάτσει άνετα στους 20. Με αυτά τα 2 εχέγγυα, ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να πιάσει το ζενίθ της προοπτικής του. Και με τον Πιτίνο ξανά να έχει το γενικό πρόσταγμα, θα είναι απίθανο να μην το καταφέρει.