Λίγες αποφάσεις στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου μπορούν να συγκριθούν με τη… φαεινή ιδέα της Τότεναμ να αντικαταστήσει τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο με τον Ζοσέ Μουρίνιο.
Μοιάζει με το να αντικαθιστάς ένα αμάξι που το «έφτιαξες» πειράζοντας τα άλογα του με ένα μεταχειρισμένο μιας άλλοτε κραταιάς φίρμας απλώς για να σου δώσει καλά «κρατήματα».
Από όποια άποψη και αν το δει κανείς, θα σηκώσει τα χέρια ψηλά μπροστά στην επιλογή του προέδρου των Σπερς Ντάνιελ Λίβι. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η Τότεναμ έχει βρει φέτος αγωνιστικά σε «ξέρα», χωρίς τη δυνατότητα να καλύψει το -12 από τη Λέστερ για να βγει εκ νέου στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κομματάκι… αχάριστο να απολύεις τον προπονητή που σε άλλαξε ριζικά επίπεδο και σε έβαλε στην ελίτ του αγγλικού (και όχι μόνο) ποδοσφαίρου.
Ναι, η φετινή σεζόν είναι κάκιστη εντός συνόρων. Με απολογισμό 3-5-4 βρίσκεται στη 14η θέση της Πρέμιερ Λιγκ και εκτός Λιγκ Καπ από κάποια… Κόλτσεστερ. Η σχέση του Αργεντίνου τεχνικού με αρκετούς πρωτοκλασάτους παίκτες θυμίζει ραγισμένο γυαλί και η έξοδος ακόμα και στο Γιουρόπα Λιγκ μοιάζει αυτή τη στιγμή με υπέρβαση. Πότε όμως η Τότεναμ είχε δεδομένα όλα αυτά για να μην «συγχωρεί» στον αναμορφωτή της μια κακή χρονιά; Πότε είχε δεδομένη την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, από την οποία απέχει μόλις μία εντός έδρας ισοπαλία με τον Ολυμπιακό;
Είναι πολλοί οι επώνυμοι ποδοσφαιράνθρωποι στο Νησί που βγήκαν στα Μ.Μ.Ε. για να εκφράσουν την αποστροφή τους στην απόλυση του Ποτσετίνο (o Κρις Σάτον τη χαρακτήρισε «γελοία»). Του προπονητή που για τέσσερις σερί σεζόν οδήγησε την ομάδα σε πλασάρισμα στην πρώτη τετράδα και ενώ προ αυτού το Big-4 το έβλεπε με κιάλια, καταφέρνοντας κάτι ανάλογο μόλις δύο φορές σε 24 χρόνια! Και φυσικά του προπονητή που οδήγησε τους Σπερς στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τον παραγκωνισμό της ζάμπλουτης Σίτι και το ασύλληπτο come-back απέναντι στον Άγιαξ.
Εξυπακούεται ότι πριν από την έναρξη της φετινής σεζόν o 47χρονος κόουτς είχε το μεγαλύτερο ποσοστό νικών από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία του συλλόγου. Με το φετινό απολογισμό έπεσε δεύτερος (ποσοστό νικών 55,9%), πίσω μόνο από τον Τιμ Σέργουντ (59,1%). Και όλα αυτά με μεταγραφικό μπάτζετ που απέχει παρασάγγας από τις άλλες δύο Λονδρέζες, τις δύο του Μάντσεστερ και τη Λίβερπουλ. Στην πενταετία του Ποτσετίνο η Τότεναμ ξόδεψε το… υπέρογκο ποσό των 31 εκατ. ευρώ για μεταγραφές! Ναι, καλά διαβάσατε, δαπάνησε 324 εκατ. και εισέπραξε από πωλήσεις 293 εκατ. ευρώ. Κυριολεκτικά ψίχουλα δηλαδή ακόμα και για ομάδα που μάχεται για την παραμονή στην Πρέμιερ. Πόσο μάλλον για σύλλογο τετράδας στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και για φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Παρά ταύτα, μπορεί να είναι άκομψο, αλλά είναι κατανοητό να επιθυμεί μια διοίκηση αλλαγή στην τεχνική ηγεσία όταν νιώθει ότι το κλίμα στα αποδυτήρια μπλοκάρει τις πιθανότητες ανάκαμψης. Αυτό που είναι δύσκολο να εξηγήσεις είναι να παίρνει ένα σφουγγάρι και να διαγράψει μονομιάς τις αρχές πάνω στις οποίες στήριξε ο Αργεντίνος την «επανάσταση» που έφερε στο βόρειο Λονδίνο.
Αυτό το σφουγγάρι – σωστά μαντέψατε – δεν είναι άλλο από τον Ζοσέ Μουρίνιο. Ο κίνδυνος να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος ό,τι έχτιζε επί πέντε χρόνια ο Ποκετίνο είναι κάτι παραπάνω από ορατός με τον Πορτογάλο στην άκρη του πάγκου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Τότεναμ θα χάσει την ψυχή της, θα γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη στο jogo bonito και θα ξεχάσει αυτό το τόσο σημαντικό για την αύρα ενός συλλόγου που ανακάλυψε επί των ημερών του απερχόμενου προπονητή: τη χαρά του παιχνιδιού.
Οι φρέσκες ιδέες και η σπουδή του προκατόχου να επινοεί τρόπους για να παράγει ποδόσφαιρο θα έρθουν σε πλήρη αντίθεση με τις απαρχαιωμένες και την τάση για καταστροφή του διαδόχου. Η φιλοσοφία του ποδοσφαιρικού project πάνω στην οποία στηρίχθηκε η αναγέννηση της Τότεναμ ενταφιάζεται ουσιαστικά εν μία νυκτί με την παράδοση της τεχνικής ηγεσίας στον ξεπερασμένο από την εποχή του Ζοσέ. Ο οποίος εξακολουθεί να απολαμβάνει συμβόλαια ενός «Special One», αλλά βάσει της πορείας του εδώ και χρόνια θα έπρεπε μάλλον να είχε μετονομαστεί σε «Special Once».
H Τότεναμ, που θα πληρώσει 22 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση στον Ποκετίνο και τους συνεργάτες του, συμφώνησε να αμείβει με 15 εκατ. ευρώ ετησίως τον Μουρίνιο, καθιστώντας τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο στον κόσμο μετά τον Πεπ Γκουαρδιόλα! Εξωφρενικό ποσό ασφαλώς με βάση τα πεπραγμένα του στο δεύτερο πέρασμα του από την Τσέλσι και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα ήταν αρκετό για να σπάσει το συμβόλαιο τόσο του Μπρένταν Ρότζερς με τη Λέστερ, όσο και του Γιούλιαν Νάγκελσμαν με τη Λειψία, που υποτίθεται ότι ήταν ο Νο1 και Νο2 στόχος αντιστοιχα.
Προπονητές δηλαδή που θα προσπαθούσαν εξ’ ορισμού να διατηρήσουν αναλλοίωτο το πνεύμα που σφυρηλάτησε στην ομάδα ο Ποκετίνο. Αντ’ αυτού στράφηκαν σε μια λύση, που δεν αποτελεί καν εγγύηση ότι έστω σε πρώτη φάση θα συσπειρώσει και θα εμπνεύσει τους παίκτες. Όπως έγραψε άλλωστε και ένας Άγγλος χρήστης στο twitter, «η Τότεναμ έδιωξε τον Ποκετίνο επειδή είχε χάσει τα αποδυτήρια, αντικαθιστώντας τον με έναν προπονητή που είχε χάσει και στις τρεις τελευταίες δουλειές του τα αποδυτήρια…»
«Δεν πρόκειται να βρεθεί καταλληλότερος για την Τότεναμ από τον Ποκετίνο», έγραψε ο Γκάρι Λίνεκερ, προεξοφλώντας ουσιαστικά το προφανές: ο Αργεντίνος είναι ήδη περιζήτητος και θα διαβεί ξανά το δρόμο της επιτυχίας με κάποιο άλλο σύλλογο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορέσει να κάνει ξανά το ίδιο η Τότεναμ χωρίς αυτόν.