Είναι μια εντελώς παράλογη, εκ πρώτης όψεως, προσέγγιση. Πώς στο καλό σου πάει καρδιά να ξεκινάς με (όχι και τόσο καλά) επικαλυμμένη μεμψιμοιρία, ειδικά όταν έχει προηγηθεί μια τέτοια εβδομάδα;
Όπου «τέτοια»- για όσους ενδεχομένως να έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που μετοίκισαν στην Αφροδίτη, δεν τους άρεσε εκεί και αποφάσισαν να επιστρέψουν στη Γη, αλλά έχοντας χάσει πάσα επαφή για 5 ημέρες- εννοούμε, όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, για την Σ.Ε.Β.: Σύντομη Εποχή Βόβορα.
Τι πρόλαβε να κάνει σ’ αυτό το εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα ο Έλληνας προπονητής, που ανέλαβε τα ηνία μετά τη φυγή του Αργύρη Πεδουλάκη και το εντός έδρας στραπάτσο από την Άλμπα;
Να παρουσιάσει μια μπασκετική εκδοχή του τηλεοπτικού Extreme Makeover: πατώντας πάνω στις κεντρικές ιδέες του «Άρτζι» (δε γίνεται αλλιώς όταν μιλάμε για διάστημα 4-5 ημερών με δύο ταξίδια στη μέση), έβαλε τις δικές του πινελιές και οδήγησε το Τριφύλλι, που ειδικά εκτός έδρας μαράζωνε μέχρι να πεις «Ευρωλίγκα», σε δύο σερί νίκες, στην έδρα της Ζαλγκίρις και της Μπάγερν.
Ειδικά στο παιχνίδι της Παρασκευής στο Μόναχο, ο Βόβορας δε δίστασε να πειραματιστεί, όταν ήθελε υψηλή συγκέντρωση στην άμυνα, με μια πεντάδα εντελώς ασύνδετη στα χαρτιά, που, όμως, έκανε σκληροτράχηλους παπάδες στα μετόπισθεν: Καλάθης, Παπαπέτρου (στο 2!), Τόμας, Μήτογλου, Μπεντίλ. Τόλμησε, ακόμα, να παρκάρει στον πάγκο για 20 ολόκληρα λεπτά τον σούπερ-σταρ Φριντέτ (όπως και τον Τζόνσον, μ’ εξαίρεση ορισμένες κατοχές), τράβηξε εκτός τον Παπαγιάννη που δεν του πήγαινε το συγκεκριμένο παιχνίδι και το αποτέλεσμα ήταν εντός των τεσσάρων γραμμών να έχουμε πράσινη αιχμαλωσία.
Κάπως έτσι, οι πρωταθλητές Ελλάδος πήραν δια περιπάτου το δεύτερο σερί ροζ φύλλο αγώνα, πήγαν στο 6-4 και συγκατοικούν με Χίμκι και ΤΣΣΚΑ στις θέσεις 6-8, ποτίζοντας μ’ αισιοδοξία τους φιλάθλους τους.
Παρ’ ολ’ αυτά… αχ. Γιατί;
Πολύ απλά γιατί ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε αυτή την στιγμή να είναι μόνος πρώτος στη βαθμολογία, με ρεκόρ 9-1 ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, 8-2, και να έχει μαζί του Μπαρτσελόνα και Εφές.
Οι ήττες με Βιλερμπάν και τη μισή Αρμάνι στον πόντο, όπως επίσης και η «ανεκδιήγητη» στο ΟΑΚΑ από τη λειψή και μετρίως μέτρια Άλμπα, είναι αγωνιστικές αυτοκτονίες που ενδέχεται να στοιχίσουν στο απώτερο μέλλον.
Μ’ εξαίρεση την ήττα με κάτω τα χέρια από την Χίμκι στη Ρωσία, ο ΠΑΟ στο φετινό λάκκο των λεόντων που ονομάζεται “Euroleague” είτε έχει κερδίσει όλα του τα ματς (6) είτε τα έχει χάσει με την ελάχιστη δυνατή διαφορά (3).
Κι εδώ κάνει την εμφάνισή του ο αστερίσκος, που κουμπώνει άρτια με το «αχ»: οι Πράσινοι παίζουν την επόμενη αγωνιστική με την Μπασκόνια και μετά ακολουθεί ένα πρόγραμμα τόσο φωτιά, που ακόμα και οι δράκοι της Ντενέρις θα τρόμαζαν.
Ολυμπιακός (πάντα ιδιαίτερο παιχνίδι, ιδίως τώρα που δεν παίζουν αντίπαλοι στο πρωτάθλημα), Μπαρτσελόνα (η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης μέχρι στιγμής), Φενέρ (πληγωμένη από το κάκιστο ξεκίνημα, θα καίγεται για νίκες), Μακάμπι (σκυλί του αγωνιστικού πολέμου στα χέρια του Σφαιρόπουλου), Ρεάλ (όλο το ταλέντο της ευρωπαϊκής γης σε μια ομάδα), ΤΣΣΚΑ (ναι-ναι, οι πρωταθλητές Ευρώπης) και Αρμάνι (πλήρης… τρομάζει) συνθέτουν μια εφτάδα παιχνιδιών που ουδείς μπορεί να θεωρήσει απίθανο ένα ρεκόρ του στυλ 2-5, για παράδειγμα.
Αν είχες 9-1 το 2-5 ή το 3-4 δεν είναι καταστροφικό, όμως με το 6-4 αυτό σημαίνει πως ενδέχεται την 18η αγωνιστική να μπεις ακόμα και με αρνητικό ρεκόρ στη μάχη για το καλύτερο πλασάρισμα στην 8άδα (που είναι ο μίνιμουμ στόχος, δεδομένης της επένδυσης που έχει γίνει φέτος το καλοκαίρι).
Επομένως «Βρε Παναθηναϊκέ» και μισοάδειο το ποτήρι, έτσι;
Όχι ακριβώς: το Τριφύλλι φέρνει ως αντικαταστάτη του… Βόβορα (που γι’ ακόμα μία φορά έκανε εκπληκτική δουλειά) τον Ρικ Πιτίνο- τον άνθρωπο, δηλαδή, που μπορεί να τον κάνει να μη φοβάται κανέναν και πουθενά.
Είναι δεδομένο πως με αυτόν στο τιμόνι τα βαριά χαρτιά (Φριντέτ, Τζόνσον) θ’ ανεβάσουν κατακόρυφα την απόδοσή τους, ο Παπαγιάννης θα επιστρέψει στα περσινά του στάνταρ αφήνοντας στην άκρη το σκωτσέζικο ντους, ο Μπεντίλ θα πάρει κι άλλες ευκαιρίες, ο Ράις θα σταθεροποιηθεί και ο κορμός (Παπαπέτρου, Τόμας, Μήτογλου, όπως φάνηκε και με την Μπάγερν) θα συνεχίσει τις υψηλές πτήσεις, προσπαθώντας να βάλει καλύτερα στην εξίσωση και τους Παππά- Βουγιούκα. Φυσικά, ολ’ αυτά υπό την φτερούγα και την καθοδήγηση του μυθικού Καλάθη, ο οποίος παίζει παντού και πάντα, υπό τις οδηγίες οποιουδήποτε προπονητή.
Επομένως, ναι, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να έχει καλύτερο ρεκόρ στην παρούσα φάση. Όμως, αυτό το εκτός έδρας 2/2 του δίνει λόγους να αισιοδοξεί και μετά…
Και μετά, τώρα που σφίγγουν τα γάλατα, αναλαμβάνει ο δάσκαλος: ο Πιτίνο, παρά το τεράστιο μέγεθός του, θα χρειαστεί ένα διάστημα μίνι προσαρμογής, αλλά η αύρα του αρκεί- υπό την προϋπόθεση πως θα γίνει και τουλάχιστον 1 διορθωτική κίνηση- για να πιάσει η ομάδα το ταβάνι της.
Ποιο είναι αυτό;
Σε πρώτη φάση τα playoffs. Μετά, αν καταφέρει να το τρυπήσει, δύο λέξεις. Ή, καλύτερα, μία λέξη κι ένας αριθμός.
Ω ναι: αυτό που σκέφτεστε ακριβώς…