Η κουβέντα περί απόκτησης σέντερ φορ δεν άνοιξε ξανά τώρα στον Παναθηναϊκό. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια της ίδιας συζήτησης που ξεκίνησε στο τέλος της περασμένης σεζόν, διατηρήθηκε σε όλη την διάρκεια του καλοκαιριού και επανήλθε στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες.
Οι αριθμοί έρχονται να συνηγορήσουν υπέρ του «ναι» και δείχνουν ξεκάθαρα το μέγεθος του επιθετικού προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι πράσινοι. Η ομάδα του Γιώργου Δώνη έχει σημειώσει όλα κι όλα 11 γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια πρωταθλήματος… Τα μισά –ακριβώς- από τον πρωτοπόρο της σχετικής κατηγορίας, ΠΑΟΚ, ενώ λιγότερα από το τριφύλλι έχουν πετύχει μόνο οι ουραγοί της βαθμολογίας -και πρώτα φαβορί για υποβιβασμό- Πανιώνιος (9) και Παναιτωλικός (8), αλλά και η Λαμία, που έχει σημειώσει 10.
Από πέρυσι κιόλας οι πράσινοι προχώρησαν στην απόκτηση πολλών παικτών που στη θεωρία θα έδιναν λύση στον γρίφο του γκολ. Καμπετσής, Βέργος, Σιφναίος, Κόναν, Περέα έφτασαν με διαφορά μερικών μηνών στην ομάδα, αλλά… προκοπή το τριφύλλι δεν είδε.
Το παράξενο της υπόθεσης είναι πως οι… μισοί από αυτούς θεωρήθηκαν ακατάλληλοι για υψηλό επίπεδο πριν καλά-καλά προβάρουν την φανέλα, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να παίρνει παίκτες αλλά να μην λύνει το πρόβλημά του, με συνέπεια να βρίσκεται ξανά σε νέα διαδικασία αναζήτησης του ποδοσφαιριστή που θα πλαισίωνε τον Μακέντα ή –πιο σωστά- θα τον αναπλήρωνε, αφού στο αγωνιστικό σύστημα που προτιμά ο Δώνης δεν χωρά δεύτερος κλασικός επιθετικός.
Ο Ιταλός εφέτος έχει βρει δίχτυα 4 φορές. Ακολουθεί ο Ζαχίντ με 3, ενώ από 1 έχουν Περέα, Χατζηγιοβάνης, Μολό και Κολοβέτσιος. Σε αυτά τα νούμερα κρύβεται και το «ζουμί» της όλης ιστορίας. Ο Παναθηναϊκός παίζει με ένα «βαρύ», όπως λέμε, φορ που δεν έχει ως μοναδική δουλειά στο γήπεδο να σκοράρει. Βασικό του μέλημα είναι να «σπάει» πάνω του η μπάλα, να κρατά απασχολημένα τα αντίπαλα σέντερ μπακ και να δημιουργεί έτσι χώρους και προϋποθέσεις στους υπόλοιπους ώστε να γίνονται επικίνδυνοι.
Όπως φανερώνουν τα στατιστικά, μόνο ο Ζαχίντ έχει ανταποκριθεί μέχρι ενός σημείου σε αυτό το ρόλο. Οι μεσοεπιθετικοί της ομάδας παίρνουν βαθμό κάτω από την βάση, σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότητά τους μπροστά από το τέρμα και την επαφή τους με το γκολ. Ο Χατζηγιοβάνης έχει 1 σε 563 αγωνιστικά λεπτά.
Ο Περέα επίσης 1 σε 330, ο Μολό άλλο 1 σε 198 και από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, με τον Μπουζούκη να είναι στο μηδέν τον Κολοβό να «κερδίζει» τον τίτλο της μεγάλης απογοήτευσης αφού δεν έχει σκοράρει μετά από 460 λεπτά και τον Μπεκ… Καλά, τον Μπεκ ας τον αφήσουμε στην άκρη να αποθεραπεύεται σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του συμβολαίου του.
Τα οικονομικά δεδομένα του Παναθηναϊκού είναι τέτοια που δεν επιτρέπουν να έρθει στην ομάδα ούτε ο Λεβαντόφσκι, ούτε ο Μπενζεμά (μιας και η συζήτηση γίνεται για φορ περιοχής με τέτοιου τύπου χαρακτηριστικά). Ακόμη κι αν γινόταν κάποιο θαύμα όμως και ένας από τους δύο φόραγε την πράσινη φανέλα, θα παρέμενε εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσο θα έδινε λύση στο πρόβλημα.
Όσο οι μεσοεπιθετικοί και η περιφερειακοί επιθετικοί είναι σε… διάσταση με τα δίχτυα, ενώ παράλληλα ο Παναθηναϊκός δεν βρίσκει λύσεις ούτε από στατικές φάσεις (φάουλ, κόρνερ κλπ), το γκολ θα παραμένει (σχεδόν) άγνωστη λέξη.