Άτιμο πράγμα η Ευρωλίγκα… Η regular season είναι η χαρά της διάψευσης προγνωστικών. Εκεί που έχεις τον άλλο για πεθαμένο, αρκούν τρεις-τέσσερις εβδομάδες για να εκτεθεί η όποια άποψη έχεις καταθέσει «μετά βεβαιότητας».
Καμιά φορά αρκεί και μια βραδιά. Όπως η χθεσινή, που η -προερχόμενη από τρεις ήττες στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια και τρεις διαδοχικές εκτός έδρας- ΤΣΣΚΑ έριξε «30αρα» στη μέχρι πρότινος αήττητη εντός Μπάρτσα.
Θυμηθείτε που ήταν στα τέλη Οκτώβρη ο Παναθηναϊκός. Είχε μόλις ηττηθεί με -17 στη Μόσχα από τη Χίμκι, πέφτοντας στο 2-3 και ξανά στην… υπόληψη των οπαδών του, που είδαν το εκτός έδρας κόμπλεξ να επιστρέφει. Σήμερα είναι στο 7-4 και θα μετρούσε έξι σερί νίκες, αν είχε πάρει το πιο βατό απ’ όλα τα παιχνίδια, αυτό με την Αλμπα στο ΟΑΚΑ!
Η μεταμόρφωση του Ολυμπιακού, που προκαλούσε τη χλεύη ακόμα και δικών του οπαδών, όταν με την εντός έδρας «20αρα» από την Εφές έπεσε στο 2-5, είναι μάλλον ακόμα πιο εντυπωσιακή. Ακολούθησαν τρεις νίκες στα επόμενα τέσσερα και μια «αυτοκτονική» ήττα (Μπάγερν), που αν είχε αποφευχθεί οι ερυθρόλευκοι θα ήταν πια εντός οχτάδας με ρεκόρ 6-5. «Για ποιους υπολογισμούς μιλάμε, πέρσι το Φεβρουάριο ήμασταν στο 12-7 και τελικά μείναμε εκτός τα πλέι-οφ», τα είπε όλα με μία ατάκα ο Σάσα Βεζένκοφ.
Όλοι έχουν καταλάβει πια ότι είναι εντελώς διαφορετικό να διαπιστώνεις το πρόβλημα απ’ το να ισοπεδώνεις τα πάντα, πριν καν συμπληρωθεί το 1/4 της σεζόν. Ο Ολυμπιακός έβαλε 99 στην Άλμπα και 91 στην Αρμάνι, όταν πριν από το ματς με τη Ζαλγκίρις δεν είχε ξεπεράσει τους 67 πόντους σε 5/7 παιχνίδια.
Από το 65-90 με τη Μακάμπι στο ΣΕΦ έως τη χθεσινή αιχμαλωσία των Ιταλών, μοιάζει να έχουν περάσει, όχι 29 ημέρες, αλλά κάποιοι μήνες, καθώς το επίπεδο και στην αμυντική προσήλωση και στην επιθετική λειτουργία είναι η μέρα με τη νύχτα. Εδικά η άμυνα ήταν βγαλμένη από βραδιές Γιάννη Σφαιρόπουλου απέναντι στην ομάδα του Ετόρε Μεσίνα.
O Παναθηναϊκός διαθέτει την καλύτερη επίθεση της Euroleague και στο ντεμπούτο του Ρικ Πιτίνο έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ, ξεδιπλώνοντας μια ευρεία γκάμα από τα αγαπημένα fast breaks και deflections του Αμερικανού τεχνικού. Ο Τζίμερ Φριντέτ σούταρε 4/5 τρίποντα, όλη η ομάδα 13/28 και η Μπασκόνια έμοιαζε με καρβουνιάρη μπροστά σε υπερταχεία.
Όλα αυτά έχουν καλλιεργήσει το έδαφος για την ανάδειξη του επικειμένου ντέρμπι στο πιο πολυαναμενόμενο από τη συνάντηση των δύο στο Final Four του Βερολίνου το 2009. Όταν οι αναμετρήσεις των δύο αιωνίων μέσα στη σεζόν ήταν μίνιμουμ 7-8 σε αριθμό (και μετά την εισαγωγή του νέου format της Ευρωλίγκα 8-9), πλέον θα πρέπει να αρκεστούμε σε δύο και αυτό από μόνο του καθιστά ξεχωριστό το μεγάλο ματς της ερχόμενης Παρασκευής.
«Ξέρω ότι αυτό το ματς απασχολεί όλη την Ευρώπη, ακόμα και το ΝΒΑ», είπε ο Ουίλ Τσέρι και αυτή τη φορά η διεθνής δημοσιότητα που θα λάβει θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Πρόκειται για το πρώτο μετά την αποχώρηση του Ολυμπιακού από το ΟΑΚΑ τον περασμένο Φεβρουάριο, που σε συνδυασμό με το παρασκήνιο της υπόθεσης Πιτίνο-Εθνική-αιώνιοι έχουν εκτοξεύσει την ίντριγκα σε… αχαρτογράφητα ύψη.
Η συσπείρωση και στα δύο στρατόπεδα «αγγίζει» ήδη το ζενίθ, η θέληση για επικράτηση επί του μεγάλου αντιπάλου θα συσσωρευτεί φέτος σε δύο και μόνο ντέρμπι (εκτός αν τα «πουν» στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας ή στο Final Four) και η ανάγκη για αποδείξεις σε ένα 40λεπτο είναι εκατέρωθεν τεράστια.
Το πιο ευχάριστο σε αυτό το σκηνικό είναι ότι το παιχνίδι θα αρχίσει και θα τελειώσει κανονικά, αφού με ξένους διαιτητές και γενικώς ξένη εποπτεία αποφεύγεται το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού πρωταθλήματος.
Πέρα από τους δεδομένους λόγους γοήτρου, ο Παναθηναϊκός το θέλει κολασμένα γιατί μετά έχει διαδοχικά Μπαρτσελόνα, Φενεμπαχτσέ, Μακάμπι, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ (!), ενώ για τον Ολυμπιακό είναι θέμα τιμής να προβάλλει ξανά τον ισχυρισμό ότι το ΟΑΚΑ δεν είναι στην… Ευρώπη τόσο αφιλόξενο όσο στην Ελλάδα.
Ό,τι κι αν συμβεί, το μεγάλο ματς θα «γράψει» στη μνήμη, ανήμερα του Αγίου Νικολάου και της επετείου του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Καλό θα είναι ο κάθε Νίκος της παρέας να είναι έτοιμος για «άκυρα» με το μανδύα περί… ανέμων και υδάτων δικαιολογιών.