Αν ρωτήσεις ποιος είναι ο τελευταίος πραγματικά μεγάλος παίκτης που φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού, οι απαντήσεις που θα πάρεις θα συνοψίζονται στην εξής μία και μοναδική: «Ο Μάρκους Μπεργκ».
Η διαρροή της ΠΑΕ και η διάψευση των σεναρίων περί ενδιαφέροντος, είναι αλήθεια πως «προσγείωσε» ανώμαλα τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ειδικά σε μια εποχή που «διψά» για να μαθαίνει καλά νέα. Ιδιαίτερα σχετικά με την ποδοσφαιρική ομάδα που παλεύει μεν, αλλά αδυνατεί να κάνει το «ξεπέταγμα» που θα συμπαρασύρει και τους οπαδούς.
Η βασική αιτία του «φρένου» είναι η αδυναμία στο σκοράρισμα. Ουδείς το αρνείται. Ούτε φυσικά ο Γιώργος Δώνης ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως με το υπάρχον ρόστερ θα πρέπει να συμβιβαστεί με έννοιες όπως αστοχία, αφέλεια ή επιπολαιότητα «στα όρια της ανοησίας», όπως είπε και ο ίδιος. Με τον Παναθηναϊκό να «καίγεται» για γκολ και τον Μάρκους Μπεργκ να κλείνει το «μάτι», αυτή η διαρροή μετατράπηκε σε μικρή ψυχρολουσία.
Προφανώς από το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα μέχρι του να μπορεί κανείς να μιλήσει για επαφές, συζητήσεις και –πόσω μάλλον- συμφωνίες, μας χωρίζει τεράστια απόσταση, μα μια κίνηση καλής θέλησης, έστω μέσω του περιβάλλοντος της ΠΑΕ ή του ποδοσφαιρικού τμήματος, να ήταν προτιμότερη ιδέα…
Ο Μπεργκ είναι ο ποδοσφαιριστής που θα χωρούσε σχεδόν σε κάθε ιδανική ενδεκάδα όλων των εποχών για τον Παναθηναϊκό. Το όνομά του μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε άλλα -πολύ ιστορικά- για την ομάδα, έχοντας status του τελευταίου των μεγάλων παικτών που φόρεσαν την φανέλα με το τριφύλλι.
Αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να μην τον προσπεράσεις έτσι απλά, αλλά όταν συνδυάζεται και με τις ανάγκες σου στην μεταγραφική αγορά, η περίπτωσή του μπορούσε να αποτελέσει και προτεραιότητα.
Προφανώς δεν είναι –αγωνιστικά μιλώντας- σε εκείνη την κατάσταση στην οποία βρισκόταν όταν αποχωρούσε. Αλλά μήπως είναι σε καλύτερη κατάσταση η ομάδα; Όχι, βέβαια… Ωστόσο είναι σίγουρο πως Παναθηναϊκός και Μπεργκ μόνο ωφελημένοι θα έβγαιναν από μια νέα συνεργασία. Δεν έχουν περάσει ούτε 6 μήνες από τότε που τον προσέγγισε ο Ολυμπιακός. Οι διαπραγματεύσεις από μόνες τους δείχνουν πως μέχρι το καλοκαίρι το όνομά του έπαιζε δυνατά, ενώ το ναυάγιο στα μάτια των οπαδών του τριφυλλιού φαντάζει σαν ακόμη ένα παράσημο που κοσμεί τον ήρωά τους.
Ακόμη σημαντικότερο, ίσως, και από το αγωνιστικό προφίλ του Μπεργκ είναι πάντως εκείνο που έχει ως αθλητής και άνθρωπος. Ποτέ δεν ισχυρίστηκε κανείς ότι ήταν το καλύτερο παιδί μέσα στο γήπεδο. Έμπλεκε σε κοκορομαχίες με τα σέντερ μπακ, έσπρωχνε και σπρωχνόταν για να πάρει καλύτερη θέση στις στατικές φάσεις, μπούκαρε στη φωτιά όταν χρειαζόταν, μπορούσε να γίνει εριστικός, διαμαρτυρόταν στους διαιτητές, εκνεύριζε τους αντιπάλους. Και πολύ συχνά, πολύ πιο συχνά από οποιονδήποτε άλλο παίκτη του Παναθηναϊκού μετά από αυτόν, τους έβαζε και γκολ!
Μπορεί τα παραπάνω χαρακτηριστικά να θεωρούνται κατά βάση ελαττώματα, αλλά είναι δεδομένο πως αποτελούν στοιχεία του παιχνιδιού που λέγεται μπάλα και δεν παίζεται από… «αγίους». Και είναι επίσης προφανές ότι τέτοια στοιχεία, όπως και η ηγετικότητα, λείπουν από την τωρινή ομάδα. Το σημερινό ρόστερ έχει (με όλο τον σεβασμό) παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί για έναν Παναθηναϊκό διεκδικητικό, απαιτητικό και ασυμβίβαστο με την ήττα. Ο Μπεργκ μπορεί να γίνει ο συνδετικός κρίκος που θα τους φέρει σε επαφή με το πραγματικό μεγαλείο του συλλόγου…