Μετά την χθεσινοβραδινή ισοπαλία με την Ρεάλ Μαδρίτης η Μπαρτσελόνα παραμένει –ισόβαθμη έστω με την «βασίλισσα» στην κορυφή της Λα Λίγκα, την οποία άλλωστε έχει κατακτήσει σερί τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο οι δεκάδες χιλιάδες φίλοι της που αποχωρούσαν από το «Καμπ Νόου» και τα υπόλοιπα εκατομμύρια ανά τον κόσμο που παρακολούθησαν το παιχνίδι από την τηλεόραση, έμεναν με ένα τεράστιο κενό, ανάλογο με το… μεγαλοπρεπές 0-0 που έγραφαν οι φωτεινοί πίνακες.
Τι έλειψε, άραγε, από αυτούς τους φιλάθλους; Η νίκη επί των «μερένχες» είναι η εύκολη απάντηση. Στην πραγματικότητα, όμως, εκείνο που λείπει εδώ και καιρό από τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα είναι το να δουν μια ομάδα που να παίζει σύμφωνα με το dna του συλλόγου.
Με εξαίρεση την περίοδο της κυριαρχίας του «τίκι-τάκα» η Μπαρτσελόνα δεν ήταν αυτό που λέμε ομάδα τίτλων. Τέτοιους, βέβαια, είχε πολλούς, αλλά σε κάθε περίπτωση λιγότερους από την «μισητή» Ρεάλ. Ο σύλλογος έμαθε να ζει με αυτήν την κατάσταση, από την εποχή του Φράνκο ακόμα (δεν χρειάζονται παραπάνω αναλύσεις και ξυσίματα πληγών εδώ) και αποφάσισε να επενδύσει σε μια διαφορετική προσέγγιση του παιχνιδιού.
Φυσικά και στόχος των Καταλάνών είναι οι νίκες και οι τίτλοι. Δεν υπάρχει ομάδα σε αυτό το επίπεδο που να μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Όμως τα «μπλαουγκράνα» είναι συνυφασμένα με την αλεγκρία, με την διασκέδαση και τον θελκτικό και ερωτεύσιμο τρόπο παιχνιδιού. Όταν αυτά τα παραπάνω συνδυάζονται και με κούπες, ακόμη καλύτερα.
Όταν το 2017 η ομάδα βρέθηκε χωρίς τον Νεϊμάρ στα αποδυτήρια, αλλά με 222 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον διαθέσιμα στο ταμείο της, πολλοί θεώρησαν ότι εκείνη ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να καλυφθούν τα κενά σε ένα ρόστερ που είχε σταματήσει να τροφοδοτείται σε βαθμό αντίστοιχο του παρελθόντος από την «Μασία». Πράγμα καθόλου παράξενο, αν σκεφτείς ότι κάθε επόμενη γενιά θα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γεμίοει τα παπούτσια παικτών όπως ο Τσάβι, ο Ινιέστα ή ο Μέσι, για να μείνουμε στα κορυφαία διαμάντια που ξεπετάχτηκαν από τις Ακαδημίες της.
Τέτοιοι παίκτες δεν βγαίνουν κάθε μέρα. Και όταν βγαίνουν, δεν ξεφυτρώνουν στο ίδιο σημείο. Γνωρίζοντας, λοιπόν, πως η παραγωγική διαδικασία είναι προβληματική, ο μόνος τρόπος διατήρησης του υπάρχοντος status ήταν μέσω της ενίσχυσης.
Σε αυτόν τον τομέα ο Ερνέστο Βαλβέρδε και όλοι όσοι χειρίστηκαν τις μεταγραφές έμειναν μετεξεταστέοι. Η πλειοψηφία των παικτών που αποκτήθηκαν, για να το θέσουμε κομψά, απλά δεν κάνουν για την συγκεκριμένη ομάδα. Όχι μόνο από αγωνιστική σκοπιά, αλλά και από την άποψη της ποδοσφαιρικής κουλτούρας που πρεσβεύει και προάγει ο σύλλογος.
Στην Βαρκελώνη ο κόσμος διψά για μπάλα. Κανονική μπάλα. Και από παίκτες που να μπορούν να παίξουν με τρόπο ανάλογο της λογικής του μέσου Καταλανού, ο οποίος δεν νιώθει υπερήφανος όταν νικάει, αλλά όταν ξέρει ότι οι άλλοι τον θαυμάζουν, έστω στα κρυφά, για όσα εκείνοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε και η σχέση του με την Μπαρτσελόνα έχουν περάσει από πολλά κύματα. Σ’ αυτά τα δύο χρόνια τα δημοσιεύματα περί αποχώρησής του ακολουθούνται από δηλώσεις στήριξης από την διοίκηση και αυτή η… ανισόρροπη συναισθηματική σκυταλοδρομία συνεχίζεται αέναα όσο η ομάδα εμφανίζει εικόνα σαν και την χθεσινή κι ας κερδίζει τίτλους. Ο οπαδός των «μπλαουγκράνα», βλέπεις, δεν θέλει επιτυχίες με κάθε τρόπο. Γουστάρει επιτυχίες με τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ τρόπο. Και ο τρόπος της Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε είναι για τον φίλαθλό της ξένος , βαρετός και αταίριαστος.
Φυσικά θα έμοιαζε τρελό να απολύσεις τον τεχνικό με τον οποίο έχει κατακτήσεις πρωταθλήματα, ειδικά μετά τις προπονητικές περιπέτειες που πέρασε η ομάδα μετά την αποχώρηση του Γκουαρντιόλα. Τότε που η Μπαρτσελόνα έψαχνε με αγωνία να βρει τον σωστό άνθρωπο που θα είχε την ικανότητα να διαχειριστεί τις δυναμικές και τις καταστάσεις.
Και η αλήθεια είναι ότι –λογιστικά και μπακαλίστικα μιλώντας- τα κατάφερε. Όμως αυτός ο σύλλογος, το σύγχρονο πρόσωπο του οποίου φέρει το πρόσωπο και την σφραγίδα του Κρόιφ, δεν διαμορφώθηκε μόνο από (τους κατά τα άλλα χρήσιμους) διαχειριστές , αλλά από ανθρώπους με όραμα και ποδοσφαιρική αντίληψη ταιριαστή με την ψυχή της ίδιας της Καταλωνίας.