Το περασμένο καλοκαίρι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έβαλαν στόχο… ζωής να διορθώσουν το μεγαλύτερο σχεδιαστικό λάθος επί των ημερών τους στην ηγεσία του Ολυμπιακού, επαναφέροντας στην ομάδα τον Κώστα Σλούκα.
Ήταν αποφασισμένοι να προβούν σε οικονομική υπέρβαση και πράγματι το τριετές συμβόλαιο που προτάθηκε στον παίκτη ήταν αξίας 5 εκατ. ευρώ (που μαζί με την εφορία στους ίδιους θα έβγαινε κοντά στα 9 εκατ. ευρώ).
Ο παράγοντας Ζέλικο Ομπράντοβιτς ωστόσο έγειρε για τον παίκτη την πλάστιγγα υπέρ της παραμονής του στην Πόλη. Κάποιοι πιθανολόγησαν τότε ότι οι καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών στον Ολυμπιακό και το θέμα που είχε προκληθεί με το ηχητικό του Πρίντεζη ήταν ένα τεράστιο εμπόδιο στην επιδίωξη των ερυθρόλευκων να προσελκύσουν έναν τέτοιο παίκτη.
Στην πραγματικότητα αυτό το χάντικαπ δεν υπήρξε ποτέ συγκριτικά με τη Φενερμπαχτσέ.
Με την Μπαρτσελόνα, που ήταν επίσης στο κόλπο της απόκτησης Σλούκα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέτρησε στο τέλος της μέρας η όποια εργασιακή ανασφάλεια, αν ο Έλληνας γκαρντ επέλεγε τελικά αυτή. Στην τουρκική ομάδα όμως η οικονομική κατάσταση ήταν ήδη από το καλοκαίρι προβληματική. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι νεοαποκτηθέντες σταρ Νάντο Ντε Κολό και Ντέρικ Ουίλιαμς έβαλαν όρο στο συμβόλαιο τους ότι αν δεν πληρώνονται στην ώρα τους θα μπορούν να μείνουν ελεύθεροι και να αποχωρήσουν άμεσα. Και αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που το κλίμα στην μέχρι πρότινος πανίσχυρη Φενερμπαχτσέ δεν… ισιώνει με τίποτα.
Στα τέλη Νοεμβρίου, μετά τη συντριπτική ήττα από την Μπαρτσελόνα, που έφερε το ρεκόρ της Φενέρ στο 2-7, τουρκικά δημοσιεύματα ανέφεραν ότι οι παίκτες είναι απλήρωτοι επί μήνες, με εξαίρεση τους Ντε Κολό και Ουίλιαμς, που βάσει της συγκεκριμένης ρήτρας έχουν λάβει κανονικά το σύνολο των δεδουλευμένων τους.
Ακόμα και ένας αδαής με το μπάσκετ θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεν είναι αμιγώς αγωνιστικοί οι λόγοι που μια ομάδα με αυτό το ρόστερ και αυτόν τον προπονητή παίζει τόσο κακό μπάσκετ και απειλείται ακόμα και με αποκλεισμό από τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Η Φενερμπαχτσέ εξελίσσεται σε φαινόμενο αποτυχίας, μακράν στην πιο underachiever ομάδα από καταβολής διοργάνωσης ύστερα από τις πρώτες 15 αγωνιστικές του φετινού μαραθωνίου. Είναι αδύνατο να θυμηθούμε – διότι δεν έχει υπάρξει ποτέ – ένα σύνολο τέτοιας ποιότητας να βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις, ανήμπορο ακόμα και να κάνει τα στοιχειώδη, όπως είναι μια εντός έδρας νίκη επί της Ζενίτ.
Μετά και το χθεσινό κάζο κόντρα στους Ρώσους, η ομάδα του Ζοτς μετράει τέσσερις σερί ήττες σε πρωτάθλημα, Euroleague και με ρεκόρ 5-10 βρίσκεται στην 15η θέση της κατάταξης, πάνω μόνο από Ζενίτ, Ζαλγκίρις (από την οποία επίσης ηττήθηκε εντός έδρας) και Άλμπα (χρειάστηκε την παράταση για να τη λυγίσει στην «Ούλκερ Σπορτς Αρένα»).
Εκτός έδρας, έχει εκτός από το -26 με την Μπαρτσελόνα, το -18 με την ΤΣΣΚΑ, τα -12 με Ερυθρό Αστέρα, Μακάμπι (στην οποία έβαλε 55 πόντους) και το -13 με την Αρμάνι. Ρεκόρ 1-7, νίκησε μόνο τη Βιλερμπάν και πάλεψε μόνο το παιχνίδι της πρεμιέρας με τη Ρεάλ και αυτό με τον Παναθηναϊκό, προφανώς λόγω του… άδειου γηπέδου.
Η απορία πολλών φίλων του Ολυμπιακού είναι πια για ποιο λόγο ο Σλούκας (που τον τελευταίο μήνα παλεύει σχεδόν μόνος του να διασώσει ό,τι μπορεί να διασωθεί) προτίμησε να μείνει σε αυτή την ομάδα από το να επιστρέψει σε εκείνη που τον ανέδειξε. Φυσικά δεν μπορούσε να προβλέψει αυτή την αγωνιστική εικόνα, αλλά η έλλειψη κινήτρου για την οποία έκανε λόγο ο Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να είναι άσχετη με τα εξωαγωνιστικά προβλήματα του club.
Ασφαλώς δεν μπορούμε να ξεγράψουμε από τα πλέι-οφ μια ομάδα όπως η Φενερμπαχτσέ όταν υπάρχουν ακόμα 19 αγωνιστικές και είναι πολύ πιθανό στο τέλος να χωράει μόνο μία εξ’ αυτής και του Ολυμπιακού στις οχτώ καλύτερες της regular season. Προφανώς τότε θα μπορούμε να συμπεράνουμε με τεκμήρια αν η επιλογή του Κώστα Σλούκα να απαρνηθεί το ρόλο του μπροστάρη της ερυθρόλευκης ανάκαμψης ήταν σωστή ή όχι.