Ο Ανταμ Χάνγκα δεν είναι πλέι-μέικερ, αλλά τριάρι. Βαφτίστηκε τέτοιος λόγω των τραυματισμών του Τομά Ερτέλ και του Κέβιν Πάνγκος (κάποια στιγμή έλειπε και ο Ρίμπας που ακόμα δεν έχει βρει ρυθμό) και κάνει περίφημη δουλειά, καλύπτοντας σε ικανοποιητικό βαθμό το κενό στη θέση «1», όπου παραδόξως έχει προτιμηθεί στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς από τον Ντιλέινι.
Βλέποντας τον το βράδυ της Παρασκευής ο Κεστούτις Κεμζούρα μπορεί και να σκέφτηκε «μακάρι να είχα και εγώ ένα τέτοιον», καθώς κανένας από τους δικούς του περιφερειακούς δεν διαθέτει την πληρότητα του Ούγγρου… σμολ φόργουορντ. Με 14 πόντους, 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ, ισάριθμα κλεψίματα και ως είθισται σκυλίσια άμυνα, ο Χάνγκα μεγέθυνε μια αποκαρδιωτική διαπίστωση για τον Ολυμπιακό.
Αυτή του να διαθέτεις πέντε γκαρντ και κανένα εξ’ αυτών να μην συνδυάζει ποιότητα σε άμυνα και επίθεση για ένα στοιχειώδες χρονικό διάστημα. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει μόνο ο Μπόλντουιν, αλλά ο Κεζμούρα δεν έχει πειστεί για κάτι τέτοιο και ο χρόνος συμμετοχής του παραμένει περιορισμένος (13:54 μέσο όρο).
Ο Τσέρι είναι σκύλος στην άμυνα, αλλά σε εκτέλεση και δημιουργία το επίπεδο του είναι για το… Τσάμπιονς Λιγκ (ούτε καν για το Eurocup). Ο Ρότσεστι έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί φάσεις με ευκολία είτε για τον εαυτό του, είτε για τους συμπαίκτες του (χθες μοίρασε 7 ασίστ), αλλά όσο κι αν πασχίζει στην άμυνα, είναι φανερό ότι αισθάνεται εξαιρετικά άβολα χωρίς την μπάλα στα χέρια. Χαρακτηριστική η φάση στο 34-38, όταν δεν πρόλαβε την έξοδο του Κούριτς από τα σκριν και του έκανε και φάουλ, δίνοντας τετράποντο στην Μπάρτσα.
Ο Αντώνης Κόνιαρης είναι τρομερός αμυντικός, αλλά έχει 2,9 πόντους στη διοργάνωση μ.ο. με 26,7% στο δίποντο και μένει ο Βασίλης Σπανούλης. Ο οποίος στα εκτός έδρας παιχνίδια υψηλής έντασης με ισχυρές αμυντικά ομάδες αδυνατεί πια να σταθεί ανταγωνιστικά. Που σημαίνει ότι δίπλα στη δεδομένη αμυντική αδυναμία του προστίθεται και η ζημιογόνος για την ομάδα του παρουσία στην επίθεση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κόντρα στην Μπαρτσελόνα ο Ολυμπιακός ήταν περίπου στο -25 με τον αρχηγό του στο παρκέ και στο +15 χωρίς αυτόν. Ο Σπανούλης «έζησε» τα δύο -12 των ερυθρόλευκων στις αρχές των δύο ημιχρόνων (20-8 και 16-4 αντίστοιχα), ενώ είδε από τον πάγκο το τρομερό 11-26 στο μεσοδιάστημα. Στα 12:23 παρουσίας του μπλοκαρίστηκε πλήρως (1/4 εντός πεδιάς, 1 ασίστ, 3 λάθη), αμυντικά δικαίωσε την Μπαρτσελόνα για την επιλογή της να τον στοχοποιήσει και αν το σύστημα αξιολόγησης μπορούσε να καθρεφτίσει τη συνολική εικόνα στο τερέν, το -3 που έγραψε θα ήταν πολύ χειρότερο.
Για κάθε δύο ασίστ ο 37χρονος πλέι-μέικερ έχει φέτος πάνω από ένα λάθος, ενώ το ποσοστό του στα τρίποντα είναι το χειρότερο της καριέρας του (25,9%). Ο Ολυμπιακός πληγώθηκε στο εντός έδρας ματς με τη Ζενίτ και στο πρόσφατο με τον Αστέρα στο Βελιγράδι από το «πρέπει» της συμμετοχής του αρχηγού. Με τους Ρώσους είχε 1/8 εντός πεδιάς και 5 λάθη σε 26’, ενώ με τους Σέρβους 4 πόντους με 0/6 τρίποντα σε 24:11’. Και στα δύο ματς έπαιξε υπερβολικά πολύ με βάση την απόδοση του και αν δεν είχε συμβεί αυτό ίσως ο Ολυμπιακός να ήταν τώρα στο 8-8 και όχι στο 6-10.
Την ερχόμενη Πέμπτη το ΣΕΦ θα φορέσει τα καλά του, στην περίπτωση που χρειαστεί να τιμήσει τον νέο πρώτο σκόρερ στην ιστορία της Euroleague. Στην πραγματικότητα το ρεκόρ του Σπανούλη θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό και τους οπαδούς του. Το παιχνίδι είναι πραγματικός τελικός, όποια ομάδα ηττηθεί μένει ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης πλέι-οφ και πρωτίστως ο ίδιος ο αρχηγός θα πρέπει να απαλλαχθεί πνευματικά από την πρόκληση να προσπεράσει (ντε και καλά) τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο κόντρα στον άσπονδο «εχθρό» του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Το μόνο που μετράει σε αυτό το ματς είναι η νίκη και οτιδήποτε περιλαμβάνει προσωπικούς διθυράμβους για τον Σπανούλη σε περίπτωση που το ρεκόρ συνδυαστεί με ήττα, θα αποτελεί την τελευταία πράξη του… δράματος για μια ομάδα που λησμόνησε ότι το χρόνο μόνο για λίγο τον ξεγελάς και εγκλωβίστηκε στην επικοινωνιακή ασυλία που απολαμβάνει το τελευταίο τοτέμ του ελληνικού μπάσκετ.