Μια ομάδα για να είναι καλή ομάδα, δεν αρκεί να έχει απλά 15 καλούς ποδοσφαιριστές (11 βασικούς και 4 ρεζέρβες που θα μπορούσαν να είναι βασικοί). Πρέπει αυτοί οι παίκτες να ταιριάζουν μεταξύ τους και στο χορτάρι, αλλά και στα αποδυτήρια.
Δεν λέμε σαφώς να είναι κολλητάρια, αλλά σίγουρα να μπορούν να καταλάβουν ο καθένας τους στόχους και τις προτεραιότητες του άλλου. Αναγνωρίζοντας αυτό ως βασικό κανόνα μιας καλής ομάδας, τον παραβαίνουμε για να φτιάξουμε ένα υποθετικό σενάριο με βάση το σημερινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Η φετινή έκδοση του Παναθηναϊκού, αλλά και η περσινή, είναι η χειρότερη της 20ετίας κι ας μην υπάρχει τεράστια διαφορά στο μπάτζετ με την ομάδα του 2013.
Αφού μιλάμε για μια ομάδα που δεν έχει σε καμία θέση παίκτη που θα μπορούσες να τον θεωρήσεις ως άξιο ανάμνησης εκτός των Περέα και Ινσούα – ίσως κι ο Ζαχίντ με μεγάλο ερωτηματικό – είπαμε να κάνουμε μια 11άδα με τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τον Παναθηναϊκό στις χειρότερες χρονιές του αυτή την 20ετία. Τρεις είναι οι πιο χαρακτηριστικές και απάλευτες για τους πράσινους φιλάθλους.
Πρώτη είναι η χρονιά που ξεκίνησε με Χανς Μπάκε με τα κυνήγια με τη Ζαπορίζιε, πήγε σε Βέλιτς και κατέληξε με Μουνιόθ, δηλαδή το 2006-2007. Δεύτερη είναι η πρώτη χρονιά Αλαφούζου, το 2012-2013 που τον πάγκο των πρασίνων κόσμησε ο τιτάνας Φάμπρι. Τέλος, πιο πρόσφατη είναι η χρονιά 2017-2018, που ο Αλαφούζος αποφάσισε να κάνει στάση πληρωμών και διέλυσε μια ομάδα που μια σεζόν πριν έπαιζε μπαλάρα.
Τερματοφύλακας: Πιέρ Εμπέντε
Όλοι τον θυμούνται για την καρέκλα που του έσκασε στο κεφάλι σε ένα ματς της Χαλκηδόνας. Ο Πιέρ Εμπέντε ήταν ένας από τους πολλούς ξένους που πέρασαν μετά τη φυγή Νικοπολίδη και μαζί με τον Γκαλίνοβιτς βρέθηκαν στην τραγική χρονιά που έχουμε να θυμόμαστε μόνο ως χρονιά ανάδειξης του Νίνη.
Λίμπερο: Μπουμσόνγκ
Από τους χρόνιους μεταγραφικούς στόχους Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, ο Ζαν-Αλέν ήρθε τελικά στους πράσινους τη χρονιά μετά το νταμπλ του 2010 κι έμεινε ως το 2013, κάτι που το είχαμε ξεχάσει και μας σόκαρε, ότι δηλαδή έμεινε στον ΠΑΟ τρεις σεζόν. Η πιο χαρακτηριστική του στιγμή ήταν η μέγιστη γκάφα με τον Αστέρα Τρίπολης στο 2-2 που έκανε ένα χαζό πέναλτι στο 90 φεύγα. Και πάλι είναι καλύτερος αμυντικός από όλους που έχει ο ΠΑΟ τώρα, με εξαίρεση ίσως τον Πούγγουρα.
Αμυντικός: Μολέντο
Ο Μολέντο ήρθε στους πράσινους το 2015 κι έγινε ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που ήρθαν ποτέ στην ομάδα. Θα ήταν βασικός ακόμα και σε εποχές παχιών αγελάδων. Η πιο δύσκολη χρονιά που βίωσε στην ομάδα ήταν σαφώς η τελευταία του που ήταν και μισή, το 2017-2018.
Δεξί Μπακ: Τζαντομένικο Μέστο
Ο Ιταλός μπορεί να ήρθε μεγάλος σε ηλικία και αρκετές φορές μέσα στο ματς να βαριόταν να κουνηθεί, αλλά είχε πολύ γλυκιά σέντρα για τα πράσινα δεδομένα και σίγουρα είναι πάνω από Κουλιμπαλί, Γιόχανσον και όποιον άλλον δεξί μπακ είχε η ομάδα στις κακές της χρονιές.
Αριστερό Μπακ: Νίκλας Χουλτ
Ο Παναθηναϊκός αναζητούσε για χρόνια τον ιδανικό αντικαταστάτη του Μάρκους Μινχ το μακρινό 2004. Για μια 8ετία δεν τον έβρισκε. Πέρασαν από τη θέση αυτή ο Σάριτς, ο Φύσσας στα τελειώματά του, ο Δάρλας, ο Λεοντίου, ο Σπυρόπουλος σαφώς και σίγουρα ξεχνάμε κάποιους. Μέχρι και ο Μπράις Μουν έπαιξε εκεί κάποιες φορές αν και δεξιοπόδαρος. Μέχρι που το 2013 ήρθε ο Νάνο και άλλαξε την πορεία της θέσης στον ΠΑΟ. Σε αυτά τα χρόνια της κατηφόρας είναι η μοναδική θέση που δεν πονάει η ομάδα. Τώρα είναι ο Ινσούα, τότε ο Νάνο και στο ενδιάμεσο ο Χουλτ που τον έφερε ο Στραματσόνι. Τώρα στην ΑΕΚ ο Σουηδός δεν διάγει καλές σεζόν, όμως στον ΠΑΟ ήταν το κορυφαίο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος.
Εξάρι: Μπίστσαν (Βιτόλο)
Ο Ιγκόρ Μπίστσαν βρέθηκε στον ΠΑΟ στην τραγική δεύτερη σεζόν του Μαλεζάνι και μαζί με τον Φλάβιο Κονσεϊσάο θεωρήθηκαν ένα περίφημο δίδυμο. Στη θεωρία. Γιατί στην πράξη δεν έπιασαν με τίποτα μαζί. Σε αντίθεση όμως με τον Βραζιλιάνο, ο Κροάτης βρήκε τον τρόπο να γίνει χρήσιμος και φυσικά όλοι θα θυμούνται το γκολ με την ΑΕΚ στο 1-0. Ως εναλλακτική υπάρχει κι ο Βιτόλο που διετέλεσε και αρχηγός το 2012-2013.
Οχτάρι: Χαμπίμπ Σο (Μπόβιο)
Ο Σο ήρθε με δάφνες στην ομάδα του 2012, αλλά τους πρώτους τρεις μήνες είχε σύνδρομο Ούφε Μπεκ. Ήταν διαρκώς τραυματίας. Ευτυχώς η ομάδα τον περίμενε και μπορέσαμε να δούμε ότι είναι ένα σκυλί που είχε και κάποιες δημιουργικές αρετές και είχε φυσικά κι ένα πολύ καλό σουτ. Συνυπήρξε με τον Βιτόλο και βλέπετε στο βίντεο πάνω το γκολ του που θυμόμαστε περισσότερο. Στα ίδια κυβικά ήταν και ο Ρικάρντο Μπόβιο, αλλά σαφώς πιο αλέγρος καθότι Βραζιλιάνος. Ποιος ξεχνάει το γκολ με τον Εργοτέλη;
Δεκάρι: Βιγιαφάνιες (Έκι Γκονζάλες)
Από τον Ιανουάριο του 2017 που ήρθε στον Παναθηναϊκό μέχρι και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς που έκατσε, ο Ουζουνίδης τον έβαζε πολύ στη θέση του δεξιού εξτρέμ κι εκεί δεν απέδιδε ιδιαίτερα καλά. Τα καλύτερα του ματς τα έκανε πίσω από τον Μπεργκ ή τον Πέτριτς σε θέση δεκαριού. Ως εναλλακτική έχουμε βάλει τον μεγάλο Έκι που την τελευταία του ουσιαστικά χρονιά στην ομάδα (2007, το 2008 τραυματίστηκε για 6 μήνες) ήταν μια όαση.
Δεξί Εξτρέμ: Ιμπραχίμ Σισοκό
Από τις πιο ωραίες παιχτάρες που μας κράτησαν το ενδιαφέρον σε τραγικές χρονιές. Αν και αριστεροπόδαρος, έπαιζε αρκετά στα δεξιά για να κάνει την κίνηση προς τα μέσα και είχε βάλει αρκετά γκολ αποτελώντας ένα από τα πουλέν της πράσινης κερκίδας.
Αριστερό Εξτρέμ: Ρόμπιν Λουντ
Από τους ελάχιστους Σκανδιναβούς που ήρθαν στον ΠΑΟ την δεκαετία που μας πέρασε και είχε κάτι να δείξει. Ας μη μιλήσουμε για κάτι Τελάντερ κλπ. Ο Φινλανδός ήρθε στα 20 του στον ΠΑΟ, η ομάδα τον εμπιστεύτηκε κι εκείνος έδειξε ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι καλό. Η μέχρι τώρα πορεία του δεν το επιβεβαιώνει, αλλά σίγουρα στον φετινό ΠΑΟ θα ξεχώρισε σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Επιθετικός: Μολίνς
Ήρθε τον Ιανουάριο του 2017 στη σκιά του Μάρκους Μπεργκ. Επιλογή του Νίκου Λυμπερόπουλου. Στο πρώτο εξάμηνο δεν έτυχε ιδιαίτερης θέρμης από το κοινό, μέχρι που ήρθε το γκολ στην Τούμπα στα play offs. Την επόμενη χρονιά καθιερώθηκε ως βασικός σέντερ φορ, έδειξε μια κάποια κλάση κι αν δεν είχε τους τόσους τραυματισμούς και φυσικά τα λεφτά που δεν έπαιρνε, θα έδινε περισσότερα.