Οι άντρες των ειδικών δυνάμεων στο στρατόπεδο του Μεγάλου Πεύκου περνούν μια συνηθισμένη γι’ αυτούς μέρα. Μια επίπονη ρουτίνα γεμάτη ασκήσεις, οπλασκήσεις, τρέξιμο και ίσως κάνα καψωνάκι, έτσι για να στρώσουν χαρακτήρα.
Το τελευταίο διάστημα πάντως, οι φωνές των εκπαιδευτών που ετοιμάζουν τους Λοκατζήδες του ελληνικού στρατού δεν είναι οι μόνες που ακούγονται στη Νέα Πέραμο. Ένα τσούρμο κορίτσια που γεννήθηκαν με το μικρόβιο της μπάλας, περνά τη δική του (σαφώς πιο διασκεδαστική) διαβολοβδομάδα, ξεκινώντας προετοιμασία και υπακούοντας στις εντολές των προπονητών της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της περιοχής.
Η Μυρτώ Γιαννακάκη είναι μία από τις τελευταίες προσθήκες στο… οπλοστάσιό της. Και όπως θα έκανε κάθε σωστός… στρατιώτης αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή της ζητήσουν στο γήπεδο, ακόμη κι αν δεν είναι η πρώτη της επιλογή. Και αυτό ξεκινά από τη θέση της.
«Παίζω κυρίως ως στόπερ, αλλά η καψούρα μου είναι η θέση του αμυντικού χαφ… Κάποιες φορές με έβαλαν να παίξω και δεξί χαφ, αλλά δεν μου πάει ρε παιδί μου», παραδέχεται και έχει τη δική της απάντηση στο ότι βάσει σωματοδομής δεν μου γεμίζει το… μάτι για σέντερ μπακ!
«Αααα, μην με βλέπεις έτσι μινιόν. Στο γήπεδο είμαι πολύ σκληρή. Η άμυνα είναι το φόρτε μου, οπότε να ξέρεις πως στο γήπεδο δεν θα ήθελες να με βρεις απέναντι σου», ξεκαθαρίζει ο… θηλυκός Γκαμάρα, για να θυμηθούμε ένα σέντερ μπακ που έκανε καριέρα χωρίς να είναι… ντούκι.
«Ναι, αλλά το 3; Πώς προέκυψε να φοράς τη φανέλα με το νούμερο 3;», ρωτάω περιμένοντας πως η απάντηση θα φορά κάποιον σπουδαίο κεντρικό αμυντικό-πρότυπο που έκανε το ίδιο. Η εξήγηση τελικά είναι πολύ πιο… πεζή από ό,τι υπολογίζει κανείς κι έρχεται πίσω από ένα συνωμοτικό χαμογελάκι.
«Μμμμ, από τύχη! Στην αρχή στους αγώνες παίρναμε τα ρούχα του αντρικού και το 3 ήταν το λιγότερο τεράστιο από τα υπόλοιπα! Αν όμως υπήρχε το 21 δε θα άφηνα καμία να μου το πάρει»!
Το 21, λοιπόν. Αν δεν μιλάμε για κάποια οπαδό του μπλακ-τζακ, τότε η απάντηση κάνει μπαμ ότι η Μυρτώ είναι αρρωστάκι με την ΑΕΚ. Τζακ ποτ! Αυτό ακριβώς ισχύει…
«Ένα από τα πρώτα μου όνειρα ήταν να πάω Φιλαδέλφεια να ανέβω στα κάγκελα της σκεπαστής παρέα με τον Ντεμη. Είναι μικρόβιο, οικογενειακή κληρονομιά», παραδέχεται κι εξηγεί πώς στη δική της περίπτωση οι δικοί της την ενθάρρυναν στις επιλογές της αντί να στεναχωρηθούν που προτιμούσε γήπεδο από επισκέψεις για νύχι, μαλλί και μιζανπλί.
«Γεννήθηκα με τον ήχο των ποδοσφαιρικών αγώνων στο κεφάλι μου, το γκολ είναι από τις πρώτες μου λέξεις. Στην πραγματικότητα είναι η οικογένειά μου που μου κόλλησε το μικρόβιο, είχα πάντα τη στήριξή τους. Αργότερα στο σχολείο, δεν είχα πρόβλημα με τα αγόρια, με έπαιζαν γιατί γρήγορα κατάλαβαν πως μπορώ να γίνω μία από αυτούς».
Όσο για τα άλλα «φυσιολογικά» κορίτσια που την έβλεπαν να χοροπηδάει σαν κατσίκι και να κυνηγάει μια μπάλα, η Μυρτώ δίνει την προφανή απάντηση: «Δεν με κατάλαβαν ποτέ. Τι να πεις παιδί μου… Γυναίκες… Ευτυχώς η κολλητή μου έχει συνηθίσει την τρέλα μου και είναι δίπλα μου».
Και πώς αντιδρούν οι γυναίκες στο γήπεδο; Χειρότερα και από άντρες, όπως παραδέχεται η ίδια. «Παίζει απίστευτο τρας τόκινγκ. Νομίζω ειλικρινά πως οι γυναίκες είναι χειρότερες από τους άντρες σ’ αυτό το θέμα! Κι εγώ και οι συμπαίκτριές μου έχουμε ακούσει πολύ βαριές κουβέντες μέσα στο γήπεδο, και παίζουμε μόλις 5 μήνες. Θυμάμαι έντονα το πρώτο μου ματς στο μισοδιαλυμένο γήπεδο του Ακράτητου, με το άγχος να βαράει κόκκινο και τις αντιπάλους να προκαλούν και να βρίζουν ασταμάτητα… Πολιτισμικό σοκ!»… Κάποιοι άντρες από την άλλη λένε τα δικά τους έξω από το γήπεδο: «Αρνητικά σχόλια από τους κλασικούς ελληναραδες βλάχους υπάρχουν συνέχεια! Μας λένε αμπαλες, άχρηστες ή άλλα σεξιστικά, αλλά, ειλικρινά, από το ένα αυτί μπαίνουν από το άλλο βγαίνουν».
Προφανώς, όμως δεν είναι όλοι οι άντρες ίδιοι. Ορισμένοι έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά της και αφού ξεκαθαρίζει «όποιος δεν ξέρει τι είναι το οφσάιντ δεν έχει καμία δουλειά μαζί μου», μιλάει για την… καψούρα της. «Λιονέλ Αντρές Μέσι! Ποδοσφαιρικά είναι ότι πιο ωραίο έχουμε δει! Ένας παίκτης ομαδικός, ολοκληρωμένος, με ταχύτητα και τεχνική που δεν έχει κάνεις άλλος και ποδοσφαιρική αντίληψη από άλλη διάσταση! Φυσικά αυτό που τον κάνει φαινόμενο είναι ο χαρακτήρας του, ένα υπόδειγμα ηθικής και σεμνότητας».
«Ναι, αλλά κάποιοι τον λένε φοροφυγά», ψελλίζω. Η απάντηση είναι πασοκικού τύπου και με καλύπτει απόλυτα: «Σ’ αυτόν τον πλανήτη όλοι φοροδιαφεύγουν. Ο τύπος είναι είδωλο. Είναι το νούμερο 1 και κανένα σκάνδαλο δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό», λέει σχεδόν απνευστί και αλλάζει ρεπερτόριο όταν ακούει δύο λέξεις: Κριστιάνο Ρονάλντο…
«Είναι σαν να μου πατάς ένα κουμπί και ενεργοποιούνται νεύρα και ξινίλα ταυτόχρονα! Ποτέ δεν μου άρεσαν οι υπερόπτες, αυτοί που νομίζουν πως είναι καλύτεροι από όλους. Παρόλα αυτά σαν ποδοσφαιριστής αν δεν είχε την ατυχία να ζήσει στην εποχή του Μέσι θα ήταν το νούμερο 1», προσθέτει μεγαλόψυχα!
ΑΕΚάρα και Μπαρτσελόνα, λοιπόν η Μυρτώ. Εκδηλώθηκε! Και γι’ αυτό από αυτές τις ομάδες είναι που ξεχωρίζει δύο ιδιαίτερες στιγμές ως φίλαθλος. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γκολ του Ζουλιο Σεζαρ στο ΑΕΚ-Μιλαν και την ασύγκριτη ανατριχίλα του Καμπ Νου μόλις πατάς το πόδι σου στην εξέδρα και αντικρίζεις αυτή την απίστευτη χαοτική ομορφιά ενός σταδίου 100.000 θέσεων».
Αν και ονειροπόλος, ξέρει καλά πως ο χώρος του γυναικείου ποδοσφαίρου είναι τέτοιος που δύσκολα θα της επιτρέψει να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. «Είμαι αρκετά ρεαλίστρια, οπότε δεν πιστεύω πως το μέλλον μου μπορεί να βασιστεί στον χώρο ακόμη κι αν είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο απ’ όλα.
Σκέφτομαι την προπονητική, αλλά υπάρχουν πολλά που με σταματούν. Πάντως να ξέρεις πως ασχολούνται πολύ περισσότερες γυναίκες απ’ ότι φαντάζεται ο μέσος Έλληνας φίλαθλος. Υπάρχουν 3 κατηγορίες που υπάγονται στην ΕΠΟ. Εμείς ως καινούρια ομάδα θα πρέπει να περάσουμε από επιτροπή η οποία θα αποφασίσει εάν είμαστε ικανές να αγωνιστούμε στη Γ’ Εθνική. Για την ώρα παίρνουμε μέρος σε τουρνουά και μάλιστα πήραμε και τη 2η θέση φέρνοντας το πρώτο κύπελλο στο σωματείο»!
Ένα σωματείο, η Νέα Πέραμος, που φωνάζει «ΑΕΚ», όπως και να το δει κανείς. Δικέφαλος για σήμα, κιτρινόμαυρες στολές. Υπάρχει εξήγηση;
«Φτιάχτηκε από πρόσφυγες, όπως και η ΑΕΚαρα! Η κοινή μας καταγωγή έχει οδηγήσει πολλούς παλαίμαχους της ΑΕΚ στο σωματείο μας. Ο Χάρης Κοπιτσης είναι προπονητής του αντρικού και ο Μιχάλης Καψης έχει τα παιδιά του στην ακαδημία και βοηθά με όποιο τρόπο μπορεί. Η πλειοψηφία στην περιοχή μας είναι ΑΕΚτζηδες και είμαστε υπερήφανοι για αυτό»!