Οι εικόνες της επιστροφής του Ίσμαελ Μπλάνκο στην Ελλάδα (και ειδικά αυτή με την μερακλίδικη μπάκα που έχει φτιάξει) έφεραν δάκρυα συγκίνησης στα μάτια.
Μας θύμισαν αξέχαστες εποχές. Όχι μόνο τότε που μάτωνε τα δίχτυα με τη φανέλα της ΑΕΚ και πανηγύριζε σαν Ζορό.
Αλλά και τότε που χώρος στο γήπεδο υπήρχε και για τους… όχι ακριβώς αθλητικούς ποδοσφαιριστές.
Αυτούς που έπαιζαν (ή προσπαθούσαν να παίξουν τουλάχιστον) με κάποια κιλά παραπάνω από τον μέσο όρο.
Και έμειναν στην ιστορία ως κάποια από τα πιο επικά μπυροκοίλια που θαυμάσαμε στην Α’ Εθνική.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Ερίκ Ραμπεσαντρατανά
Κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο (λίγο πριν τον παραλάβει αυτοπροσώπως ο Μάκης Ψωμιάδης) οι φίλοι της ΑΕΚ τον υποδέχθηκαν με το αξέχαστο σύνθημα «τ’ όνομά σου είναι τρέλα, δεν χωράει στη φανέλα». Για ν’ αποδειχθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (και αφότου στέναξαν τα σουβλατζίδικα σε Νέα Φιλαδέλφεια και Θρακομακεδόνες) πως ούτε η μπάκα του μερακλή πρώην αρχηγού της Παρί Σεν Ζερμέν χωρούσε στη φανέλα.
Λιονέλ Νούνιες
Οι φίλοι του Ολυμπιακού (για τον οποίο πρωτοήρθε στην Ελλάδα) θα τον θυμούνται πάντα για το αξέχαστο βολ πλανέ στην τεσσάρα του Κυπέλλου επί του Παναθηναϊκού. Εκείνοι του ΟΦΗ όμως (και οι ιδιοκτήτες παραδοσιακών ταβερνών στην Κρήτη) θα τον θυμούνται πάντα για τον ηρωικό σκεμπέ που διατηρούσε στο δεύτερο πέρασμά του και όχι μόνο δεν τον έκρυβε, αλλά ενίοτε πανηγύριζε τα γκολ του επιδεικνύοντάς τον με καμάρι.
Σέρχιο Κόκε
Όπως επιβεβαίωσε η προ καιρού σύλληψή του ως «εγκέφαλος» κυκλώματος ναρκωτικών στην Ισπανία, τον έφαγαν οι κακές παρέες. Όσο έπαιζε όμως στη χώρα μας και ειδικά στο τελευταίο του διάστημα με τον Άρη, ήταν εκείνος που θα μπορούσε να φάει (ακόμα και) τις κακές παρέες! Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούσε το στρογγυλεμένο παρουσιαστικό που είχε φτιάξει και τον έκανε να μοιάζει σαν να έχει… καταπιεί τον καλό του εαυτό.
Φρανκ Στράντλι
Το παρατσούκλι που τον συνόδευε πριν έρθει στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό θα έπρεπε να μας είχε υποψιάσει. Κοτζάμ «καρχαρίας» δεν θα μπορούσε να έχει κολλήσει σε… ντελικάτο σέντερ φορ. Και μόνο τέτοιο δεν ήταν ο Νορβηγός. Γιατί με την ίδια ευκολία που αστοχούσε από πλεονεκτικές θέσεις στην περιοχή, ευστοχούσε στην εκτέλεση… μακαρονάδων που είχαν ως αποτέλεσμα ενισχυμένο ψωμοσάκουλο και γενναίο «σωσίβιο».
Μάριο Μπρέσκα
Η παρηγοριά κάθε μπουλούκου. Το αποκούμπι κάθε τροφαντού. Αφού κατάφερε να κάνει καριέρα (και μάλιστα αξιοσημείωτη) ο Σλοβάκος, έδωσε ελπίδα σε κάθε μπαμπάτσικο μπαλαδόρο ότι μπορεί κι εκείνος να φτάσει ψηλά. Εντάξει, όχι πολύ ψηλά (ούτε εφημερίδα δεν πήδαγε), αλλά σίγουρα με μεγάλη ταχύτητα. Σαν αυτή που τον έκανε να ξεχωρίζει και δημιουργούσε απορίες πώς αυτός ο τετραγωνιζέ εξτρέμ κατάπινε και χιλιόμετρα πέρα από σουτζουκάκια.
