Την προπερασμένη δεκαετία, αυτή του 2001-2010, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζε διαρκώς ένα πρόβλημα από τα μισά της περίπου και μετά. Δε μπορούσε να βρει έναν στόπερ που να καθαρίζει τα πάντα πίσω. Hammer τον έγραφαν όλες οι εφημερίδες τοτε.
Ούτε στην εποχή της πολυμετοχικότητας τον βρήκε, που το χρήμα έρεε άφθονο. Έτυχε να τον βρει το 2015 μετά από 7-8 χρόνια που οι περισσότερες επιλογές κατέληγαν στο τίποτα, με εξαίρεση τον Σίλντεφελντ που ήταν τιμιότατος. Ακόμα κι ο Μπουμσόνγκ που ήρθε ως τέτοιος, στο γήπεδο δεν ήταν τέτοιος.
Ήρθε λοιπόν ο Μολέδο, κατάφεραν οι πράσινοι να τον κρατήσουν δύο σεζόν, όμως ο Βραζιλιάνος ήταν 31 ετών και δε μπορούσε να ζει σε μια ομάδα με προβλήματα. Έφυγε. Κι ο Παναθηναϊκός έψαχνε και πάλι έναν στόπερ που να του προσφέρει ασφάλεια. Πολλοί πέρασαν από τη θέση. Κουτρουμπής, Ιβάνοφ, Σάμπα, Οικονόμου, Αυλωνίτης, Κολοβέτσιος και Μαυρομάτης.
Κανείς απ΄αυτούς δεν ήταν αυτό που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μόνο ο Μαυρομάτης μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι καλό, αλλά θέλει πολλά ψωμιά και σίγουρα πέρσι ήταν μέρος του προβληματικού Παναθηναϊκού στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε πως έγινε φέτος, αν οφείλεται στην ικανότητα του Νταμπίζα ή σε κάποια συναστρία της τύχης, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει έναν παίκτη στην άμυνα που μπορεί μέχρι και να τον μοσχοπουλήσει για 4-5 εκατομμύρια και βάλε.
Όχι, δεν λέμε τον Πούγγουρα, αν κι είναι κι αυτός μέρος της δύναμης στην άμυνα. Λέμε για τον Μπαρτ Σένκεφελντ ή Σκέκενφελντ. Ελάχιστη σημασία έχει η προφορά. Σημασία έχει η προσφορά.
Το παλικάρι δείχνει να τα έχει όλα. Όχι μόνο για έναν Παναθηναϊκό χαμηλών στόχων και μπάτζετ, αλλά θα μπορούσε να γίνει κάτι πολύ σημαντικό σε μια ομάδα που έχει ένα πλάνο ετών και ξέρει πως να τον συνδυάσει. Στον Παναθηναϊκό τα βρίσκει καλά με τον Πούγγουρα, αλλά φανταστείτε να είχε δίπλα του έναν έμπειρο τύπου Μολέντο.
Ο Ολλανδός έχει τον απαιτούμενο τσαμπουκά, έχει το σώμα, έχει τη δύναμη, έχει την τεχνική κατάρτιση και έχει τρομερές τοποθετήσεις είτε πρόκειται για την αμυντική του δράση είτε για την άνοδό του στα στημένα. Μέσα στον Ιανουάριο έβαλε δύο γκολ κι ένα στην Ξάνθη που ακυρώθηκε για φάουλ του Δώνη πριν. Και στα προηγούμενα ματς όμως είχε προσφέρει με την παρουσία του επιθετικά, αν και η ομάδα είχε κακό πρόσωπο.
Είναι πραγματικά να απορεί κανείς πως μια ομάδα πετυχαίνει με λιγοστά εργαλεία και μέσα να βρίσκει κελεπούρια σαν τον Σέκενφελντ και σε βάζει σε σκέψεις για το τι θα γινόταν αν υπήρχε μια επένδυση στο σκάουτινγκ, ώστε να γίνει ο Παναθηναϊκός μια Μπράγκα, μα με δυνατότερη φανέλα. Αυτό σημαίνει πως θα έβγαζε ταλέντα με winner mentality και σίγουρα αυτό θα μπορούσε να ανεβάσει τις απαιτήσεις στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο των πωλήσεων.
Ο Σέκενφελντ πάντως δείχνει να ταιριάζει απόλυτα στο πρότζεκτ του Δώνη, φαίνεται η επιλογή του να ήταν στοχευμένη από τον Νταμπίζα και τον προπονητή και μακάρι να αναγκάσει την ομάδα να του αυξήσει το συμβόλαιο, ώστε να διαπραγματευτεί έχοντας το πάνω χέρι μια μεταγραφή σε καλύτερο πρωτάθλημα. Γιατι τα μέχρι τώρα στοιχεία του δείχνουν πως σύντομα θα βρίσκεται στο στόχαστρο πολλών ομάδων από Κεντρική Ευρώπη, ιδίως από Γερμανία μεριά που ταιριάζει τρομερά στη φιλοσοφία της Μπουντεσλίγκα.