Όταν ο ηγέτης σου λέγεται, Μάικ Τζέιμς...

Ευλογία ή κατάρα;

Το ματς ανάμεσα στην Αρμάνι και τον Παναθηναϊκό τον περασμένο Μάρτιο στο Μιλάνο ήταν τελικός πρόκρισης στα πλέι-οφ για τις δύο ομάδες. Η οχτάδα δεν τις χωρούσε αμφότερες και ο Μάικ Τζέιμς ήταν το κεντρικό πρόσωπο της αναμέτρησης.

Ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης έπρεπε να πικράνει την πρώην ομάδα του για να βγει η νυν στον αφρό. Όσοι θυμούνται το παιχνίδι δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι μετά τον Νικ Καλάθη (27π., 14 ασ.) ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού ήταν ο… πρώην γκαρντ του.

Ο Τζέιμς ήπιε θάλασσα στο δεύτερο ημίχρονο (και ειδικά στα τελευταία λεπτά), υποπίπτοντας σε έξι λάθη, στην προσπάθεια του να παίξει μόνος έναντι όλων. Επιπρόσθετα στην άμυνα ο Αμερικανός έβλεπε τους Νικ και Λάνγκφορντ να περνούν σαν… τρένα. Ήταν το παιχνίδι που περισσότερο από κάθε άλλο κατέστη σαφές ότι ομάδα που προσαρμόζεται στο παιχνίδι του Τζέιμς είναι αδύνατο να φτάσει ψηλά. Το ναυάγιο για την Αρμάνι ολοκληρώθηκε στα πλέι-οφ του ιταλικού πρωταθλήματος. Με πλεονέκτημα έδρας η ομάδα με το μακράν μεγαλύτερο μπάτζετ στη χώρα ηττήθηκε από τη Σάσαρι με σκούπα (0-3) στους ημιτελικούς.

Στα δύο χρόνια που ο Τζέιμς έπαιξε στα πλέι-οφ της Euroleague με τα πράσινα, ο Παναθηναϊκός έκανε μία νίκη σε έξι ματς, έχοντας σε αμφότερες τις περιπτώσεις πλεονέκτημα έδρας με Φενερμπαχτσέ (0-3) και Ρεάλ (1-3). Μετά την παταγώδη αποτυχία του στην Ιταλία, έμοιαζε με… ψέμα η είδηση ότι βρήκε συμβόλαιο στην ΤΣΣΚΑ ως εκλεκτός του Δημήτρη Ιτούδη για να φορέσει τα παπούτσια του ενός εκ των δύο σπουδαίων περιφερειακών που αποχώρησαν ως πρωταθλητές Ευρώπης. Ποιου όμως ακριβώς, του Σέρχιο Ροντρίγκες ή του Νάντο Ντε Κολό; Αυτό είναι και το πρόβλημα με τον 30χρονο Αμερικανό, δεν έχει όριο στις αρμοδιότητες που διεκδικεί με την παρουσία του στο παρκέ.

Για να μην είμαστε άδικοι μαζί του, ο Τζέιμς είναι ένας παίκτης που δούλεψε πολύ σκληρά και βελτίωσε κάθε στοιχείο του παιχνιδιού του για να βρεθεί από τον Κολοσσό Ρόδου στο Final Four της Euroleague με τη Κούτσα Λαμποράλ (Μπασκόνια) μέσα σε μία διετία.

Ο Τζέιμς της δεύτερης σεζόν στη χώρα των Βάσκων, υπό τις οδηγίες του Βέλιμιρ Περάσοβιτς, θα ήταν και τώρα υπερπολύτιμος σε κάθε top ευρωπαϊκή ομάδα. Τον ενδιέφερε πρωτίστως η δημιουργία, έβγαζε ένταση στην άμυνα, δεν κατέστρεφε επιθέσεις απλώς και μόνο για να κάνει το κομμάτι του και οι συνεργασίες του με τον Γιάννη Μπουρούση έχουν μείνει στην ιστορία στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα».

Εκείνη η έκδοση της Μπασκόνια πήγε στο Final Four «σκουπίζοντας» τον Παναθηναϊκό και ηττήθηκε στις λεπτομέρειες από τη Φενέρ στον ημιτελικό. Κάποιος… κακεντρεχής θα ισχυριστεί ότι ο λόγος που δεν πήρε το μεγάλο ματς στο Βερολίνο ήταν ο ίδιος ο Τζέιμς (6π. με 3/11 εντός πεδιάς σε 31:15 λεπτά στον ημιτελικό). Ο αντίλογος είναι ωστόσο τι έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του για να βρεθούν οι Βάσκοι εκεί, όντας εξαιρετικός στη σειρά με τον Παναθηναϊκό.

Κάνοντας έκτοτε step up σε τομείς όπως η ταχύτητα, η εκρηκτικότητα και η off balance εκτέλεση, ο Τζέιμς καθιερώθηκε στον Παναθηναϊκό ως ένας από τους δεινούς σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Το πρώτο βήμα του δεν έχει ταίρι, μπορεί να περάσει κάθε αντίπαλο σαν σταματήμενο, να χορέψει στον αέρα και να τελειώσει φάση στα μούτρα δεινοσαύρου, να βάλει το πιο απίθανο σουτ, να φτάσει στην καλή βραδιά του το isolation game σε επίπεδα… Σέιν Λάρκιν.

Εκείνο όμως που φαίνεται ότι δεν θα αποκτήσει ποτέ είναι η πνευματική ισορροπία που θα του επιτρέψει να πάρει τις σωστές αποφάσεις όταν η μπάλα καίει και ο αντίπαλος «δαγκώνει». Η τάση του να σουτάρει από οποιαδήποτε θέση υπό τις οποιεσδήποτε προϋποθέσεις ως ανάγκη να έχει πάντα αυτός τον τελευταίο λόγο στη νίκη ή στην ήττα της ομάδας του, είναι «αυτοκαταστροφική» σε ότι αφορά τη διεκδίκηση τίτλων.

Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό – που δεν το λες και μεγάλο στη φετινή πορεία της ΤΣΣΚΑ, αλλά είχε την ένταση ενός ματς τίτλου – ο Αμερικανός έβαλε το 1/3 των πόντων της ομάδας του και γέμισε επιπλέον τη στατιστική του με 7 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Κι όμως η αποτυχία του να κατευθύνει το σύνολο και να ανταποκριθεί ουσιαστικά στον ηγετικό ρόλο του ήταν ευδιάκριτη. «Έπρεπε να παίξω καλύτερα, να πάρω καλύτερες αποφάσεις και να είμαι καλύτερος για αυτή την ομάδα», παραδέχτηκε ο ίδιος, γνωρίζοντας ότι ακόμα και τα 6 λάθη που ανέγραφε δίπλα από το όνομα του φύλλο της στατιστικής ήταν λίγα για να αποτυπώσουν τη συχνότητα αυτών των λάθος αποφάσεων.

Στις 20 Δεκεμβρίου ο Τζέιμς υποχρέωσε με μια απίθανη εμφάνιση την Εφές στη μοναδική ήττα της στις 17 τελευταίες αγωνιστικές της Euroleague, με 80-81 στην Πόλη. Τράβηξε «28αρι» με 10/12 εντός πεδιάς (5/7 τρ.), έβαλε το νικητήριο σουτ και 10/13 πόντους της ΤΣΣΚΑ στο τελευταίο πεντάλεπτο, υπερισχύοντας στο μεταξύ τους head-head του Λάρκιν.

Το πρόβλημα για τον Δημήτρη Ιτούδη και κυρίως τον… Αντρέι Βατούτιν είναι ότι αν οι δύο ομάδες ανταμώσουν ξανά στο Final Four, οι πιθανότητες να πάρει το παιχνίδι για την ΤΣΣΚΑ ο Τζέιμς είναι σαφώς λιγότερες απ’ το να το χάσει για λογαριασμό της.