Στις αρχές Ιουνίου του 1971 ο Παναθηναϊκός γράφει την πιο «χρυσή» σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο), με την συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σήμερα Champions League), αλλά λόγω των κανόνων που ίσχυαν τότε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δεν καταφέρνει να κερδίσει ένα «εισιτήριο» για την επόμενη σεζόν.
Η «τρελή» πορεία μέχρι το Γουέμπλεϊ αφήνει τους πράσινους πίσω στην βαθμολογία και εκτός Ευρώπης, με την ΑΕΚ να κατακτά το πρωτάθλημα, τον Ολυμπιακό να παίρνει θέση στο Κύπελλο Κυπελλούχων (το οποίο αργότερα καταργήθηκε) και τον Πανιώνιο να είναι η μοναδική ελληνική ομάδα στο UEFA, που αργότερα μετονομάστηκε σε Europa League. Μάλιστα οι «κυανέρυθροι» ήταν οι μόνοι που κατόρθωσαν να πανηγυρίσουν πρόκριση, μετά τα ιστορικά ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης, την ώρα που η Ένωση έμενε εκτός συνέχειας από τον 1ο γύρο από την Ίντερ και οι ερυθρόλευκοι αποκλείονταν από την Ντινάμο Μόσχας.
Έτσι, η επιστροφή των πράσινων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ένα χρόνο αργότερα έφερε μεγάλη προσμονή αλλά και προσδοκίες στους φιλάθλους που περίμεναν να ζήσουν ανάλογες στιγμές με εκείνες του ’71. Άλλωστε η ήττα από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας με 2-1 στην Βουλγαρία, στο πρώτο μεταξύ των δύο ομάδων παιχνίδι στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών άφηνε πολλές ελπίδες ενόψει της ρεβάνς στη Λεωφόρο.
Το ηθικό των οπαδών παραμένει ακμαιότατο και δεν κάμπτεται ούτε από την απουσία λόγω τραυματισμού του Αντώνη Αντωνιάδη, του δεινού αρχισκόρερ του τριφυλλιού. Ο κόσμος που είχε συρρεύσει στο γήπεδο ώρες πριν την σέντρα (η θρυλική θύρα 13 είχε γεμίσει πριν τις 12, ενώ το ματς ξεκινούσε στις 5 το απόγευμα!) τον αποθεώνει όταν τον βλέπει με πολιτικά ρούχα, ενώ ανακούφιση φέρνει η είδηση πως ο «Στρατηγός» Μίμης Δομάζος αλλά και ο Ντε Μέλο, οι οποίοι ήταν αμφίβολοι, τελικά βρίσκονταν στην βασική ενδεκάδα μαζί με τους Κωνσταντίνου, Καραμανλή, Βλάχο, Ελευθεράκη, Καψή, Γονιό, Γραμμό, Δημητρίου, Βερόν, ενώ αργότερα έπαιξαν ως αλλαγές και οι Ιράλα-Γκραμάχο.
Οι παίκτες του Φέρεντς Πούσκας μπαίνουν σαν «δαιμονισμένοι», αποφασισμένοι για την ανατροπή και μετά από μόλις 3 λεπτά μετά το σφύριγμα της έναρξης 25.000 θεατές παραληρούν την στιγμή που ο Βερόν (η περίφημη «μάγισσα», όπως τον αποκαλούσαν εξαιτίας της τεχνικής του) ανοίγει το σκορ! Το σφυροκόπημα συνεχίζεται ανελέητα… Ο Σοβιετικός διαιτητής αρνείται πέναλτι στο 11’ σε μαρκάρισμα πάνω στον Δομάζο, αλλά πέντε λεπτά αργότερα υποδεικνύει την «εσχάτη των ποινών» σε ανατροπή του Γραμμού εντός περιοχής, την οποία μετατρέπει σε γκολ ο Ντε Μέλο από την «άσπρη βούλα».
Δύο λεπτά μετά τέρμα του ίδιου παίκτη δεν μετρά ως οφσάιντ και ένα καταιγιστικό πρώτο 30λεπτο κλείνει με κεφαλιά του Βερόν στο δοκάρι. Ακόμη κι έτσι, ο Παναθηναϊκός πάει στα αποδυτήρια με το 2-0, που είναι σκορ πρόκρισης, αλλά το δεύτερο ημίχρονο δεν εξελίσσεται ανάλογα. Οι Βούλγαροι ισορροπούν και τελικά στο 67’ μειώνουν σε 2-1, αποτέλεσμα ίδιο με εκείνο της Σόφιας, που στέλνει τις δύο ομάδες στην παράταση. Ακόμη κι εκεί, όμως, δεν αλλάζει τίποτα και δεν μένει κανένας άλλος τρόπος για να καθοριστεί ποιος θα περάσει στον επόμενο γύρο εκτός από την διαδικασία των πέναλτι.
Οι πράσινοι ξεκινούν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ο αρχηγός Μίμης Δομάζος στέλνει την μπάλα ψηλά άουτ, ενώ στη συνέχεια Βερόν και Γκραμάχο βρίσκουν δίχτυα, την ίδια ώρα που όλοι οι Βούλγαροι ευστοχούν και φέρνουν την ΤΣΣΚΑ Σόφιας μπροστά με 3-2. Τότε ο Φιλίποφ αποκρούει το χτύπημα του Ιράλα και πλέον το μόνο που χρειάζονται οι φιλοξενούμενοι για να προκριθούν είναι να σκοράρουν σε μία από τις δύο ευκαιρίες που είχαν, την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε μόνο ένα χτύπημα ακόμη. Ασφαλώς οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της ελληνικής ομάδας που χρειαζόταν να αστοχήσουν και οι δύο αντίπαλοι και να ευστοχήσει ο Γονιός, προκειμένου να ισοφαρίσει σε 3-3, αλλά ο διαιτητής δεν κάνει σωστά τους λογαριασμούς στο μυαλό του.
Με μια απόφαση που δεν είχε προηγούμενο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σφυρίζει την λήξη, θεωρώντας ότι οι διαθέσιμες εκτελέσεις δεν αρκούν για να αλλάξουν την κατάσταση. Ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Μιχάλης Κίτσιος, πλησίασε τον Λιπάτοφ προσπαθώντας να του εξηγήσει το σφάλμα του, όμως ο Σοβιετικός δεν… άκουγε τίποτα. Ο μόνος που αντιλήφθηκε την κατάσταση ήταν ο Πούσκας. Αυτή η… αλεπού, «μάζεψε» τον πρόεδρο και έστειλε αμέσως τους παίκτες στα αποδυτήρια. «Κάντε ντους και εξαφανιστείτε» ήταν η ρητή εντολή του, ενώ λίγο αργότερα ενημέρωσε τον Δομάζο και του υπέδειξε να μην δεχτεί να υπογράψει το φύλλο αγώνα.
Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν μισή ώρα για να αντιληφθεί το μοιραίο λάθος του ο διαιτητής, ο οποίος σε συνεννόηση με τον παρατηρητή ζήτησε από τους παίκτες να επιστρέψουν στο γήπεδο, με τον αστικό μύθο να θέλει τον ίδιο τον «Καλπάζοντα Συνταγματάρχη» να ανοίγει τις πόρτες των αποδυτηρίων για να δείξει ότι όλοι οι παίκτες του είχαν ήδη φύγει!
Την επόμενη μέρα κιόλας ο Παναθηναϊκός κατέθεσε ένσταση κατά του κύρους του αγώνα και όπως ήταν απολύτως φυσικό δικαιώνεται. Η UEFA αποφασίζει την επανάληψη του παιχνιδιού από την αρχή και ορίζει την διεξαγωγή του μετά από 10 ημέρες. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Οι Βούλγαροι επικρατούν εύκολα με 2-0 μέσα στην Λεωφόρο κι έτσι το «δώρο» του Σοβιετικού διαιτητή ουσιαστικά δεν ξετυλίγεται ποτέ από τους πράσινους που γνωρίζουν τον αποκλεισμό από την Ευρώπη…