Από τις «old school» εποχές του ποδοσφαίρου μέχρι σήμερα που η πώληση μούρης μέσω των social media είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολλοί έγιναν ινδάλματα.
Κάποιοι (παιχταράδες) το κατάφεραν με τις επιδόσεις τους στο γήπεδο.
Κάποιοι (λιγότερο ικανοί αλλά περισσότερο ιδιαίτεροι) το κατάφεραν με την εξωαγωνιστική τους συμπεριφορά.
Μόνο ένας όμως κατάφερε να εξελιχθεί σε εμβληματική φυσιογνωμία συνδυάζοντας σπάνιο ταλέντο στην μπάλα και απαράμιλλο στιλ και στάση ζωής:
Ο Ερίκ Καντονά…
Είτε τον πρόλαβε κάποιος ν’ αγωνίζεται, είτε έχει διαβάσει για ‘κείνον, ξέρει ότι ο Γάλλος δεν ανακηρύχθηκε «βασιλιάς» μονάχα για τα αγωνιστικά του κατορθώματα.
Ναι, διέθετε φαντασία, απίστευτη τεχνική και ικανότητα να ντροπιάσει κάθε αντίπαλο.
Ναι, λειτουργούσε σαν μαέστρος και συντόνιζε όλη την ομάδα με το αρχοντικό του παιχνίδι.
Και ναι, ήταν από τους βασικότερους λόγους που επί των ημερών του η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στέφθηκε τέσσερις φορές πρωταθλήτρια και σήκωσε δυο Κύπελλα σε διάστημα πέντε ετών.
Πέρα απ’ αυτά όμως, δυο είναι οι εικόνες του Καντονά που πάντοτε έρχονται στο μυαλό κάθε ποδοσφαιρόφιλου όταν ακούει τ’ όνομά του:
Το ευλογημένο κλωτσίδι στον φασίστα οπαδό της Κρίσταλ Πάλας και… ο σηκωμένος γιακάς!
Κι αν η ιστορία της πρώτης εικόνας είναι πασίγνωστη, δεν συμβαίνει το ίδιο με το πώς καθιερώθηκε το σήμα-κατατεθέν του Γάλλου παιχταρά.
Μέχρι ν’ αποφασίσει να το λανσάρει ο «King Eric», ο μόνος που είχε τολμήσει να παρουσιαστεί με όρθιο γιακά ήταν ο… Κόμης Δράκουλας.
Εύλογο ήταν λοιπόν ν’ αναπτυχθούν πολλές θεωρίες για τον λόγο που κατέληξε σ’ αυτή την ιδιαιτερότητα.
Μέχρι και ότι ήθελε να κρύψει ένα τατού στο λαιμό με το έμβλημα της Λιντς από την εποχή που αγωνιζόταν σ’ εκείνη, ακούστηκε.
Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Και κάπως πιο σύνθετη: Ένας περίεργος συνδυασμός σύμπτωσης και προλήψεων (τις οποίες είναι γνωστό ότι λάμβανε πολύ σοβαρά υπόψη ο Γάλλος σταρ).
Στις 7 Νοεμβρίου λοιπόν του 1993 η Γιουνάιτεντ προέρχεται από τον σοκαριστικό αποκλεισμό στο Champions League από τη Γαλατασαράι.
Και σαν να μη φτάνει αυτό, έχει εκτός έδρας ντέρμπι με τη μισητή συμπολίτισσα Σίτι.
Πριν μπει στο «Maine Road» (όπου οι οπαδοί των «πολιτών» πετούσαν τούρκικα λουκούμια για να πικάρουν τους αντιπάλους) ο Καντονά αισθάνεται πόνους στον σβέρκο.
Δεδομένου λοιπόν ότι το κλασικό αγγλικό κρύο «ξύριζε» κι εκείνο το βράδυ, αποφάσισε ν’ αγωνιστεί με σηκωμένο τον γιακά για να προστατεύσει το ευαίσθητο σημείο.
Εκείνο που δεν μπορούσε να προστατεύσει ήταν την άμυνα της Γιουνάιτεντ και τον Σμάιχελ. Διότι πριν καν ολοκληρωθεί το ημίχρονο είχαν προλάβει ήδη να δεχθούν δυο γκολ.
Ο Καντονά όμως δεν είχε πει την τελευταία λέξη. Με δυο δικά του τέρματα στο δεύτερο ημίχρονο ισοφαρίζει.
Και επί της ουσίας στρώνει το έδαφος για τη μεγάλη ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που έρχεται με νικητήριο γκολ του Ρόι Κιν…
Αυτό ήταν…
Στο μυαλό του προληπτικού Γάλλου είχε ήδη σφηνωθεί ότι βασικό ρόλο στο ν’ αλλάξει η τύχη έπαιξε η ενδυματολογική επιλογή που εκείνη τη μέρα είχε κάνει για πρώτη φορά.
Και έτσι απλά -χωρίς ν’ αλλάξει ποτέ από ‘κείνη τη βραδιά- ένα από τα μεγαλύτερα trademark στην ιστορία του ποδοσφαίρου είχε ήδη δημιουργηθεί…
