Τι έλειψε (και λείπει) περισσότερο από τον Παναθηναϊκό της σεζόν 2019-2020 (που κάποια στιγμή θα… ολοκληρωθεί); Το εύκολο γκολ. Και μπορεί η ομάδα της επόμενης χρονιάς να είναι βέβαιο πως δεν θα έχει πολλές ομοιότητες με την τωρινή, αλλά φαίνεται ότι το νέο δίδυμο προπονητή-τεχνικού διευθυντή είναι αποφασισμένο να το αλλάξει.
Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, το φετινό καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός πάει σε extreme make over. Υπό την έννοια ότι θα είναι πάρα πολλές οι προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, αλλά και η λογική πάνω στην οποία θα χτιστεί η νέα ομάδα.
Άλλωστε έχει ήδη νέο τεχνικό διευθυντή, τον Τσάβι Ρόκα. Θα έχει νέο προπονητή, πιθανότατα τον Ντάνι Πογιάτος. Και θα έχει πάρα πολλούς νέους ποδοσφαιριστές, που όπως μαρτυρούν οι πρώτες κινήσεις, θα δημιουργήσουν μια ισχυρή ισπανική παροικία στο Κορωπί.
Μπορεί μεταξύ των οπαδών της ομάδας αυτή τη στιγμή οι «μετοχές» του νέου latin μοντέλου να είναι χαμηλά, όμως, όλοι ξέρουν πως ένα είναι το «φάρμακο» που γιατρεύει κάθε πληγή –συμπεριλαμβανομένων των συναισθηματικών- στον αθλητισμό. Οι νίκες. Όπως είχε πει και ο Σαμ Άλαρνταϊς κάποτε «μπορείς να τους φέρεις και τον ίδιο τον Σαντάμ Χουσέιν στην ομάδα κι αν κάνεις 2-3 νίκες θα αρχίσουν όλοι να τραγουδούν there’s only one Saddam Hussein», προσπαθώντας να καταδείξει το προφανές. Ότι, δηλαδή, όταν έρχονται οι επιτυχίες όλοι είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν οποιοδήποτε project, ακόμη κι αν αρχικά δήλωναν κάθετα αντίθετοι με αυτό.
Είναι ξεκάθαρο πια πως στο τριφύλλι –τουλάχιστον σε θέματα αγωνιστικού σχεδιασμού- απόλυτο κουμάντο κάνει ο Τσάβι Ρόκα. Ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής ο οποίος αντικατέστησε τον Νίκο Νταμπίζα την «ελληνοκεντρική» μενταλιτέ του και σηματοδότησε την στροφή της ομάδας σε άλλα μοτίβα. Η απομάκρυνση του Γιώργου Δώνη φάνταζε αναπόφευκτη και πλέον το τριφύλλι θα πορευτεί στον δρόμο που θα χαράξει ο Ρόκα, ο οποίος από χθες μπορεί να λέει πως έβγαλε εις πέρας μια πρώτη πολύ δύσκολη αποστολή. Να ντύσει στα πράσινα τον Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα.
Ο 24χρονος Ισπανός εξτρέμ αποτέλεσε έναν από τους πρώτους στόχους τους οποίους είχε κλειδώσει εδώ και καιρό ο Ρόκα και η εξασφάλιση του πολυπόθητου «ναι» αποτελεί για εκείνον μια πρώτη σημαντική προσωπική επιτυχία. Κατόρθωσε να κλείσει έναν παίκτη ο οποίος με βάση το βιογραφικό του πολύ εύκολα θα μπορούσε να πει «όχι» στο πρέσινγκ που του ασκήθηκε και να επιλέξει κάποια άλλη ομάδα σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της καριέρας του.
Η τελευταία διετία στην Τβέντε ανέβασε την εκτίμηση της αγοράς στις δυνατότητες αυτού του παιδιού, που ξεκίνησε ελπιδοφόρα στις Ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, αλλά ούτε στους Καταλανούς ούτε σε άλλες ισπανικές ομάδες κατόρθωσε να κάνει ως νεαρός το ξεπέταγμα που προσδοκούσε. Στην Τβέντε, όμως, μεγαλούργησε και πλέον βλέπει τον Παναθηναϊκό ως την επόμενη… πίστα, ελπίζοντας μαζί του να ανέβει επίπεδο, ανεβάζοντας κι αυτό του συλλόγου.
Πέρα από την αγωνιστική αξία (που θα φανεί εκ των πραγμάτων στο γήπεδο) , ο Αϊτόρ έχει χαρακτηριστικά που έλειψαν πάρα πολύ από τους πράσινους. Είναι ένας παίκτης που παίζει πάνω στην γραμμή, δίνοντας πλάτος στην ανάπτυξη, ενώ επιπλέον διαθέτει ένα στοιχείο που μπορεί να κάνει την διαφορά απέναντι σε κλειστές άμυνες. Το ανάποδο πόδι. Αν και αριστεροπόδαρος, παίζει συνήθως από δεξιά, «κλείνοντας» προς τα μέσα και χρησιμοποιώντας το «καλό» πόδι του για να σουτάρει. Τα 7 γκολ που σημείωσε στην φετινή «κουτσουρεμένη» σεζόν στην Ολλανδία και τα άλλα 16 πέρυσι (στην β’ κατηγορία με την Τβέντε) δείχνουν την έφεσή του στο σκοράρισμα, σε έναν τομέα δηλαδή στον οποίο φέτος ο Παναθηναϊκός πήρε βαθμό κάτω από την βάση, αφού οι εξτρέμ του ή οι περιφερειακοί επιθετικοί του –αν προτιμάτε- δεν βοήθησαν ιδιαίτερα.
Βάζοντας στην εξίσωση και τον Καρλίτος, τον άνθρωπο που όπως λέει η πιάτσα έκανε το «ψηστήρι» στον Αιτόρ με τον οποίο έχει πολύ καλή προσωπική σχέση, αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται λιγάκι πιο ολοκληρωμένη την εικόνα του παζλ που επιχειρεί να φτιάξει ο Τσάβι Ρόκα. Μια ομάδα με αρκετές μονάδες ικανές να δημιουργήσουν φάσεις είτε για τους εαυτούς τους είτε για τους συμπαίκτες τους και θα είναι σε θέση να αποσυμφορήσει την δεδομένη πίεση που ασκείται στον φορ περιοχής, δίνοντας στις αντίπαλες άμυνες πολλά περισσότερα να ανησυχούν από έναν… έρμο Μακέντα ο οποίος πάλευε συχνά μόνος του στο «κουτί».
Ο Αϊτόρ είναι τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστής και η απόκτησή του φανερώνει πως η λογική πάνω στην οποία θα χτιστεί ο Παναθηναϊκός της επόμενης περιόδου έχει σωστή βάση. Το άσχημο της υπόθεσης είναι ότι ο Ισπανός δεν θα έρθει σε μια στρωμένη ομάδα απλά για να την ενισχύσει. Οι αποχωρήσεις –όπως όλα δείχνουν- θα είναι τόσες πολλές που θα χρειαστούν κάμποσοι… Αϊτόρ, δηλαδή αντίστοιχα «λαβράκια» που θα «κουμπώσουν» αρμονικά ώστε να δοθεί και στον 24χρονο εξτρέμ η ευκαιρία να δείξει την αξία του. Το τριφύλλι έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αλλά εφόσον κάνει βήματα σαν κι αυτά του Αϊτόρ, όσο μακρύς κι αν είναι, είναι μάλλον ο σωστός.