Να ‘μαστε λοιπόν να συζητάμε κάτι που πριν ένα χρόνο και κάτι ψιλά θα φαινόταν απίστευτο. Ήταν στα τέλη Ιουνίου όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει με αμετάκλητο ύφος ότι αν δεν προχωρήσει το PAO Alive και η ανάπλαση στον Βοτανικό, χαιρετάει.
Στις 9 Ιουνίου του 2020 έκανε πράξη την υπόσχεσή του και αφήνει το μπάσκετ – σταδιακά ή απότομα, μικρή σημασία έχει – στους ανθρώπους εμπιστοσύνης του, των οποίων οι πλάτες γεμίζουν με τις δύσκολες ευθύνες και αποφάσεις.
Πέραν της εταιρικής λειτουργίας της ΚΑΕ και της επιθυμίας του σχετικά με την Ευρωλίγκα, ο κ. Γιαννακόπουλος δεν αναφέρθηκε στο καθαρά μπασκετικό κομμάτι, όπως στο αν τελικά αναλαμβάνει ο Βόβορας προπονητής, τι θα γίνει με Καλάθη και ποιοι οι αγωνιστικοί στόχοι της ομάδας εν όψει της νέας σεζόν. Για όλα αυτά παρέπεμψε στους κ.κ. Μάνο Παπαδόπουλο-Τάκη Τριαντόπουλο.
Δεν γνωρίζω αν οι δύο ηγέτες πλέον του μπασκετικού τμήματος σκοπεύουν να παραθέσουν το πλάνο τους σε συνέντευξη Τύπου, μέχρι να γίνει όμως αυτό, ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα αγωνιά για το μπάτζετ και το ρόστερ της επόμενης χρονιάς και το πώς θα διαμορφωθεί αυτό ανάλογα με την διοργάνωση στην οποία θα συμμετέχουν οι Πράσινοι.
Συμφωνούμε όλοι ότι το υψηλότερο μπασκετικό επίπεδο αυτή τη στιγμή είναι στην Ευρωλίγκα. Συμφωνούμε όμως και πως η Ευρωλίγκα διά στόματος και δράσης του Μπερτομέου, εμπαίζει τον Παναθηναϊκό και πρέπει να πάρει ένα μάθημα. Μάθημα που δεν θα ωφελήσει μόνο τους Πράσινους, αλλά όλο το οικοδόμημα και σε βάθος χρόνου μπορεί και το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Ένα ευρωπαϊκό μπάσκετ που δεν αντέχει να μοιράζεται η διαφημιστική του πίτα σε 2 διοργανώσεις, ενώ θα μπορούσαν όλα τα ποσά να πάνε σε μια διοργάνωση πιο επικερδή. Κι αν υπάρχει μια διοργάνωση που πρέπει να γίνει αυτό, η «μάνα» FIBA είναι η αρμόδια.
Πάμε όμως στα του Παναθηναϊκού και του ρόστερ της ομάδας. Είναι εξαιρετικά πιθανό κάποιοι παίκτες με συμβόλαιο να μη θέλουν να συνεχίσουν εφόσον παρθεί απόφαση για μετάβαση στο Champions League.
Από το ρόστερ που ολοκλήρωσε έτσι απότομα τη σεζόν και με δεδομένο πως ο Καλάθης θεωρείται ήδη παρελθόν, δεν βρίσκω ειλικρινά κανέναν παίκτη που να είναι υπεραπαραίτητος στην ομάδα. Παρεκτός ενός.
Ναι, ο Ντίνος Μήτογλου και ο Γιώργος Παπαγιάννης είναι σημαντικά πρότζεκτ που δεν πρέπει να χαθούν και πιθανότατα να καταλήξουν στον Ολυμπιακό. Όμως είναι πρότζεκτ. Δεν έχουμε καμία σιγουριά για το πόσο καλοί θα γίνουν. Ο Μήτογλου δείχνει περισσότερη προοπτική, ο Παπαγιάννης κάνει ένα βήμα μπρος και ένα πίσω, αλλά δεν μπορείς με τίποτα να υποστηρίξεις πως είναι αναγκαίοι και δεν βρίσκονται εύκολα καλύτεροι παίχτες σε αυτόν τον συνδυασμό. Επιπρόσθετα, η περίπτωση του Νίκου Παππά είναι εξίσου ιδιάζουσα και δεν ξέρει κανείς αν μπορεί να επανέλθει μετά από δύο χιαστούς σε κατάσταση «πολύτιμου».
Για τους ξένους του ρόστερ δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς. Ο Φριντέτ είναι πανάκριβος ούτως ή άλλως, αλλά και να μην ήταν, πάλι δεν είναι απαραίτητος, ο Τζόνσον καλή συνέχεια στη ζωή του, ο Ράις σταματάει και μας μένει ο Τόμας που έχει συμβόλαιο. Ο Τόμας της πρώτης σεζόν είναι απαραίτητος, αλλά όχι για να μπει προτεραιότητα στην ομάδα εφόσον πάει στη FIBA. Ο Τόμας της δεύτερης σεζόν δεν χωράει στον Παναθηναϊκό.
Ποιος μένει λοιπόν; Ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Είναι δική μου μπασκετική καψούρα από την εποχή που ήταν στον Ολυμπιακό και φώναζα ότι πρέπει ο Σφαιρόπουλος να τον βάλει πάνω από τον μέτριο Παπανικολάου.
Στον Παναθηναϊκό βρήκε αυτό που έψαχνε, ανέβηκε επίπεδο παικτικά και θεωρώ πως δεν πρόκειται να βρει ο Παναθηναϊκός παίκτη με τα δικά του στοιχεία, όσο και να ψάξει. Αν δεν υπήρχε ο Κλάιμπερν, θα έλεγα με παρρησία πως ο Ιωάννης είναι το καλύτερο τριάρι της Ευρώπης.
Εκτός απ΄αυτό όμως, στη διετία του στα πράσινα έδειξε ότι διαθέτει ηγετικά στοιχεία και πως δεν θα ήταν παράταιρο να του δοθεί το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αν ήμουν ένας από τους δύο μάνατζερ της ΚΑΕ, θα έβαζα κάτω τα οικονομικά και θα έθετα ως προτεραιότητα όλων να φοράει τα πράσινα ο Ιωάννης και με την πιθανότητα να είναι αυτός το μόνο συμβόλαιο πάνω από εκατομμύριο που μπορεί να αντέξει η ομάδα και να αποτελέσει τον μπροστάρη σε μια προσπάθεια που έχει τα φόντα να γίνει ελκυστική.
Ελκυστική είτε ως προς την Ευρωλίγκα είτε ως προς το Champions League. Στην πρώτη περίπτωση να χτιστεί μια ομάδα-καμικάζι που μπορεί να παίξει μπάσκετ Ζαλγκίρις και να εκπλήξει ευχάριστα και στην δεύτερη να ηγηθεί μιας ομάδας που μπορεί δυνητικά να αλλάξει άρδην τον ευρωπαϊκό χάρτη, αφού αν ο Παναθηναϊκός φύγει από την Ευρωλίγκα, όσο κι αν περιμένουν κάποιες ομάδες να του πάρουν τη θέση, καμία απ΄αυτές δε μπορεί να προσφέρει ό,τι και ο ΠΑΟ.
Μπορεί η Βίρτους Μπολόνια ή η Μπάγερν να προσφέρουν τα 10 εκατομμύρια συμβόλαιο τηλεοπτικό που έφερνε με τον Ολυμπιακό; Με τίποτα. Κι ο Ολυμπιακός θα βρει αρκετά μειωμένο τηλεοπτικό συμβόλαιο μόνος του. Οπότε δεν θα είναι απίθανο μια αποχώρηση του Παναθηναϊκού να βάλει σε σκέψεις και τον ΟΣΦΠ.
Αυτά τα αναφέρω γιατί είναι ένα πακέτο που έχει πιθανότητες και σίγουρα μπορεί να γοητεύσει έναν αθλητή που έχει μάθει στον πρωταθλητισμό και στον ανταγωνισμό με τους κορυφαίους.
Γι΄αυτό, όπως λέει και η γερμανική έκφραση «Ιωάννης Παπαπέτρου uber alles».