Το 1992 οι Σικάγο Μπουλς λαμβάνουν μέρος στο εθιμοτυπικό δεκαετιών σύμφωνα με το οποίο οι πρωταθλήτριες ομάδες των major σπορ στις ΗΠΑ γίνονται δεκτές στον Λευκό Οίκο από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής. Ανάμεσά τους είναι αδύνατο να μην ξεχωρίσεις τον Κρεγκ Χότζες, ο οποίος παίρνει μέρος στην τελετή φορώντας «ντασίκι», την παραδοσιακή λευκή ενδυμασία που συναντά κανείς στους κατοίκους της Δυτικής Αφρικής, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο σαφή αναφορά στην καταγωγή του και ταυτόχρονα ένα πολιτικό statement που γίνεται ακόμη πιο ισχυρό όταν παραδίδει στον Τζορτζ Μπους (τον πρεσβύτερο) μια ιδιόχειρη επιστολή.
Όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα, το περιεχόμενό της δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια πολιτική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τις Αρχές. Μια κίνηση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα κινήματα ακτιβιστών, όχι όμως από τον Λευκό Οίκο, τους ίδιους τους Σικάγο Μπουλς αλλά και τον οργανισμό του ΝΒΑ, που με κομισάριο τον Ντέιβιντ Στερν, προτιμούσε περισσότερο τους αθλητές στο πρότυπο του Μάικλ Τζόρνταν. Τους ήθελε δηλαδή σιωπηλούς σε ό,τι είχε να κάνει με υποθέσεις κοινωνικής αντιπαράθεσης και αγώνων, θεωρώντας πως ο ρόλος τους έπρεπε να περιορίζεται στο παρκέ.
Υπό αυτή την έννοια, είναι μάλλον εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί ένας παίκτης σαν τον Χότζες μάταια κοίταζε τα μηνύματά του για να βρει κάποια ειδοποίηση από τον ατζέντη του. Το συμβόλαιό του είχε μόλις ολοκληρωθεί, ήταν μέλος της ομάδας που είχε κατακτήσει τα δύο τελευταία πρωταθλήματα, ήταν μόλις 32 ετών με δεκαετή εμπειρία στο ΝΒΑ και λογικά είχε μπροστά του κάνα δυο καλά χρόνια ως συμπληρωματικός παίκτης στο ρόστερ μιας ομάδας που θα ήθελε να προσθέσει στο ρόστερ της έναν ποιοτικό γκαρντ, με πείρα, παραστάσεις, εικόνες πρωταθλητισμού αλλά και ένα… βρωμόχερο από τα λίγα σε ό,τι αφορά τα σουτ τριών πόντων.
Ο Χότζες είχε αποδείξει την έφεσή του στα τρίποντα όταν επί τρεις σερί χρονιές κατακτούσε τον σχετικό διαγωνισμό του All Star Game, ένα επίτευγμα που έχει πετύχει μόνο αυτός και ο Λάρι Μπερντ (!), ενώ τα ρεκόρ του δεν σταματούν εκεί. Μαζί με τον Τζέισον Καπόνο (πέρασε και δεν… ακούμπησε από τον Παναθηναϊκό του 2012-13, ως μία από τις πλέον αποτυχημένες μεταγραφές των πράσινων) έχει το ρεκόρ με 25 εύστοχα τρίποντα σε ένα γύρο, ενώ ακατάρριπτη παραμένει αιώνια η επίδοσή του με 19 σερί εύστοχα σουτ τριών πόντων στον διαγωνισμό του 1991! Ως μέτρο σύγκρισης μπορεί να πάρει κανείς την δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών που ανήκει στον γνωστό σε όλους Στεφ Κάρι, με… μόλις έξι λιγότερα, δηλαδή 13…
Παρά τα παραπάνω, οι Μπουλς (με GM τον περίφημο Τζέρι Κράουζ τότε) δεν του έκαναν καμία πρόταση ανανέωσης. Ο ίδιος ο Χότζες υποστήριξε ότι ο τότε ασίσταντ του Σικάγο, Τζιμ Κλίμονς, του είπε ξεκάθαρα πως ο οργανισμός ήταν προβληματισμένος από την συμπεριφορά του εκτός παρκέ και ότι όλες αυτές οι δηλώσεις και οι ενέργειές του περί ακτιβισμού έφερναν την ομάδα σε δύσκολη θέση. Άλλωστε, είπαμε, ήταν η εποχή που όλοι ακολουθούσαν το «δόγμα Τζόρνταν». Οι αθλητές δεν έπρεπε να μιλούν πολύ… Σε μια αγωγή ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων που κατέθεσε ο Χότζες εναντίον και των 29 ομάδων του ΝΒΑ αλλά και κατά της λίγκας γενικότερα, υποστήριξε ότι υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο και μια σιωπηρή συνωμοσία προκειμένου να μείνει αυτός και οι ενοχλητικές απόψεις του εκτός πρωταθλήματος.
Στην αγωγή συμπεριέλαβε τόσο τη συνομιλία του με τον Κλίμονς αλλά και μία ακόμη με τον Μπιλ ΜακΚίνι, διευθυντή προσωπικού των Σιάτλ Σουπερσόνικς, που αρχικά τον προσέγγισαν, όμως στη συνέχεια αρνήθηκαν να μπουν σε διαπραγματεύσεις, με τον ΜακΚίνι να του λέει «brothers have families, if you know what I mean»…
Φυσικά το ΝΒΑ αρνήθηκε κατηγορηματικά την ύπαρξη ενός σχεδίου εξοστρακισμού του ή μιας «ομερτά» που έκλεινε τα στόματα και δεν επέτρεπε σε κανέναν να μιλήσει για αυτό. Ωστόσο τα λόγια με τα οποία σχολίασε πολύ αργότερα ο Φιλ Τζάκσον τα γεγονότα που οδήγησαν εκτός λίγκας τον Χότζες είναι απολύτως ενδεικτικά. «Μου φάνηκε κι εμένα παράξενο που δεν βρέθηκε ούτε μία ομάδα να δείξει ενδιαφέρον για τον Κρεγκ. Συνήθως όταν αποφασίζαμε να αφήσουμε ελεύθερο έναν παίκτη δεχόμουν τουλάχιστον ένα διερευνητικό τηλεφώνημα από κάποιον. Και, ναι, συμφωνώ ότι πια δεν μπορούσε να παίξει πολύ καλή άμυνα, αλλά πολλοί παίκτες του ΝΒΑ δεν παίζουν. Πολλοί, όμως, επίσης, δεν είναι ικανοί να σουτάρουν από απόσταση όπως εκείνος»…